In Parijs-Tours sluiten de sprinters hun seizoen af.
Als Parijs-Tours begint, begint de herfst, zo luidt een oud wielergezegde. En is het voor coureurs stilaan echt wel tijd om vakantie te boeken. Door zijn plaatsing in het seizoen krijgt de Grote Herfstprijs jammer genoeg niet altijd de aandacht die hij verdient: de wereldkampioen is bekend, de ronderenners genieten al van hun winterreces. En wie een mooi jaar draaide, is meestal niet meer gemotiveerd om het vaak gure weer te trotseren. Dus verwelkomt Parijs-Tours niet zelden een afgeroomd peloton. Nochtans gaat het hier om een ware traditiekoers (eerste editie in 1896) op een mooi, overwegend vlak parcours dat de valleien van de Chevreuse en de Loire doorkruist.
Parijs-Tours is een sprintersklassieker, en eigenlijk de herfsttegenpool van Milaan-Sanremo. Doorheen de jaren ondernam men diverse pogingen om het er de rappe mannen moeilijk te maken. De aankomst werd verlegd naar Blois, Chaville of de autodroom van Monthéry. De rijrichting van de koers werd omgekeerd. En in 1965 verbood men zelfs het gebruik van derailleurs, waardoor de renners het met twee vooraf gekozen versnellingen moesten klaren. Maar alle aanpassingen faalden jammerlijk. De Grote Herfstprijs was en bleef een spurtersfestival. In 1988 besloot de organisatie om weer naar het originele parcours terug te grijpen. Dat betekent: aankomst op de Avenue Grammont, een rechte lijn van wel drie kilometer. Een prachtige laan voor een machtssprint.
Toch kunnen ook vrijbuiters hun kans grijpen in Parijs-Tours. Zo laat op het seizoen is de controle van het peloton sowieso minder strikt. Niet zelden speculeren de sprintersploegen er bovendien op dat de scherpe wind tussen Parijs en Tours iedere vlucht vanzelf weer tot de orde blaast. Al kan het dan altijd gebeuren dat men het krachtenreservoir van de vluchters onderschat, zoals de laatste jaren gebeurde bij de overwinningen van Frédéric Guesdon en Richard Virenque.
Favorieten? Alessandro Petacchi, de titelverdediger in Tours, mag uiteindelijk niet starten. We kunnen dus niet weten hoe hij zijn schorsing verteerde. De Italiaanse spurtbom, die moest opkrassen bij Milram en onderdak vond bij het LPR Brakes van Danilo Di Luca, werd door organisator ASO afgelopen vrijdag met zijn team van de deelnemerslijst geschrapt omdat het niet in orde is met de bloedpasjes. Ook Mitsubishi-Jartazi en Cycle-Collstrop werden om dezelfde reden geweerd. De ProTourteams die wel in regel zijn, dreigden immers met een boycot.
De Belgen zijn trouwens recordhouders in de Herfstprijs, met 37 overwinningen op 101 edities. Marc Wauters was er in 1999 als laatste landgenoot aan het feest. Nog een opmerkelijk feit: Parijs-Tours is de enige koers waaraan Eddy Merckx deelnam en die hij nooit won. Al moet gezegd dat hij in 1968 de zege liet aan Guido Reybroeck, een ploeggenoot die Merckx eerder op het seizoen gouden diensten had bewezen. Diezelfde Reybroeck is trouwens met drie zeges recordhouder in Tours, samen met enkele andere coryfeeën zoals de binnenkort afscheidnemende Erik Zabel.
