“Hey, ik zie je zaterdag op het voetbal wel.” Wellicht een uitspraak die voortaan in de voltooid verleden tijd gezegd hoort te worden voor iedereen met een geel-zwart hart, en dat zijn er toch al gauw enkele duizenden, de ene al wat fanatieker dan de andere, maar toch. Een hobby, een sociale gebeurtenis, iets om een hele week lang naar uit te kijken, een uitlaatklep ook… Wedstrijden van Lierse waren altijd zoveel meer dan voetbal alleen. Kameraadschap, samenhorigheidsgevoel, mensen zien die je anders nooit meer zou zien, een babbeltje doen vooraf over de ploegsamenstelling, maar ook over alles en nog wat, over gezamenlijke kennissen, oude vrienden, samen gezellig tussen sjaal en pint…

Is dat straks allemaal gedaan, voorgoed misschien ? Het is een gegeven dat misselijk maakt, dat gewoon niet kán doordringen omwille van de diepe dofheid ervan. Dat wraakroepend is ook, omdat Lierse niet de financiële steun kreeg die anderen – niet alleen maar zeker ook onder de taalgrens – wel kregen en nog steeds krijgen. In Lommel maakten ze het al mee, toen werd Lierse wel 6 punten afgenomen, maar niet de gele kaarten. Als gevolg daarvan speelde Lierse niet Europees en werden de premies te duur, Stein Huysegems en Arouna Kone moesten voor een habbekrats weg, Football Fanatics weigerde te betalen en ook sportief kwam het verval.

Maar dan leek plots het ergste geleden. Gaston Vets triomfeerde met het behalen van de licentie en de linkerkolom was plots weer in zicht. En nu, nu is derde klasse in zicht. En waarom ? Vanwege te laat betalen aan de RSZ. Wat een amateurisme van het bestuur ! Wraakroepend ! Maar vreemd toch dat men nu zo verschrikkelijk streng is in een land waar het enige wat perfect op schema gebeurt, de miljardentransfers richting Wallonië en de veroordeling van een Vlaamse politieke partij zijn.

Vreemd ook, dat met Lommel, KV Mechelen, Turnhout, Aalst en nu Lierse allemaal Vlaamse ploegen eraan zijn voor de moeite. Oké, er was ook RWDM, maar die zijn al terug. Het fijne weet je er niet van, maar uiteraard zal de schuld ook wel bij de heren Gaston Vets en Gaston Peeters (overigens niet aan zijn proefstuk toe wat failliet gaan betreft) liggen.

Tot hen richt ik mijn slotwoord : denk goed na over wat jullie aangericht hebben, elke zaterdagavond als het plots heel stil is op het Lisp, elke zondag als de geel-zwarte sjaal enkel nog dient als lapje voor het huilen bij het ophalen van zovele mooie herinneringen. Oprechte en intense vreugde zoals we die alleen konden voelen bij een doelpunt, het is allemaal weg. Wat zal het leeg zijn in ons geel-zwarte voetbalhart… De leegte zal nooit meer ingenomen worden, tenzij door nog meer afkeer voor de twee maten en gewichten waarmee men in dit land blijft werken…

Tenzij het beroep nog iets verandert, tenminste als onze bestuursmensen ook dat niet te laat in orde brengen !

Hans Selderslaghs, Nijlen

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content