“Het Koreaanse voetbal heeft één groot probleem : er is nood aan een complete reorganisatie.” Aldus spreekt Joon Seo Choi, een jonge intellectueel die voor Nike werkte tot hij twee jaar geleden een eigen bedrijf opstartte. Mister Choi leidt nu het sportmarketingbureau Hoochoo Enov8 en lanceerde ondertussen op internet een progressief sportmagazine waarin hij wel eens de revolutie durft te prediken.

“Het probleem is dat sporters in ons systeem onder een immense druk en verantwoordelijkheid opgroeien”, zegt Choi. “Niet alleen voetballers, ook basketbal- en basebalspelers. Allemaal hoeven ze niet te studeren, omdat er extreem gefocust wordt op alleen maar trainen en presteren voor de glorie van de school. Alles in de wetenschap dat als ze niet slagen hen in het leven alleen fysiek werk wacht, omdat ze onvoldoende intellectueel gevormd werden. Dan moet je weten dat er in Zuid-Korea maar tien profteams zijn, met daarnaast evenveel bedrijfsteams en universiteitsteams. De carrièrekansen zijn dus niet groot.

“Door de ongelooflijke druk is er ook helemaal geen plezier aan te beleven. Geen ontspanning, geen spontaniteit, geen creativiteit. Dat is het grote probleem : de verbeelding wordt door de nog veel strictere aanpak dan in Japan niet ontwikkeld. Waar het in de opleiding vooral om gaat, is mentaliteit; en mentale kwaliteiten mogen in de sport dan zeer belangrijk zijn, in het hedendaagse voetbal volstaat het niet meer om te concurreren. Modern voetbal vergt een combinatie van kwaliteiten.

“Tactiek wordt er wel geleerd, maar dan wel tactiek op Aziatisch niveau, niet op Europees. De laatste dertig jaar werkten hier ook weinig of geen buitenlandse coaches. Onze trainersopleiding ligt ver achterop. Er is een groot gebrek aan internationale contacten en dus ervaringen. Kijk naar Japan, hoeveel buitenlandse coaches er niet actief zijn en hoeveel highschoolplayers er niet in Brazilië spelen. Ach, we zijn zo ver achterop. Ki-Hyeun Seol is de eerste Koreaanse voetballer met mogelijkheden die naar het buitenland vertrok om er te leren. Cha Boum en zo, die gingen op oudere leeftijd; dat was een persoonlijke business, geen investering in het Koreaanse voetbal.”

Er is evenwel hoop. “Ja, omdat meer en meer jongeren die mening delen”, weet Choi. “Cha Boum is op dat vlak een pionier. Tien jaar geleden begon hij met eigen geld een voetbalschool. Hij werkt met jeugd vanaf vijf jaar volgens het clubsysteem, in samenwerking met een school. Zo is de combinatie studeren-voetballen wél mogelijk. Het is het enige systeem in Korea waar er plezier aan het voetbal wordt beleefd. Dat het systeem werkt, is ook al bewezen. Cha Boum won voor het eerst in tien jaar de highschoolcompetitie en levert inmiddels al spelers voor de nationale teams -16 en -19 jaar. In de Bundesliga, toch de beste liga van Europa in de jaren tachtig, scoorde hij 97 keer, maar wat hij nu met de jeugd doet, is veel belangrijker voor het Koreaanse voetbal. De Cha Boum Youth Footbalclub wordt gesponsord door Adidas, Coca Cola en Bayer. Het is onze hoop, maar er is natuurlijk meer nodig dan het initiatief van één man.

“Er moet revolutionnair geïnvesteerd worden in de toekomst. Weet je, bij de jeugd zijn vijfennegentig procent van de velden geen gras, maar gewoon aarde. Voetbal op aarde, dat is een ander spel ! Voetbal hoort op gras gespeeld te worden, zo horen jonge voetballers opgeleid te worden. Echt waar, het is een mirakel dat een speler als Seol het zo goed doet in België. Er is geld in dit land om te investeren, maar blijkbaar niet voor het voetbal. Het probleem is dat Korea het zo moeilijk heeft om geduldig te zijn. Er ís gewoon geen geduld.

“Het fundamentele probleem van het Koreaanse voetbal is dat het volledig moet veranderen. Er is nood aan een totale reformatie. Zie Japan, dat tien jaar geleden startte met een nieuwe systeem over het hele land. Niet met een éénmansinitiatief. Het resultaat zagen we op de Confederations Cup : Japan in de finale en wij na de eerste ronde naar huis. Dus, denk je : Japan zal Zuid-Korea kloppen op het WK. Maar zo werkt het niet. Tegen Japan spelen Koreanen op leven en dood, en in één wedstrijd kan je die achterstand misschien nog wel compenseren met mentaliteit.

“Achttien maanden voor het WK is ook niet het moment om de eerste buitenlandse bondscoach binnen te halen. Als Guus Hiddink het op zo’n korte tijd kan flikken, is hij een mirakelman. Maar eerder dan aan snel succes, is er nood aan een investering op lange termijn. Voetbal duurt langer dan tot het WK. Minstens tien jaar is er nodig om structureel iets op te bouwen. Zie naar Frankrijk.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content