Bij het afscheid van een veldritlegende: kleurloos is Eric De Vlaeminck nooit geweest.
Eric De Vlaeminck was een man met charisma. Als weinig anderen verstond hij kunst het publiek te bespelen. Hij was niet bang voor commotie, hij ging de controverse niet uit de weg. Na zijn carrière rakelde de zevenvoudige wereldkampioen veldrijden graag sterke verhalen op uit zijn periode. Dan vertelde hij met glinsterende ogen over zijn weergaloze triomfen en liet zich tussendoor ontvallen dat geen enkele veldrijder ooit nog maar tot aan zijn enkels zal reiken.
De Vlaeminck was een acrobaat op twee wielen, een soort balletdanser in het veld. Met een perfecte combinatie van techniek en behendigheid zweefde hij over de omlopen
De Vlaeminck was een acrobaat op twee wielen, een soort balletdanser in het veld. Met een perfecte combinatie van techniek en behendigheid zweefde hij over de omlopen en gaf nooit de indruk dat hij een inspanning leverde. Eric De Vlaeminck was de eerste cyclocrosser die met zijn fiets over een balk wipte.
Of hij dan wel Roland Liboton of Sven Nys de grootste veldrijder aller tijden is, het is voer voor discussie. Tijdperken zijn niet met elkaar te vergelijken. Toen De Vlaeminck in 1966 wereldkampioen werd, luidde hij een periode van Vlaamse heerschappij in. Hij was nog geen 28 jaar toen hij zijn zevende en laatste wereldtitel behaalde. Nadien werd zijn heerschappij plots afgebroken.
Bondscoach
Eric De Vlaeminck, die als wegrenner een rit in de Ronde van Frankrijk won en de eindzege behaalde in de Ronde van België, leek vervolgens heel even te ontsporen. Over hem circuleerden onfrisse verhalen. Maar in 1989 zette de oudere broer van Roger De Vlaeminck zijn leven weer helemaal op de rails: hij werd bondscoach en grossierde met de nationale ploeg in titels en medailles. Veel veldrijders bracht hij de knepen van het vak bij. Hij frappeerde met eigenzinnige denkbeelden maar handelde telkens weer vanuit een hartstochtelijke liefde voor zijn sport. Door toedoen van Eric De Vlaeminck ondergingen ook de omlopen een gedaanteverwisseling. Ze werden sneller en minder modderig.
Aan de periode als bondscoach kwam in 2002 abrupt een einde. Dat onverwachte paste bij Eric De Vlaeminck die in zijn veldritcarrière meer dan 200 overwinningen behaalde, maar vreemd genoeg maar vier keer Belgisch kampioen werd.
Eric De Vlaeminck sukkelde al geruime tijd met zijn gezondheid. Hij leed aan Alzheimer en Parkison. Zijn dood, op 70-jarige leeftijd, kwam niettemin onverwacht.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier