Sport/Voetbalmagazine praat elke week met een fanatieke supporter van een eersteklasser.
Hoe is jouw liefde voor Cercle Brugge tot stand gekomen?
Eric Lagrou: “Meestal zie je dat die liefde wordt doorgegeven in de familie, maar bij mij was dat niet het geval. Mijn ouders hadden niet echt interesse in voetbal. Ikzelf voetbalde wel graag en deed dat relatief goed. In het lager middelbaar in Brugge had ik een aantal vrienden die supporter waren van Cercle Brugge, zelf wilde ik me graag bij een ploeg aansluiten. Het is dan de Vereniging geworden. Ook mijn twee jongere broers hebben bij Cercle gespeeld. We hebben op onze beurt de voetbalmicrobe doorgegeven aan onze kinderen. Zowel de zonen van mijn broers als mijn zonen zijn bij de Vereniging gaan voetballen. Wij zijn allemaal echte groen-zwarte supporters.”
Waar kijk je naar de wedstrijden?
“Ik probeer elke thuiswedstrijd in het stadion te zien, meestal samen met mijn broers. Nu gaan we eigenlijk meer dan vroeger. We waren allen enkele jaren geleden zelf nog actief in de voetbalwereld. Patrick en ikzelf zijn trainer geweest en mijn jongere broer is een tijdlang voorzitter geweest van een voetbalclub. Vanaf vorig jaar en zeker dit jaar gaan we meer naar wedstrijden kijken. Net als mijn oudste zoon, die verantwoordelijk is voor de IT bij Cercle Brugge. Onze familie is bij elke thuiswedstrijd goed vertegenwoordigd. Als ik door familiale omstandigheden niet naar Jan Breydel kan komen, probeer ik in de mate van het mogelijke de match op televisie mee te pikken. Door de mogelijkheden die nu voorhanden zijn, is het heel gemakkelijk om een wedstrijd thuis te volgen. Op café gaan voor een match doe ik nauwelijks. Als supporter moet je van de sfeer en de randanimatie kunnen proeven. Als het niet te ver is, maak ik de verplaatsing mee. Zo ben ik dit seizoen naar Oostende-Cercle Brugge geweest.”
Heb je bepaalde rituelen voor een wedstrijd?
“Voor de wedstrijd ga ik met mijn broers iets drinken in de pub of onder de tribune. Zo komen we al meteen in de stemming. Tijdens de wedstrijd zijn we steevast terug te vinden in het stadion. Ik bekijk de wedstrijd altijd heel aandachtig. Ik betrap me er regelmatig op dat ik nog vaak als een trainer naar de match kijk. Komt daar nog bij dat ik drie jaar assistent geweest ben bij de eerste ploeg van Cercle Brugge. Maar de supporter in jezelf komt natuurlijk altijd naar boven. Tijdens de rust blijf ik zitten, omdat ik echt niets van de wedstrijd wil missen. Na de match houden we dan een nabeschouwing en dan kan het wel eens laat worden (lacht), maar dat hoort er natuurlijk bij. Als we naar een match gaan kijken heb ik altijd mijn groen-zwarte sjaal mee. Voor de bekerwedstrijden zet ik meestal mijn hoge hoed op. Die hoed werd speciaal ontworpen voor de finale tegen AA Gent van twee jaar geleden.”
Wat is jouw grootste droom voor Cercle Brugge?
“Ik zou graag eens meemaken dat Cercle Brugge play-off 1 bereikt. Twee jaar geleden waren we er al eens zeer dicht bij. Als we een doelpunt of twee meer hadden gemaakt, dan waren we zeker van een plaats bij de eerste zes. Ik hoop dat we eens voor een echte verrassing kunnen zorgen. Een heel stille droom is om nog eens Europees te spelen, tot spijt van wie het benijdt. Cercle Brugge is een kleine, mooie, familiale vereniging. Zou het dan niet super zijn als we nog eens een Europees ticket bemachtigen en zo het bewijs leveren dat men niet alleen met geld ver raakt?”
Wat is het grootste dieptepunt dat je als supporter ooit hebt meegemaakt?
“Daar moet ik niet lang over nadenken: de 10-0-nederlaag tegen Club Brugge. Ik zat toen op de bank als hulptrainer. Dat was het meest bedroevende moment dat ik ooit heb meegemaakt. Afgelopen jaar hebben we het ook moeilijk gehad. Toen de mensen, zowel de media als de supporters, zich kritisch uitlieten, ging ik daar niet in mee. Een supporter is er om zijn ploeg te steunen, het woord zegt het zelf to support. Via de sociale media heb ik de boodschap verspreid dat je ‘er altijd in moet blijven geloven, tot het allerlaatste moment’. Dat is immers de taak van een echte supporter.”
DOOR JASMIEN SCHAEVERS
“Ik betrap me er regelmatig op dat ik als een trainer naar de match kijk.”
