Hoe het gesprek gisteren tussen Dirk Degraen en Frank Vercauteren ook is uitgedraaid, de trainer/technisch directeur had van meet af geen goed oog in het nieuwe seizoen van RC Genk. Het Midden-Oosten trok hem al langer.

Op 19 juli 2011 kwamen coaches en scheidsrechters van de Jupiler Pro League samen in het bondsgebouw. Een jaarlijks weerkerend initiatief van de KBVB in een poging de verstandhouding tussen beide groepen te bevorderen. Niet alle coaches gaven present. Onder de afwezigen ook Frank Vercauteren, die ook verstek gaf die middag in de Cristal Arena voor de voorbeschouwing op de supercup twee dagen later tegen Standard. Door RC Genk werd snel benadrukt dat achter de afwezigheid van de trainer niets moest worden gezocht: hij woonde de begrafenis van een goede vriend bij. Dat klopte.

Andere bronnen houden niettemin al enkele weken vol dat Vercauteren in die periode in Parijs onderhandelde met een delegatie uit het Midden-Oosten. Zeker is in ieder geval dat hij in de Franse hoofdstad aan tafel zat met onderhandelaars die namens drie clubs – behalve Al Jazira ook een club uit Dubai en een uit Saoedi-Arabië – een gereputeerde trainer zochten in Europa. Verauteren heeft nooit weggestoken dat een avontuur in de zandstaten hem enorm aansprak. Zoals vele trainers groot en klein, ook in België, was hij eerder al het hof gemaakt door prinsen en sjeiks, maar altijd was het nog te vroeg. Zolang niet al zijn kinderen – Vercauteren heeft vier zonen en twee stiefkinderen – van de middelbare school af waren en hem hier nodig hadden, zoals hij het verwoordde, vond hij het zijn plicht hier te zijn voor hen. Maar dat de zon hem en zijn vriendin trok, dat was zeker.

Handtekeningen

Na het gelijkspel zaterdag tegen Lierse liet Vercauteren zich twee dagen niet zien in de Cristal Arena. Maandag was een vrije dag, maar ook de uitlooptraining op zondagochtend liet hij hoogst uitzonderlijk aan zich voorbijgaan. Als uitleg kreeg de staf te horen dat hij zich in het buitenland bevond. Maandag sijpelde vanuit Abu Dhabi het nieuws binnen dat Vercauteren voor twee jaar had getekend bij Al Jazira, de club waar eerder Walter Meeuws en Sef Vergoossen aan het werk waren. Volgens goede bronnen waren de handtekeningen al gezet op zaterdagochtend, luttele uren voor het uitduel tegen Lierse. Genk, dat in het ongewisse verkeerde over zijn trainer, liet weten dat op dinsdagochtend nog een gesprek tussen algemeen directeur Dirk Degraen en Vercauteren zou plaatsvinden. Tot dan communiceerde het niet.

Vercauteren wordt 54 in oktober en is, in tegenstelling tot zijn wat honkvaste imago, altijd gecharmeerd geweest van een verhuis naar het buitenland. In die zin zou zijn vertrek niet verrassen. De timing ligt zeker voor Genk erg moeilijk, maar zoals een voetbalwijsheid zegt: wanneer de trein passeert, moet je erop. Allicht zijn er ook sportieve redenen te bedenken waarom Vercauteren een vertrek nu opportuun acht. Na de onverwachte landstitel was beter doen, laat staan even goed, zogoed als onmogelijk. De kwaliteitsinjectie, of zelfs maar een verbreding van de kern, waar de trainer een jaar geleden al zo op aandrong, werd ook deze zomer nog niet gerealiseerd. Integendeel, met Thibaut Courtois verloor Vercauteren een speler die een groot aandeel had in het succes. Dat er nog meer sterkhouders de club zullen verlaten, was een scenario waar hij ernstig rekening mee hield.

Op de spelerslijst die Genk uiterlijk gisteren bij de UEFA moest indienen voor zijn deelname aan de Champions of Europa League, stond bij het ter perse gaan alleen de naam van Jeroen Simaeys als nieuweling. De Argentijnse verdediger Abel Masuero, die de volgende aanwinst leek te gaan worden, keerde in het weekend na een week verblijf in Genk terug naar huis zonder contract. In laatste instantie bleek niet iedereen overtuigd van zijn kwaliteiten en na een rist mislukte transfers de voorbije jaren bestaat de afspraak in de Cristal Arena dat pas tot actie wordt overgegaan bij unanimiteit. De jonge Poolse doelman Grzegorz Sandomierski, een type-Courtois naar verluidt, zou dan weer dichter bij Celtic staan dan bij de Belgische kampioen. Opgeteld bij de vrees nog meer spelers te verliezen tegen 31 augustus dreigde Vercauteren met een allesbehalve competitief elftal Europa in te moeten. Tegen Partizan Belgrado zag hij al hoe zijn elftal, ondanks de kwalificatie, de wet van de sterkste diende te ondergaan.

Gezichtsveld

Vercauteren wist heel goed waarom hij tijdens de seizoenspresentatie een inspanning vroeg van het Genkse bestuur. De titel was behaald zonder dat hij veel materiaal ter beschikking had gekregen. Daar mocht nu iets meer tegenover staan. Drukte hij vorig seizoen zijn ontgoocheling nog uit toen er tegen 1 september geen versterking was binnengehaald, nu bleef hij zich tot het eind collegiaal opstellen. Maar dat hij buiten het gezichtsveld van de media niet gelukkig was, hoeft geen uitleg. Ondanks zijn uitgebreide bevoegdheden als technisch directeur, een functie die hij sinds december 2010 combineerde met het trainerschap, slaagde hij er niet in zijn wensen in realiteit om te zetten.

Het onverwachte succes, het uitblijven van versterking en de vrees voor een late leegloop deden Vercauteren vorig seizoen al zijn conclusies trekken. Meer dan één bron zegt met zekerheid te weten dat hij in april al een akkoord had met Standard. Of beter: met Luciano D’Onofrio. Zonder de coup van Roland Duchâtelet was Genk vermoedelijk al eerder op zoek gemoeten naar een nieuwe trainer – én technisch directeur.

DOOR JAN HAUSPIE

“Zonder de coup van Roland Duchâtelet was Vercauteren nu vermoedelijk trainer van Standard.”