De nieuwjaarsperiode is ook in het voetbal vaak een tijd van terugkijken en vooruitblikken, van conclusies trekken ook, zelfs al zijn we pas halverwege het seizoen. De Franse Ligue 1 is in feite al gespeeld. Na de heenronde telt PSG… 19 punten voorsprong op de nummer twee, AS Monaco. Onder aan het klassement gaapt er al een kloof van negen punten tussen de laatste, Troyes, en de voorlaatste, Toulouse.
Toen Dmitri Rybolovlev AS Monaco kocht, enkele maanden nadat QSI hetzelfde had gedaan met PSG, dacht men dat de Ligue 1 een aantrekkelijke competitie zou worden voor de tycoons van de internationale zakenwereld. Heel wat grote Franse club – Olympique Marseille, Nantes, Strasbourg, Lille OSC, AS Saint-Etienne – stonden potentieel te koop. Maar dat is niet gebeurd. Erger nog: nadat het enkele fikse aankopen had gedaan ( Moutinho, Carvalho, Falcao, James Rodríguez), begon Monaco onder het Russische bewind meer en meer op FC Porto te gelijken en het werft nu voornamelijk spelers aan met het oog op een mogelijke doorverkoop en tegen alle sportieve logica in. ‘Met zijn businessmodel (zwakke recettes en marketing) kon Monaco niet langer spelers van topniveau aantrekken’, zegt oud-voetballer Eric Di Meco. ‘Dat is jammer, maar het is niet anders. Het eerste jaar waren ze een waardige uitdager van Paris Saint-Germain, maar sindsdien spelen ze in een andere klasse. Vorig jaar, in de nasleep van het WK waar veel spelers van PSG aan deelnamen, hebben de Parijzenaars onderweg wat punten laten liggen. Dit jaar is het net andersom. PSG geeft vol gas en de rest kan gewoon niet mee.’
Waar de crisis in Frankrijk vooral van mentale aard is, is de crisis in het voetbal er vooral een van de bestuurslui. In het tussenseizoen hebben de presessen van de belangrijkste clubs zich afgescheiden van hun collega’s van de Ligue 2 en hun eigen structuur op poten gezet. De reden van dat schisma? De tv-rechten natuurlijk. Ze willen die verminderen voor de tweedeklassers. Bovendien willen ze het aantal stijgers van tweede naar eerste klasse verminderen, twee in plaats van drie. Negentien clubs zijn opgenomen in die nieuwe structuur. De enige uitzondering? En-Avant Guingamp, de club van Noël Le Graët, oud-voorzitter van de profliga en huidig voorzitter van de Franse voetbalbond. Guingamp bleef in het kamp van de UCPF, die acht maanden geleden nog alle profclubs overkoepelde. Het resultaat van dat alles: de Ligue 1 is in augustus begonnen zonder dat het al duidelijk was hoeveel clubs naar tweede zouden zakken (en uit tweede promoveren). De Ligue 1 telt twintig clubs, dus de nummer achttien verkeert in het ongewisse. En o ironie, welke club bekleedt momenteel die achttiende stek? Guingamp uiteraard! ‘Het is symbolisch voor alles wat er misloopt in ons voetbal’, zegt een voorzitter uit de Ligue 2 off the record. ‘De bestuurders van de elite willen hun eigen wanbeleid laten betalen door de kleinere clubs. Ze zijn zot geworden!’
