Meer dan ooit liet de supporter het voorbije seizoen van zich horen. Vooral de Luikse fans roerden zich. Het begon al in de zomer, toen voorzitter Roland Duchâtelet een aantal ongenode gasten op de koffie kreeg en een groepje Standardfans na een protestmars een businessavond van de Rouches verstoorde. De start van de play-offs werd in de war gestuurd door het in brand steken van rollen wc-papier en in de slotfase van de competitie drong een stel zware jongens met capuchons over het hoofd de perszaal binnen om het ontslag van trainer Guy Luzon te eisen.
Bij OH Leuven wachtte de harde kern de spelersbus op en bij Club Brugge zag Michel Preud’homme plots een training verstoord worden, iets wat vorig seizoen overigens ook Anderlecht overkwam. Racing Genk kreunde wekenlang onder de spandoeken en algemeen directeur Dirk Degraen zag zelfs een steen door een raam van zijn huis zoeven. Op de Antwerpse Bosuil kon een wedstrijd niet uitgespeeld worden vanwege supportersprotest.
Het is een nieuwe en internationale trend. In Nederland liep het ook geregeld uit de hand. Denk maar aan de bekerfinale die moest worden stopgezet, het vroegtijdige vertrek van trainer Dwight Lodeweges bij Cambuur, nadat hij had bekendgemaakt volgend seizoen bij buur Heerenveen aan de slag te gaan, of het nieuws dat een aantal Ajaxbestuurders al jaren bedreigd worden.
De clubs hebben via de sociale media een veel beter contact met de achterban dan vroeger, maar desondanks voelt die zich sneller geroepen om zijn ongenoegen kenbaar te maken. Daar is niets mis mee, zolang er geen geweld mee gemoeid is. Het supportersprotest zal de komende jaren niet alleen toenemen, maar ook steeds luider gaan klinken. De modale voetbalfan is mondiger geworden en het internet maakt het alleen gemakkelijker geestverwanten te mobiliseren.
Oorzaak voor de actuele onvrede rond de velden is wellicht het feit dat de binding tussen de clubs en de supporters onder druk staat. Het constante verloop van spelers, coaches en zelfs voorzitters is daar niet vreemd aan. De fan vraagt zich al te vaak af waar het met zijn club naartoe gaat bij verhalen over oplopende schulden of de komst van een investeerder uit Oost-Europa of Zuidoost-Azië. Hij voelt zich betrokken en is bezorgd.
‘Wij zijn de club’, luidt het steeds vaker. Supporters aanvaarden niet dat hun ploeg in handen komt van iemand die denkt dat het zijn persoonlijke speelgoedje is. Een voetbalclub is geen bedrijf als een ander. Laat dat de les zijn voor elke zakenman in het voetbal.
Onlangs las ik dat ontevreden supporters maar moeten wegblijven als ze hun ongenoegen duidelijk willen maken. Als je niet tevreden bent over je bakker, je beenhouwer of je supermarkt ga je de volgende keer bij de concurrentie winkelen. Zo werkt het niet in de sport. Supporter ben je voor het leven en gewoon wegblijven is geen optie, want de club is een te belangrijk onderdeel van het leven.
Zonder supporters kan een club niet overleven. Ook al zouden de tv-rechten nog een pak meer opleveren. De clubs hebben dan ook geen keuze. Zij moeten de relatie met de achterban verbeteren, de fans tevredener stemmen.
Attractiever voetbal en betere resultaten voorkomen herrie, maar die heb je slechts gedeeltelijk in de hand en ook de komende seizoenen zullen er iedere week weer verliezers zijn. Daarom is het belangrijk immer realistische doelstellingen te formuleren en geen luchtkastelen te beloven. Stoppen met het aantrekken van derderangsbuitenlanders en meer kansen geven aan de eigen jeugd zal de identificatie met het team weer aanzwengelen.
Cruciaal wordt bovenal een goede en eerlijke communicatie met de aanhang. Maak de fans niets wijs en probeer hen zo objectief mogelijk te informeren. Een transparant beleid zal ook helpen. Schakel ‘liaison officers’ in, die meteen aanvoelen wat er leeft op de tribunes en dat zo snel mogelijk in de bestuurskamer signaleren. En finaal zullen alle clubs zich willens nillens moeten beraden over hoe ze hun supporters inspraak en mogelijk zelfs verantwoordelijkheid willen geven. Wie de fans negeert, vraagt immers om problemen.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Wie de fans negeert, vraagt om problemen.
