Dinsdag 13/5

Uw scout kent Paul Theunis al vele jaren als een zachtmoedig en beschaafd man. De vriendelijkheid zelve. Dat hij als trainer voor discipline stond, dat wisten wij, maar men kan ook binnen strakke lijnen vriendelijk zijn, wij verwijzen hier graag naar Jacques Sys.

Nu het portret van Paul Theunis volgens Sport/Voetbal Magazine. Hij tierde en brulde, gooide in razernij deuren uit hun hengsels, keilde sporttassen door kleedkamers, schopte een bank uit de vloer en tegelijkertijd alle spelers die erop zaten, beukte na een verloren match met zijn eigen hoofd of dat van een ander een ruit in splinters… enfin, een beest van een mens.

En dat was nog niet alles. Niet zo gauw hadden wij diep geschokt de lectuur van het artikel over Theunis beëindigd, of daar begon een volgende reportage, met drie oud-spelers van KV Mechelen. Wat vertelt daarin Graeme Rutjes ? Dat Paul Theunis op een Europese verplaatsing tijdens de avondmaaltijd onder tafel kroop en Fi Van Hoof in zijn been beet ! ! Nu vragen wij u. ‘Weten ze in Genk wel wie ze in huis halen ?’ staat er dan nog als onderschrift bij een foto van Paul. Blijkbaar niet. Zou dat diezelfde Paul Theunis zijn die wij kennen ?

Vrijdag 16/5

Brigitte Becue wordt zevende in de olympische finale in Athene. Wij voorspellen dit op grond van onze stelling dat men in de sport nooit iets mag voorspellen. Klinkt niet helemaal logisch, maar voor ons ligt de zaterdagse column van Hans Vandeweghe in De Morgen. Verplichte lectuur voor eenieder die zich met sport wenst bezig te houden. Zegt Hans over Brigitte : “Een comeback van Eddy Merckx heeft meer kans op slagen.”

Zie, het is dit soort geestige overmoed van de journalist die altijd in het voordeel van de sportman of sportvrouw uitpakt. In de politiek is dat ook zo. In ons zusterblad Knack komt uw dienaar sinds kort elke week terug op een column die Paul Goossens begin april in De Standaard schreef. De aanhef daarvan luidde als volgt : “Dankzij het zelfverklaarde militaire genie dat luistert naar de naam Donald Rumsfeld, zal de oorlog in Irak nog maanden aanmodderen. Zoveel is zeker : tot 18 mei wordt Irak het dominante thema in de media.”

De ochtend dat het stuk verscheen, reden de Amerikaanse tanks van alle kanten Bagdad binnen, en ondervonden zo weinig tegenstand dat ze in het centrum van de stad pal op elkaar botsten. Heeft Paul Goossens nu uit eerlijke schaamte ontslag genomen ? Heeft hij Donald Rumsfeld opgebeld om zijn excuses aan te bieden en toe te geven dat hij zelf qua militaire genialiteit nooit verder is geraakt dan het gooien van een kasseisteen naar de vader van Betty Mellaerts ? Dat was ten tijde van Leuven Vlaams in 1968, toen Paul studentenopruier was en vader Mellaerts gendarme. Welnee. In de volgende aflevering van zijn column haalde hij alweer een volgende door het slijk. Wat een zootje, die journalistengilde.

Ook op ons hoofd is er geen haar dat gelooft dat Bri- gitte Becue volgend jaar nog maar aan de overkant van het zwembad geraakt. Maar het volstaat dat met een flinke portie sarcasme op papier te zetten en het blijkt voor de sporter de ultieme motivatie om zichzelf te overtreffen. Vandaar dat wij die column van Vandeweghe gaan bijhouden. Want op basis van onze eigen stelling ‘Voorspel niets etcetera… ‘ kan het niet anders of dit wordt de zoveelste blamage voor de stuurlui aan wal. Hoewel dit van onzentwege natuurlijk ook een voorspelling is en we dus alweer op basis van onze eigen theorie moeten besluiten dat het tegendeel zich zal voordoen, met name dat Brigitte Becue inderdaad niet… het wordt een beetje ingewikkeld.

Volgens Hans, die eens hij op dreef komt de grenzen niet kent, is Brigitte te dik geworden. “Dertien kilo schat ik”, voegt hij er mild aan toe. “Allemaal vet. Haar gezicht, vroeger zo fris en scherp afgelijnd, is thans een vormeloze pudding en het aantal kinnen stijgt iedere dag. De enige reden waarom ze opnieuw competitie wil doen, is magerzucht.”

Wij zijn mental coach van Brigitte Becue. Wij knippen die column uit, kopiëren ze in honderdvoud en hangen ze kris kras verspreid aan de muren van huize Becue. Hierna strijken wij onze gage op en gaan rustig vissen. Zevende in de A-finale. En dan sturen wij Hans voor een interview.

door Koen Meulenaere

‘Ze is te dik, dertien kilo schat ik.’