Degeyter & Degraen zijn niet langer de schoonouders van Sara Pinacci. De stamboom van de familie Vandenbroucke is er weer wat ingewikkelder op geworden. Wij hebben ons daar vorig jaar eens in verdiept, en op een gegeven moment zagen wij het plotseling allemaal helder voor ons. Wat Jean-Jacques van Jean-Yves was, en wat Jean-Denis van Jean-Luc. In feite was het simpel : in de familie Vandenbroucke trouwt iedereen met iedereen. Jean-Luc was niet voor niets mandataris van de PSC, partij die het gezin vooropzet. Aan de Vandenbrouckes zal het niet gelegen hebben. Zij hebben het aantal gezinnen fors de hoogte ingejaagd. Maar nu Degeyter & Degraen uit het plaatje verdwijnen, weten wij het niet meer. Wat zal het volgende kind van Clothilde zijn van dat van Frank ? En wat in vredesnaam zijn Jean-Jacques en Jean-Luc van die kleine ? Grootvader, nonkel, neef, nicht ? Geen idee.

Wat er precies is misgelopen tussen Degeyter & Degraen en VdB is op dit moment niet duidelijk. In het algemeen zouden wij durven opperen dat als een coureur en een model beslissen om samen door het leven te gaan, ze eigenlijk best ineens in een apotheek zouden gaan wonen.

Enfin, de Ronde van Oostenrijk heeft hij afgezegd, en dat kunnen wij enkel verstandig noemen. Hoe heet die afschuwelijke col ook weer waar de amateurs indertijd over moesten : de Grossglöckner of de Junkfrau ? Over één van de twee gingen de coureurs en over de andere de journalisten, maar wij zijn vergeten wie over wie. Beter is om het Oostenrijkse gebergte te mijden. Het is bovendien in overeenstemming met de richtlijnen van Louis Michel.

De Ronde van Luxemburg heeft hij ook afgezegd, en ook dat is terecht. Die Ronde wordt onderschat. Bij de verslaggevers was er vroeger één specialist : onze betreurde collega en vriend André Debrouwer van Het Nieuwsblad. De organisator van de Druivenkoers, van vele grote veldritten, en van de Superprestige. Niemand kende de Ronde van Luxemburg beter dan André. Nam bij de start van de rit de landkaart, pikte er feilloos één kruispunt uit, en reserveerde telefonisch het terras van het café dat zich daarop bevond. André kende alle café’s in Luxemburg. In Frankrijk ook trouwens, maar zeker in Luxemburg. Aangenaam verpozend in die loge zagen wij dan met zijn allen het peloton tweeëndertig keer voorbijkomen. Vanuit elke kant vier keer en dat in beide richtingen. Soms botsten de koplopers en de achtervolgers tegen elkaar, of lag een groep ontsnapten plots vijf minuten achter in plaats van vijf minuten voor, maar niemand die op het einde met zekerheid kon zeggen of hij daar nu door bevoor- of benadeeld was geweest. Op dat ene kruispunt hebben wij historische wegvergissingen aanschouwd. Kopgroep naar links, peloton naar rechts, en Rodania rechtdoor. Bij de volgende passage kwam alles toch weer samen. Schitterende koers, maar Vandenbroucke heeft gelijk er weg te blijven. Het gevaar dat hij na de vijfde passage zou beginnen hallucineren is te groot.