WERKT HARD IN DE SCHADUW BIJ DINAMO MOSKOU.
William Vainqueur verliet Standard eind vorig seizoen, maar zijn band met het Belgisch voetbal is nog niet helemaal doorgeknipt. Zo gaf hij begin december nog de aftrap van Standard-Club Brugge. Hij twitterde ook na de dood van Junior Malanda: “Een groot voetballer, maar vooral een groot mens. Sterkte voor zijn naasten en zijn familie. We denken aan je, Junior.” En nog een andere tweet met Belgische inslag: “Ik heb geen spijt van mijn transfer naar Dinamo Moskou. Ik moest die stap hogerop zetten. Maar ik mis Standard wel.” Ten slotte heeft hij nog een ‘raakpunt’ met ons voetbal: in september trapte hij Axel Witsel aan in de wedstrijd Dinamo-Zenit. Witsel blesseerde zich daardoor aan de enkel en miste de voorbereiding van de Rode Duivels op Andorra en Bosnië. Witsel zei achteraf: “Het gebeurde in het vuur van de actie. Hij wou me niet blesseren, al had ik wel de indruk dat hij dat pijnlijke contact had kunnen vermijden, want de bal was al buiten zijn bereik. Hij had zich beter wat ingehouden.”
Vainqueur blijft Vainqueur: hij zet zijn voet. Toen hij nog in ons land voetbalde, verzamelde hij ook al een hoop kaarten. Los daarvan speelt hij een goed eerste seizoen in Rusland. Hij kwam in actie bij dertien van de zestien competitiewedstrijden, negen in de Europa League (voorrondes inbegrepen) en één in de Russische beker. Zijn ploeg legt een onverwacht succesvol parcours af. Dinamo, dat volgende week tegen Anderlecht speelt, staat derde met één wedstrijd minder gespeeld. Zenit van de eerste plaats verdrijven wordt moeilijk, maar daarachter is nog alles mogelijk. En in de Europa League haalde Dinamo zelfs het maximum in de groepsfase: 18 op 18. Niet slecht in een poule met ook PSV.
“Ik zou niet direct beweren dat Vainqueur hier een vedette is”, lacht Boris Bogdanov van de website sportbox.ru. “De sterren van het elftal zijn de aanvallende spelers. MathieuValbuena bijvoorbeeld, die beschouwd wordt als de beste speler van de competitie. Hij heeft zich zeer snel aangepast, wat uitzonderlijk is voor een buitenlander. En er is Aleksandr Kokorin, ongetwijfeld de beste aanvaller in Rusland op dit ogenblik. Ik zou Vainqueur op dezelfde hoogte zetten als Igor Denisov, die nog niet het niveau haalt van bij Zenit. Op het middenveld knappen zij beiden het vuile werk op. Het zijn niet de spelers die een stadion begeesteren, dat komt door hun defensieve rol. Maar het zijn wel nuttige schakels in de ketting.”
DOOR PIERRE DANVOYE
