Het F1-seizoen van 2021, inclusief zijn ultieme ontknoping, was niet alleen een van de meest memorabele ooit, het betekende ook het einde van een hoofdstuk in het geschiedenisboek van de formule 1. En de start van een nieuw, met al dan niet nieuwe auteurs.
Een opvallend weetje na de finale van het F1-seizoen, zondag in Abu Dhabi. Dat Max Verstappen de eerste wereldkampioen in de F1 werd die nooit tegen Michael Schumacher heeft gereden sinds Niki Lauda, de titelwinnaar van 1984 (!). Het zegt veel over de lange carrière van de Duitser (van 1991 tot 2012), maar ook over de dominantie van zijn opvolgers gedurende meerdere jaren: vier wereldtitels op rij voor Sebastian Vettel (2010-13) en zeven voor Lewis Hamilton (2008, 2014-15, 2017-20).
Daar komt nu dus een nieuwe naam bij: Max Verstappen. Al is nieuw relatief voor een rijder die al in 2015 op zijn zeventiende, als jongste ooit, debuteerde in de F1 en in 2016 zijn eerste GP won, ook als jongste in de geschiedenis. En nu, ruim vijf jaar later, op zijn 24e ook wereldkampioen is. Weliswaar niet als benjamin, want Sebastian Vettel, Lewis Hamilton en Fernando Alonso waren in het verleden nog enkele maanden jonger.
Dat de Nederlander er iets langer over deed om de F1-titel te pakken had te maken met de heerschappij van Hamilton en Mercedes. De Duitse renstal veroverde afgelopen seizoen wel voor de achtste keer op rij de constructeurstitel, maar zag Red Bull, mede door het immense talent van Verstappen, de aansluiting maken. Hoewel andere teams qua rondetijden wel naderden, staken die twee teams er ook bovenuit: op 22 GP’s bezetten Mercedes- en Red Bullrijders acht keer het volledige podium, waarvan zevenmaal met Verstappen, Hamilton, en diens teamgenoot Valtteri Bottas. Slechts twee GP’s (Hongarije en Italië) gingen naar andere rijders: Esteban Ocon (Alpine-Renault) en Daniel Ricciardo (McLaren). Mercedes en Red Bull beschikten dan ook over de meeste middelen, zowel qua financiën, technische knowhow als puur racetalent.
Kloof dichten?
De wereldtitel van Max Verstappen betekent echter niet dat het duopolie met Mercedes zal blijven duren. Na de invoering van de hybride turbo V6-motor in 2014, waardoor de Duitse renstal de beste kaarten had, worden die in 2022 immers opnieuw geschud. En zullen meerdere teams over dezelfde troeven beschikken. Dankzij onder meer de langzaam dalende maximumbudgetten (naar 135 miljoen dollar in 2023, exclusief rijderssalarissen, minder dan de helft van wat Mercedes de voorbije jaren uitgaf). En dankzij radicale wijzigingen aan de wagens (van banden tot voor- en achtervleugels), die de snelheids/aerodynamicakloof tussen de teams nog meer moet verkleinen. De huidige hiërarchie zal allicht niet helemaal ondersteboven gehaald worden, maar met name van Ferrari en Alpine wordt verwacht dat ze veel vooruitgang kunnen maken.
Bij Red Bull zal Verstappen de meeste vleugels blijven krijgen (‘Ik blijf hier voor altijd’, schreeuwde hij na zijn wereldtitel), maar de vraag is of Lewis Hamilton zijn stempel blijft drukken. Toen hij in juli dit jaar zijn contract bij Mercedes tot 2023 verlengde, liet hij weten dat hij uitkeek naar het nieuwe tijdperk in de F1. Maar in 2022 krijgt de straks 37-jarige Brit een andere, jongere ploegmaat, na het afscheid van loyale/onderdanige Valtteri Bottas: zijn 23-jarige, zeer ambitieuze en talentrijke landgenoot George Russell (Williams). Die gaf al aan dat hij en Hamilton volgend seizoen op gelijke voet zouden starten.
En meer dan ooit ook met minder krachtige wapens dan de concurrentie. Om alsnog het record van acht wereldtitels te behalen zal Hamilton dus met nog meer jonge wolven rekening moeten houden dan met alleen Verstappen. Ook in zijn team.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
