Sterren komen, sterren gaan. En dat is in de Luminus Arena niet anders. Leandro Trossard ging, Benjamin Nygren kwam. Kennismaking met een piepjonge Zweed van 18.
‘Zweedse tienersensatie. ‘ Boy wonder. ‘ ‘Indrukwekkend.’ ‘De nieuwe Zlatan.’ ‘De wereld ligt aan zijn voeten.’ Of: ‘Opgepast, Ikea. Er is concurrentie als belangrijkste Zweeds exportproduct in België.’ Woorden en volzinnen schoten te kort om de kwaliteiten van Benjamin Nygren te duiden. Net 18 jaar geworden, gevolgd door de groten der aarde – PSG, Manchester City, Bayern München, Inter… -, maar onlangs voorgesteld bij de Belgische landskampioen.
Verstandig wellicht. Martin Ødegaard, een talentje uit Noorwegen, verkaste in 2015 op zijn 16e voor een slordige 3,5 miljoen van Strømsgodset naar Real Madrid, speelde welgeteld één match in La Liga en voetbalde het voorbije anderhalf seizoen bij Heerenveen en Vitesse. Van Bernabéu naar het Abe Lenstra Stadion of de GelreDome… Een harde landing, maar op zijn 20e is er nog hoop.
Geen makelaar die hem naar een Europese topcompetitie zou duwen. Papa Erik, behartigt nog altijd de zaken.
Nygren kostte nog meer, met bonussen ergens in de buurt van 4,7 miljoen, maar de jonge Zweed koos meteen voor een realistisch project. ‘De speelstijl van de ploeg, snel en offensief voetbal, spreekt mij aan.’ Het zegt iets over de mens. Volwassener dan zijn leeftijd doet vermoeden.
Papa Erik
Sinds zijn debuut in het eerste elftal van IFK Göteborg, op 31 oktober 2018, en zijn eerste twee doelpunten – twee weken later op bezoek bij Örebro – de hemel ingeprezen, maar de stemmen uit Zweden zijn geruststellend: er staat een nuchtere kop op het ranke tienerlijf. Wat had hij na amper vijftien matchen in een matige competitie te zoeken in de Bundesliga, Premier League of Serie A? En geen enkele makelaar die hem die richting zou uit duwen. Papa Erik, behartigt nog altijd de zaken.
Ook vorig jaar, nog voor zijn debuut met het eerste elftal, legden ze aanbiedingen van de jeugdacademies van Bayern en Manchester City naast zich neer en tekenden een contract tot 2020. ‘In Engeland of Duitsland zou ik met een jeugdteam moeten spelen, in Göteborg kan ik elke week met de eerste ploeg op het veld staan. Die grote clubs hebben mij wellicht veel en moois te bieden, maar ik denk niet dat het nu al een goede keuze zou zijn’, klonk het midden juni, toen de Allsvenskan – de Zweedse eerste klasse – aan het zomerreces toe was. Twee weken na het interview tekende hij in Genk, wat hem wél een verstandige keuze leek.
Hij was pas na het vertrek van oude rot Tobias Hysén titularis geworden en sinds de start van de competitie, eind maart, stonden er twaalf volledige matchen op de teller, gekruid met vier goals en vier assists. En vorig seizoen, toen hij ook nog met de U19 en U21 van IFK voetbalde, mocht hij van de Iraanse T1 Poya Asbaghi slechts de laatste drie competitiematchen opdraven: 2 goals en 1 assist in zijn eerste 189 minuten volwassenenvoetbal.
‘Zowel ik als het team moeten dit seizoen stappen zetten’, vertelde Nygren kort voor de start van de competitie. Hij wilde niet te veel over zichzelf praten, dat deden anderen al genoeg, maar vooral de club moest beter doen. Want de stad en de supporters verdienden beter dan nog een seizoen degradatievoetbal.
Hij zat al sinds zijn elfde op de jeugdacademie van IFK Göteborg, dat hem had weggeplukt bij Utbynäs SK – een clubje in een buitenwijk van de stad waar hij sinds zijn vijfde door zijn vader werd getraind. ‘Waar ik op de academie al jaren van droomde – ooit in het eerste elftal spelen -, lukte plots, maar het ging niet goed met de club. Dat deed pijn’, zei Nygren, wiens zusje Nellie (16) bij Sävedalens IF en de nationale U17 speelt.
Scoren en laten scoren
Het liep dit seizoen beter met de ploeg – vierde plaats – en de youngster had indruk gemaakt. Gave linkervoet, technisch sterk en flair, goede dribbel, vista, inzet, goede plaatsing en daardoor veel aanspeelbaar, koelbloedig voor doel.
Maar hij was niet blind voor de gebreken, waarmee hij vorig jaar bij zijn debuut tegen Djurgardens – het laatste half uur – werd geconfronteerd. ‘Ik moest heel veel in duel gaan, wat ik niet echt gewend ben. Moeilijk. Maar ik probeerde zo goed en zo kwaad ik kon druk te zetten op de verdedigers.’
Grootste beperking, die gepaard gaat met de leeftijd: zijn fysieke capaciteiten. 1m84, dat wel, maar amper 75 kilogram droog aan de haak. Hij mist kracht en probeert daarom eerder voor een geplaatst schot te gaan. Hij heeft de neiging om de bal te lang bij te houden, ook al bezit hij de technische kwaliteiten om in één tijd te spelen en op die manier het spel te versnellen. Vorig jaar op het EK met de U17, omringd door de beste talenten van Zweden, zette hij zijn kwaliteiten wel om in efficiëntie: met 1 goal en 2 assists in 3 matchen leidde hij Zweden als diepste spits naar de kwartfinale.
Toch ging zijn voorkeur in Göteborgs veldbezetting, dat vloeiend van een 3-4-3 naar een 4-2-3-1 overging, uit naar de rechterflank, waar hij zich graag liet uitzakken om de rechtstreekse duels te vermijden. Van uit die positie kan hij naar binnen draaien en verrassen met de linkervoet. Zoals in de match tegen Elfsborg, toen hij de bal laag voorbij de doelman trapte.
Beelden van de jongeling:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Tegen Djugardens reageerde hij in de kleine rechthoek sneller dan iedereen op een voorzet van Sebastian Ohlsson – een opportunistisch doelpunt -, zijn derde goal van het seizoen tegen Helsingborg kwam er van op de stip. Een teken van maturiteit, vond ook zijn trainer. ‘Er is de voorbije jaren al zo veel over hem geschreven. Hij staat meer onder druk dan Zlatan op die leeftijd.’
Maar het is hem niet aan te zien. Een doelpunt of een assist, het lijkt hem weinig uit te maken. Zijn tweede assists tegen Elfsborg, analyseerde wyscout.com, illustreerde het best zijn kwaliteiten. In de omschakeling naar voren rennen en de bal even bijhouden tot Sebastian Ohlsson in een betere positie stond. ‘Met zijn manier van spelen doet hij denken aan Teddy Sheringham, Engels international die met Man U de Champions League won. Intelligente looplijnen, snelle en goede voeten, altijd klaar om toe te slaan en toch niet zelfzuchtig’, klonk het op wyscout.com. En straks ook te bekijken op de Belgische velden.
