België – Algerije: sfeerverslag van de massabijeenkomst

Voetbal is een feest en dat zullen we geweten hebben. Café’s, huiskamers en pleinen ontploften gisteren simultaan zo rond een uur of acht in een wirwar van getoeter en vaandelzwaaien, maar waar was het nu écht het leukst? Sportmagazine.be test voor u de geijkte locaties voor voetbalfans. Gisteren: de massabijeenkomst.

De Hyundai WK Fan Village heeft zich neergevlijd op het parkeerterrein van wat Antwerpenaren zo sappig ‘den Bocadèro’ kunnen noemen. Voor iedereen anders vond het evenement plaats op ‘de Waagnatie’, want het was duidelijk dat niet enkel Antwerpenaren naar dit braakliggend stuk Scheldeterrein waren afgezakt om hun voetbalploeg richting gouden servies te schreeuwen. De vreemde tongvallen, de stoffige ondergrond, de mobiele toiletten en de verschroeiend dure drankbonnetjes gaven het geheel een Pukkelpopsfeertje met zich mee – als u er de kasseien, de nieuwbouwappartementen en den ‘draal’ even wegdacht. De weg ernaartoe was geplaveid met zenuwachtige maar vastberaden stappers en fietsers die zich als een bontgekleurde massa tegen het ritme van het panelgesprek richting het feestgedruis bewoog.

Geen paragraaf over kippenvelmomentjes

Het publiek was even divers als het groot was. Standaardzinnen als ‘voor jong en oud’ schrikken me doorgaans af, maar de piepkleine baby’s met gigantische gehoorbeschermers en het oude koppel met de strandstoelen dwingen de woorden toch uit mijn vingers. Gezellig toch, zo’n bijeenkomst waar u zowel uw nachtwinkelier als uw vermogensbeheerder met hamburgersaus op het hemd tegen het lijf kan lopen? Toch draaide het moment waar ik zo naar uitkeek – u moet me vergeven, ik ben grootgebracht in een nonnenschool waar de foto’s van Albert, Paola, Boudewijn en Fabiola ons van boven het krijtbord aanstaarden – uit op een flop. Een kniesoor zal wel niet verrast geweest zijn dat in Antwerpen de Brabançonne niet uit luide borst meegeschreeuwd werd, maar ik had er een mooie paragraaf over ‘kippenvelmomentjes’ voor uitgerekend in dit verslag.

Desondanks was de spanning na de aftrap te snijden, al leek die gedurende de match wel af te zwakken – kan iemand het ons kwalijk nemen? De lengte van de rij voor het frietkort was recht evenredig met de tijd waarop we moesten wachten op een tegengoal, en hoewel de DJ’s tijdens de befaamde ‘half time party’ er middels moderne dansmuziek en de themesong van Pirates of the Caribbean alles aan deden om ons recht te houden bleek dat collectieve teleurstelling net iets minder hartverwarmend is dan collectieve vreugd. Toegegeven, de vlaggen bleven gezwaaid, de leuzes gescandeerd, maar de ogen het publiek leken zich net ietsje dieper, net ietsje verbetener in het scherm te boren dan tijdens de eerste 45 spelminuten. “Ga dan toch naar vòòr mongool!”

Op ons bakkes

En dan was daar eindelijk die gelijkmaker. De opluchting die over het plein golfde. De uitzinnige vreugde dat we deze editie eens nìèt op ons bakkes zouden krijgen. Noot: als je fanbasis al zodanig kapot gaat bij een gelijkspel, weet dan hoe hard ze gesnakt hebben naar dit WK. Mijn gedachten zijn nog steeds bij de jongen die het laatste kwartier bijna niets meer van de match heeft kunnen volgen omdat zijn door bier natgespetterde lief het duidelijk ‘écht wel had gehad nu’. Ik hoop voor hem dat hij op zijn minst het doelpunt van hartendief en goaltjespakker Dries Mertens mocht meemaken, zodat de apotheose niet compleet onverwacht op zijn kop viel.

’t Stad sprong, spetterde, spuwde en samba’de, al zal het eerder van ontlading dan van wat anders geweest zijn. Gisteren hebben de zenuwen duidelijk gewonnen van het zegevieren, maar wie kan het ons kwalijk nemen?

Een wekendurende zege

Enkele uren voor de aanvang van België – Algerije was het immers nog steeds onduidelijk welke houding er aangenomen moest worden: verkondigen dat we overhyped zijn, of er keihard in geloven. Eerlijk gezegd, enkele uren nà de aanvang van België – Algerije was het nog steeds onduidelijk wat de waarheid was.

Als we het getoeter, geschreeuw en mijn buurman mogen geloven, dan kunnen we ons verwachten aan een wekendurende zege. “Eigenlijk was dit dé match, dit was drie op drie, dus als we zondag winnen dan zijn we reekshoofd en dan komen we uit tegen Portugal, en daar winnen we sowieso van, dus eigenlijk hebben we ons nu bijna verzekerd van de kwartfinale!”. Laat ons hopen dat zijn kapper/uroloog/dierenarts minder snel tot conclusies komt.

Katrin Swartenbroux