De organisatie en de WTA kondigden met veel trots deze Australian Open aan. Voor het eerst sinds lang was nog eens heel de top 20 van het vrouwentennis present. Dat Jennifer Capriati al meer dan een jaar aan de kant zit met een schouderblessure mocht even door de vingers gekeken worden, want het zag ernaar uit dat dit een opwindend vrouwentoernooi ging worden. Niet dus. Zo werden de snelle nederlagen van de zusjes Williams gemakshalve aan de uitbreidende concurrentie in het damestennis gewijd. Ook het verlies van Elena Dementieva in de eerste ronde was een kenteken dat je op het WTA-circuit elke ronde op je tellen moest letten. Werd dat even rap onderuitgehaald. Zo kreeg de Bulgaarse Pironkova, die Venus Williams wandelen had gestuurd, in de tweede ronde al een pak voor de broek van de middelmatige Granville. Zelfde verhaal bij Julia Schruff, die negende reekshoofd Dementieva had verrast, maar de volgende ronde al een ticket naar huis mocht reserveren. Of wat gedacht van de remonte van Martina Hingis ? Drie jaar had de 25-jarige Zwitserse geen racket meer aangeraakt en op haar eerste grote rendez-vous liep ze zo van de oppositie weg. Zegt iets over het ontegensprekelijke talent van de Swiss Miss maar ook over het gros van het vrouwencircuit. Om nog maar te zwijgen over Kim Clijsters. Met amper een preparatie in de benen en zonder training op de wedstrijdvrije dagen hinkelde ze tot in de halve finale. Zegt opnieuw veel over het wedstrijdtalent van het nummer een van de wereld, maar ook over haar opponentes in de eerste rondes. In de kwartfinales vonden we niet toevallig op Mary Pierce na alle acht de reekshoofden terug. Pierce had een waardige vervangster in Martina Hingis. Een duidelijke vingerwijzing dat de diepte van het vrouwentennis feitelijk is afgenomen. De Williamsen interesseren zich maar met mate om hun tenniscarrière en van de Russische pletwals is geen spoor meer te bekennen. Heel het WTA-circuit stoelt zich anderzijds wel op een uitstekende marketing, waarbij de modeverschijnselen jonge meisjes en strenge vaders goed worden uitgespeeld.

Hoe de WTA de alsmaar toenemende blessurelast onder handen gaat nemen, is een ander paar mouwen. Van de acht kwartfinalisten had enkel Patty Schnyder geen lichamelijk ongemak. Dat hun finaliste uiteindelijk de strijd moest staken door een teveel aan ontstekingsremmers was een teken aan de wand. Dit is het eerste tornooi van het jaar, hè. Het vrouwentennis is zichzelf voorbij aan het hollen. In kracht, in veeleisendheid en in lengte van het seizoen. Als er niet wordt ingegrepen, komen de toppers nog maar op occasionele momenten aan spelen toe. Met het gevolg dat er heel wat nieuwe namen op de zegelijst bijgeschreven zullen worden. Zal wel uitgelegd worden als diepte van het circuit, zeker ?

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content