KV Mechelen
Ons water
‘Supersensationele dingen vind je niet in Slovenië, daarvoor is het land te klein. Toch kunnen we toeristen imponeren, vooral natuurliefhebbers. We doen dat met pure schoonheid. Onlangs was ik in Knokke. Het zeewater daar is zo donker als wat. In Slovenië vind je nog kristalklaar water. Soms is een rivier daar wel vijf meter diep en kun je toch nog elke rots op de bodem zien. We hebben ook een heel mooie berg, de Triglav, 2864 meter hoog. Ze zeggen dat je pas een echte Sloveen bent als je die beklommen hebt. Zelf heb ik dat nog niet gedaan, ik wacht tot mijn kinderen oud genoeg zijn om mee te gaan. Rond die berg is er het Triglavski Narodni Park. Ik kan niet onder woorden brengen hoe schoon het daar is. Je kunt er prachtige watervallen zien.
‘Nog een schitterende plaats is Bled. Daar ligt een mooi meer. Een toertje eromheen is zes kilometer lang. Soms loop ik daar te kuieren met mijn hele familie. Je kunt er ook een bootje nemen naar het midden van het meer, waar een klein eiland ligt. Daar staat een kerkje. Dat is een populaire plaats om te trouwen.
‘Zelf ben ik getrouwd in Ljubljana. Ik hang er vaak rond in het oude deel van de stad, waar het kasteel van Ljubljana staat, dat een geweldig uitzicht biedt over de stad. Ljubljana is trouwens de perfecte uitvalsbasis om heel Slovenië te bezoeken. Op 45 minuten sta je in Koper, aan de zee. Onze kustlijn in het zuidwesten is wel maar dik veertig kilometer lang. Wie stranden wil die nóg mooier zijn dan de Sloveense, trekt best nog wat meer zuidwaarts, tot in Kroatië.
‘Als je vanuit Ljubljana richting het noorden rijdt, ben je op 25 minuutjes aan de skicentra bij de grens met Oostenrijk. Zelf heb ik negen jaar gesnowboard. Nadien schakelde ik over op skiën, maar nu vind ik daar geen tijd meer voor. Een hobby die ik wel nog volhoud, is vliegvissen. Dat doe ik met mijn vrouw. We trekken dan naar het noordwesten, waar er veel bergrivieren zijn. Daar vangen we forel en vlagzalm.’
Onze hoofdstad
‘Slovenië is niet rijk en niet arm. Voor ons gezin gold hetzelfde. We woonden in een appartement in de hoofdstad Ljubljana. Mijn moeder kookte in een school en mijn vader werkte in een zuivelwinkel. Een Sloveen die wat ambitie heeft, trekt sowieso naar Ljubljana. Daar zijn er meer mogelijkheden dan in de rest van het land. Van de twee miljoen Slovenen wonen er 300.000 in de hoofdstad en dik 100.000 in de tweede stad, Maribor. Kleinere plaatsen zijn vaak opgebouwd rond de plaatselijke industrie. Neem nu een mijnstadje als Trbovlje. Daar wonen 20.000 mensen en 5000 van hen werken bij de steenkoolmaatschappij. Tel daarbij hun partners en kinderen en je zit al aan de totale bevolking van dat stadje.’
Onze onafhankelijkheid
‘Sinds zijn onafhankelijkheid heeft Slovenië de vorm van een kip. Slovenië was het eerste deel dat zich afscheurde van Joegoslavië. Dat gebeurde in 1990 en 1991. Ik was toen twee jaar; veel weet ik daar niet over. Er valt ook niet zoveel over te vertellen, de oorlog duurde maar zeven dagen, de strijd woedde vooral in de grensstreken en het aantal doden was beperkt. Ik weet niet wat de Slovenen dreef om naar onafhankelijkheid te streven of waarom Joegoslavië uiteengevallen is. We hebben wel familie in Bosnië en daar zijn slechte dingen gebeurd, maar thuis werd daar nooit over gesproken.’
Mijn voetbalheld
‘De beste Sloveense voetballer ooit is Zlatko Zahovic, nu de sportief directeur van NK Maribor. Hij haalde mij naar die club en werd een goede vriend. Zlatko is nog altijd de topscorer van onze nationale ploeg. Hij was de beste speler toen Slovenië voor het eerst naar een EK mocht, in 2000. Zeker als twaalfjarige ging ik daar erg in op. Hele straten keken samen naar de matchen op grote schermen. Zahovic was onze god. Op dat EK was er de legendarische match tegen Joegoslavië. Met die wedstrijd was veel druk gemoeid gezien onze geschiedenis. Wij kwamen op een 3-0-voorsprong en begonnen al te vieren. Maar plots slikten we nog drie goals in zes minuten. De match eindigde dus op 3-3. Zo’n wedstrijd blijft je bij.’
KRISTOF DE RYCK
