Zoeken naar stabiliteit

De reguliere competitie is halverwege en blijft bij vele clubs een lange zoektocht naar stabiliteit. Union is de uitzondering op de regel. Het toonde mentale sterkte door het onverwachte verlies van anderhalve week geleden, thuis tegen OH Leuven, op STVV recht te zetten. Twaalf overwinningen op zeventien wedstrijden, de meeste goals gemaakt en na KAA Gent de minste geïncasseerd, de Brusselse club is een verrijking voor deze competitie. Dat is mee de verdienste van Felice Mazzu die weigert om nieuwe doelen te stellen omdat deze successen volgens hem niet meer zijn dan een momentopname.

Die bezonnenheid steekt schril af tegen de exposés die veel trainers na (verloren) wedstrijden geven. Klagen over scheidsrechters, zoeken naar verontschuldigingen, je werd wel eens moe van het eeuwig gezeur en de ontelbare analyses. Opmerkelijk dat Vincent Kompany zich in een turbulent huis als dat van Anderlecht nooit laat meeslepen in de mallemolen van de emotie en waardig blijft, al valt hij vaak in herhaling.

Maar regelmaat zit er ook niet in het spel van andere clubs. Zelfs Club Brugge had zich na een week waarin het twee keer in Genk won en uit een crisis klauterde de grootste moeite om Seraing van zich af te houden. Antwerp liet ondanks zijn tweede plaats al steken vallen, KAA Gent toonde totaal verschillende gezichten, al pakte het nu wel negen op negen, Anderlecht is aan een eeuwig proces bezig, KV Mechelen struikelt op een moment dat het echt tegen de top kan aansluiten, KRC Genk heeft de verdienste dat het aanvallend denkt en goed voetbal brengt, maar steeds weer worden, vooral in de verdediging, dezelfde fouten gemaakt; tegen die achtergrond viel John van den Brom uiteindelijk niet te handhaven.

Schommelingen zie je ook bij andere clubs. Zoals bijvoorbeeld bij STVV dat een tijdelijk goeie periode niet kon bevestigen. Of bij Eupen dat zwierig begon en fors terugviel, net zoals KV Oostende. Te groot zijn ook de verschillen in het spel van KV Kortrijk of OH Leuven dat soms verrast en dan weer niet. Beerschot blijft na een korte opflakkering onderaan bengelen, terwijl Cercle Brugge dat na negen nederlagen nu plots twee keer op rij wint. En hoe diep is de val van Zulte Waregem waar Francky Dury op een triest afscheid dreigt af te stevenen? In een wereld waarin de paniek regeert, is het eigenlijk opmerkelijk dat er nog maar vijf trainerswissels zijn geweest. Vorig jaar rond deze periode waren dat er zeven en zou er voor de jaarwisseling met Philippe Montanier bij Standard nog een achtste volgen.

Standard blijft een haard van onrust, zoals zondag in de Waalse clash met Sporting Charleroi nog eens bleek toen woedende supporters het veld op stormden. De nieuwe trainer Luka Elsner kan niet voor een ommekeer zorgen: hij won in zeven wedstrijden maar één keer. Verbijsterend hoe Sclessin dan blijft overkoken en de club dat onmogelijk in de hand kan houden. Nu wordt om het ontslag van voorzitter Bruno Venanzi geschreeuwd nadat vroeger een andere voorzitter, Roland Duchâtelet, eens in zijn bureel werd belaagd.

Rustig is het bij Sporting Charleroi waar trainer Edward Still de ploeg met een andere manier van voetballen naar de vierde plaats loodste. En slecht is ook het voetbal van Seraing niet dat als een degradatiekandidaat werd aanzien, maar met bij momenten knap voetbal uit de gevarenzone blijft, een wankele verdediging ten spijt. Buitenlandse eigenaars, in dit geval FC Metz, hebben daar met beweeglijke en technisch vaardige voetballers als Youssef Maziz of een opportunist als Georges Mikautadze op huurbasis voor de juiste aanwinsten gezorgd.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content