Tussen de kerstballen en de slingers blikt het Servische duo van Anderlecht vooruit op 2014. ‘We wensen iedereen het beste en voor ons de titel.’

Serviërs nemen hun tijd voor de feestdagen. De orthodoxe kerk van Servië – maar ook die van Rusland, Macedonië, Georgië en Jeruzalem – hanteert de juliaanse kalender en daarop wordt Kerstmis pas gevierd op 7 januari. Maar ongeacht of nu de juliaanse of onze gregoriaanse kalender (geïnstalleerd door paus Gregorius XIII in 1582) wordt gevolgd, Aleksandar Mitrovic en Luka Milivojevic appreciëren sowieso deze periode van familiebijeenkomsten en gelukwensen rond een rijkelijk gevulde tafel en een brandende open haard terwijl Koning Winter op de deur klopt.

Bij hen thuis zeggen ze “Sretan Bozic” of “Christos se rodi” in plaats van “Vrolijk kerstfeest” of “Christus is geboren”. Aleksandar, vergezeld van zijn lieve Kristina, en Luka, met de vriendelijke Milica aan de arm, leren de Belgische kerstsfeer kennen in La Pomme, een stemmig restaurant in Waterloo. De twee jonge koppels zijn onder de indruk. Uiteindelijk is Anderlecht een beetje hun Betlehem, de plek waar hun voetbalkwaliteiten in het volle licht kwamen te staan.

Jullie spelen nu al een half seizoen in het Vanden Stockstadion. Beantwoordt de Jupiler Pro League aan jullie verwachtingen?

Aleksandar Mitrovic: “Ja. Ik wist dat het niveau hoger lag in België dan in Servië. Het spel is hier harder, sneller en aanvallender dan bij ons. Na een lang seizoen had ik wel een kleine periode van aanpassing nodig, aan de eigenheid van de eerste klasse hier en aan mijn nieuwe club, maar die fase ligt achter mij. Gemakkelijk is dat niet, zoals er trouwens niets gemakkelijk is op een voetbalveld. Door de hoge transferbedragen werden meteen de spots op ons gericht. Dat is logisch, ik begrijp dat wel, net als Luka. Maar cijfers zeggen mij niet veel, ik concentreer me alleen maar op mijn spel. Ik voel me goed nu, helemaal geïntegreerd, en onze ploeg draait beter en beter.”

Luka Milivojevic: “Ik ben het eens met Aleksandar. Anderlecht grossiert in titels, dat geeft een indicatie van de ambities van deze club. Aleksandar en ik weten maar al te goed wat dat betekent qua stress en werklast, want zijn vorige club, Partizan, en de mijne, Rode Ster, hebben gelijkaardige verplichtingen in Servië. Het is daar hetzelfde als hier: we strijden elk jaar mee voor de titel. In Anderlecht kunnen we natuurlijk een stap vooruit zetten. De velden en de werkomstandigheden zijn veel beter in België. Er zit ook meer volk in de stadions. Deze zomer, vlak voor ik naar Brussel kwam voor mijn medische tests, werd ik gecontacteerd door Real Sociedad, maar ik had mijn woord gegeven aan Anderlecht en een woord is een woord. Dit is echt een grote club, die aan een nieuwe cyclus begint, wat altijd een beetje tijd en geduld vergt.”

Mitrovic: “Niet vergeten dat de ploeg erg jong is en dat we door de blessure van Matías Suárez zowel ervaring als aanvallend vermogen zijn kwijtgespeeld. Hij is echt een maestro en we missen hem, maar ondertussen komen andere automatismen al beter uit de verf, zoals met Massimo Bruno. De coach heeft moeten zoeken naar oplossingen en verschillende opstellingen uitgeprobeerd. De ploeg staat er nu en groeit, wordt sterker, met in het achterhoofd wat er gebeurd is in de Champions League. Je moet niet alleen naar de eindstand in onze poule kijken: er zijn ook positieve conclusies aan vast te knopen.”

Milivojevic: “Ik ben optimistisch voor het vervolg van het seizoen. Als we met een helder hoofd terugkijken op de Europese wedstrijden, dan zullen we vaststellen dat Anderlecht niet veel moest toegeven op Olympiacos en Benfica, toch Europa Leaguefinalist vorig jaar. We hebben gewoon niet genoeg realisme getoond. Ik denk – echt waar – dat we de tweede plaats achter een outstanding PSG wel waard waren. We moeten er nu voor zorgen dat we de titel pakken, zodat we volgend jaar weer op het kampioenenbal kunnen spelen. Volgens mij zal onze progressie dan resultaten opleveren.”

Welke aanpassingsproblemen kenden jullie in jullie zone van het veld?

Mitrovic: “In Servië hebben alle clubs – uitgezonderd Partizan en Rode Ster – maar één betrachting: verdedigen. Sacha Ilic speelde voortdurend in mijn buurt en met ons tweeën vonden we gemakkelijker een gaatje in de defensies. Hoewel ik nu vaak een man opgeplakt krijg en de tegenstanders meer druk op de bal zetten, is er in België meer ruimte. Soms wordt Anderlecht zelfs in de verdediging gedrongen. Ik pas me aan, maar ik ben vooral een man voor de zestien meter, ik leef van ballen die in de backlijn komen. Ik hou van bikkelen, bressen creëren, luchtduels aangaan. In Gent ging Christophe Lepoint echt een stevig lijf-aan-lijfgevecht aan en daar hou ik wel van. Maar ik kan nog beter, dat weet ik, en dat zal er wel uitkomen. Je moet ook realistisch zijn, je beste vorm vind je niet met een vingerknip. Ons team werkt rustig en gaat gestaag vooruit, dat is misschien nog het beste zo. Ik ben een goalgetter en in zekere zin spreekt dat de mensen meer aan dan de rol van Luka, die eerder het vuile werk opknapt, meer in de schaduw speelt, in dienst van de ploeg. Ik weet waarover ik spreek: ik speelde zelf op die positie in mijn eerste jeugdjaren.”

Milivojevic: “Ja, dat klopt, een spits kan zijn match goedmaken met één goal. Op het middenveld, en zeker op de 6, lever je nuttig werk, maar dat wordt minder opgemerkt of gewaardeerd. Ik had, van zodra Anderlecht interesse toonde, wel informatie ingewonnen over de stijl van de ploeg en Lucas Biglia. Het is logisch dat ik een aanpassingsperiode nodig heb. Het zou nog beter kunnen en dat zal het ook worden. Ik kon niet zomaar in Anderlecht aankomen en mijn zienswijze opdringen aan een speler als Sacha Kljestan, die al jaren bij Sporting voetbalt. Als ik samenspeel met Sacha, kan hij mee oprukken, want ik verzorg de dekking. Ik volg het voetbal in de grote competities en een nummer 6 staat doorgaans ten dienste van de ploeg. Het publiek is dol op statistieken, maar ons werk uit zich niet in assists of goals. Ik stel wel vast dat Anderlecht minder goals slikt wanneer ik speel. Na zes maanden ben ik nog altijd een nieuweling in deze ploeg, die grondig gewijzigd werd, en dus moeten de anderen ook nog ondervinden waar ik het sterkst in ben. Ik heb een goed schot van op 20, 25 meter. In Servië heb ik vaak op die manier gescoord. Zodra me dat hier ook lukt, zullen velen mij anders gaan bekijken en dat zal mijn taak ook gemakkelijker maken. Wanneer men zegt dat ik te braaf ben op het veld, dan moet ik daar om lachen, want ik pak geregeld een kaart.”

Het shirt van Zlatan

Alles is hier toch kalmer dan in Servië, is het niet? Daar durven de supporters na een nederlaag weleens de kapiteinsband van de aanvoerder af te rukken.

Mitrovic: “Ik weet welke match je bedoelt: Partizan-Ludogorets. Ik stond ook op het veld toen de Bulgaren ons uitschakelden in de derde voorronde van de Champions League. Dat was niet naar de zin van enkele fanatieke supporters. Ik heb zelf nooit problemen gekend met hen, maar ze waren heel scherp voor onze kapitein, Marko Scepovic. Hij tekende na dat voorval bij Olympiacos. Sommige fans durven zelfs tot in de kleedkamer verhaal te komen halen.”

Milivojevic: “Dat is de Balkan… Ik denk niet dat zoiets mogelijk zou zijn in België. Ik hou van België, maar ik heb wel moeten wennen aan… de rust. Brussel is een gezapige stad vergeleken bij Belgrado, dat altijd bruist. Ik sta versteld van het geduld van de automobilisten in de files. Ik word zelf zot als ik vijf minuten vast sta in een file zonder eind. Dan begin ik te claxonneren, wil ik dat het vooruitgaat, ofwel pak ik gauw een andere route. En de winkels sluiten hier zo vroeg. In Belgrado kun je overal terecht tot tien uur ’s avonds. De economische situatie is rampzalig en de mensen doen alles om te overleven. Tussen twee wedstrijden hebben we weinig tijd, maar ik heb al wel Brussel en Brugge bezocht. En Walibi!”

Tussen haakjes, heb jij het shirt van Zlatan Ibrahimovic gevraagd?

Milivojevic: “Wablieft? Ik bewonder hem, het is een wereldvedette, maar ik zal nooit het shirt vragen van een tegenstander die er bij ons net vier binnen geschoten heeft. Nooit, nooit, nooit. Ik weet dat Olivier Deschacht dat wel heeft gedaan. De andere spelers hebben in de kleedkamer een beetje met hem gelachen, want Ibrahimovic – zoals je op een foto kunt zien – heeft hem het shirt met enige minachting overhandigd. Maar we houden allemaal van Olivier, hij was een van de eersten om ons te verwelkomen bij Anderlecht. Hij lacht altijd, is positief, goedgezind. Na Anderlecht-PSG was ik wel woest, maar we hebben ons goed herpakt in Parijs. Die match hadden we kunnen winnen.”

Mitrovic: “Zlatan was die avond natuurlijk buitengewoon. Ik heb niet met hem gesproken, neen. Enfin, ik had daar geen zin in. Hij is een genie, maar ook arrogant en hautain.”

Milivojevic: “Omdat hij geen Servisch verstaat, heb ik hem wel wat scheldwoorden toegeroepen, maar dat heeft niet geholpen.”

Mitrovic: “Hij is voor iedereen een bron van inspiratie. Ook voor mij, al blijft Ronaldo mijn idool, de meest complete aanvaller.”

Milivojevic: “Ronaldo Luis Nazário de Lima, de Braziliaan.”

Mitrovic: “Juist. Ik ga zijn kwaliteiten niet opnoemen, want hij had alles. Ronaldo zette eender wie in de wind, op welk moment hij het maar wilde. Zijn bescheidenheid staat in schril contrast met de pretentie van Ibra. Ronaldo lachte zijn tegenstanders niet uit, hij ging zelfs gemoedelijk met hen om. Het is uiteraard jammer dat Ibra niet deelneemt aan het WK, maar ik zie daar toch liever Cristiano Ronaldo, een meer complete voetballer. Heel PSG speelt in functie van Zlatan. Zijn maats spelen hem altijd direct aan. Ik heb de indruk dat elke aanval via hem moet passeren.”

Anderlecht zal nochtans nooit het niveau van dat PSG halen, denk je ook niet?

Milivojevic: “PSG beschikt over twintig absolute topspelers. Ze waren veruit de sterkste in onze poule, maar het gelijkspel van Anderlecht in het Prinsenpark is er niet toevallig gekomen. Daar zat veel arbeid en wilskracht achter. Anderlecht heeft daar dubbel en dwars de mouwen opgestroopt. Niettemin was dé referentiematch voor mij – ook al laat de score van 0-3 anders vermoeden – die thuis tegen Olympiacos. We hebben toen alle aanvallende registers opengetrokken en dát is Anderlecht. Het resultaat is surrealistisch als je ons technisch niveau en het aantal doelkansen bekijkt.”

Mitrovic: “Dat valt te verklaren door de jonge gemiddelde leeftijd van de ploeg.”

Milivojevic: “Inderdaad, dat is een verklaring en geen flauw excuus. Anderlecht werkt hard om dat gebrek aan ervaring te compenseren. We hebben te veel goals geslikt op het einde van de matchen.”

Mitrovic: “We hebben vooruitgang geboekt, dat zie je. In de Champions League wordt er preciezer, sneller en tactischer gevoetbald dan in de competitie. Die belevenis zal ons helpen in onze strijd om de titel.”

Milivojevic: “En voor de volgende Champions League.”

Mitrovic: “Dat is de bedoeling.”

Deugddoende winterstop

Hebben jullie nooit een weerslag gehad?

Mitrovic: “Ja, ik voel de vermoeidheid wel, in de laatste tien minuten van een wedstrijd steekt die de kop op. Vóór de verplaatsing naar Sclessin heeft de coach me wat laten uitblazen. De winterstop zal me goed doen. Ik laad mijn batterijen weer op bij mijn familie in Smederevo. Het is een erg lang jaar geweest voor mij. Er was de titel met Partizan en de selectie voor de nationale ploeg door Sinisa Mihajlovic, terwijl ik nog deel uitmaakte van de U19, die de Europese titel pakten. In Litouwen hebben we een prachtig parcours afgelegd, met als kroon op het werk de finale tegen Frankrijk.”

Milivojevic: “Op dat EK werd je uitgeroepen tot beste speler.”

Mitrovic: “Dat is prettig, want dat palmares staat vol met grote namen, maar het was nog belangrijker voor de ploeg en voor het voetbal in ons land, dat alleen door de prestaties van de nationale ploegen kan opvallen. Na dat EK speelde ik Europees nog voorrondes met Partizan en dan ben ik naar Anderlecht gekomen. ”

Milivojevic: “Mijn zomer was niet zo druk als de zijne, maar ik moest ook voor de nationale ploeg opdraven, en voor Rode Ster in de Europa League.”

Komende zomer gaan jullie alle tijd hebben om uit te rusten, terwijl de Belgen in Brazilië vertoeven…

Milivojevic: “Voor ons publiek en de pers is dat een catastrofe. Een normale reactie, ik zou ook het liefst aan de WK-eindronde hebben deelgenomen. In Brazilië spelen, dat is een droom. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Er staat een nieuwe generatie op en ik ben zeker dat we ons zullen plaatsen voor het komende EK.”

Mitrovic: “We gaan België imiteren, dat op de jeugd heeft ingezet na een heel zwakke periode. België heeft een nationale ploeg die nog tien jaar meegaat. Bijna alle Rode Duivels spelen in het buitenland.”

Milivojevic: “Dat is zoals bij ons. In Servië zijn er maar twee clubs die hun spelers goed betalen, Partizan en Rode Ster. Zodra een talent van een kleine club wordt opgemerkt, is dat weg.”

Mitrovic: “De WK-favoriet voor mij is Brazilië, voor Italië, Spanje en Duitsland. België kan ook goeie papieren voorleggen.”

Milivojevic: “Zeker weten. De Belgen zullen hun poule domineren, samen met Rusland. Let op voor die Russische ploeg: ik heb er met Servië vriendschappelijk 1-1 tegen gespeeld in Dubai en ze liet een zeer goede indruk na. Fabio Capello heeft daar iets neergezet, net als Marc Wilmots.”

Nu we het over trainers hebben: is John van den Brom veeleisend?

Milivojevic: “Bwa ja, het niveau ligt hoog. De coach vraagt mij doorgaans om me te concentreren op het recupereren van de bal. De ploeg moet altijd en overal in evenwicht blijven. Ik moet bijspringen, de verdediging helpen, de tegenaanval neutraliseren.”

Mitrovic: “Voor mij is het eenvoudig: ik moet zo vaak mogelijk opduiken in de zestien. Voor de rest bemoei ik me liever niet met het werk van de coach. Daar ben ik te jong voor. Ik wist wat ik deed door naar Anderlecht te komen, het was een goede keuze. Ik ben goed omringd en ik heb de raad gekregen die onontbeerlijk is voor iemand van negentien. Mijn manager Nenad Jestrovic heeft gelijk: dit is de ideale club om te rijpen. Een jongere moet leren om zijn emoties te beheersen. Ik boek vooruitgang. Maar het is Kerstmis, ik wens iedereen het beste en ik hoop dat we de titel pakken.”

Milivojevic: “Voor mij hetzelfde. Ik weet zeker dat het gaat lukken. Op advies van Ranko Stojic heb ik een contract getekend voor vijf jaar. Ik ben gelukkig in deze club. Meteen kampioen spelen met Anderlecht, dat zou het mooiste cadeau zijn.”

DOOR PIERRE BILIC – BEELDEN IMAGEGLOBE / JONAS HAMERS

“Ik kan nog beter, dat weet ik, en dat zal er wel uitkomen ook.” Aleksandar Mitrovic

“Een spits kan zijn match goedmaken met één goal. Werk op het middenveld wordt minder opgemerkt of gewaardeerd.” Luka Milivojevic