Harry Kane: van ‘chubby’ tiener tot hoop van de natie op het EK

Met veel vertrouwen kijken ze over het Kanaal uit naar deze zomer. Om Europees kampioen te worden, rekent Engeland in de eerste plaats op Harry Kane (28).

Met een duel tegen San Marino begon Engeland tegen San Marino met een 5-0-overwinning aan een nieuwe kwalificatieronde voor het WK. Als dat even vlot gaat als in de vorige kwalificaties kunnen de fans op beide oren slapen. Op weg naar het WK in Rusland won Engeland makkelijk zijn groep (26 op 30) en op weg naar het EK van deze zomer recidiveerde de ploeg met 21 op 24. Twee keer was Harry Kane topschutter in de groep. In de WK-kwalificaties schoot hij er vijf binnen, op weg naar het EK deed hij nog beter met twaalf goals. Kane scoorde in elk van de acht interlands die Engeland in die voorronde afwerkte. Als hij dat komende zomer kan herhalen, zal Engeland niet ver van eindwinst blijven.

Wie had dat gedacht van die wat chubby tiener, die in zijn jeugd naar dezelfde school ging als David Beckham en daar uitblonk? ‘Je gaf hem de bal en Harry scoorde’, zei een van zijn ex-leraars in een portret van de spits. Net als Beckham begon ook Kane zijn carrière bij de Ridgeway Rovers, maar tests bij zowel Arsenal, Tottenham als Watford mislukten vreemd genoeg.

Liam Brady, in die periode verantwoordelijke voor de opleiding van de Gunners, zei later dat een beetje overgewicht een van de redenen was voor de afwijzing. ‘Hij was behoorlijk chubby, niet erg atletisch. Daar maakten we een fout.’ Uiteindelijk zag Tottenham toch iets in de jonge Kane, van wie zijn trainer bij Ridgeway zei: ‘Als je me toen Harry 11 of zelfs 14 was, had gezegd dat hij deze carrière zou maken, ik zou wellicht hebben geantwoord: dat betwijfel ik.’

De speler knoopte het in zijn oren. In een portret in de reeks van life beyond sport bekende Kane, die geen alcohol drinkt en de dag afsluit met een kopje thee – met melk plus twee suikertjes extra – dat voedsel een voortdurende zorg is. ‘Ik hou van slecht eten. Ik verlang altijd naar ongezonde dingen, maar moet me daarvoor beheersen, vooral tijdens het seizoen. Pizza, steak, chips: I love it. Maar het is belangrijk om altijd op je best te zijn, dus sta ik het mezelf alleen toe na een goeie wedstrijd, of als we met de familie uitgaan en iets vieren.’

Dubbele rol

Reikhalzend kijken ze over het Kanaal uit naar het EK van komende zomer. De halve finale op het WK in 2018 was een teleurstelling, half Engeland zag zich al voorbij Kroatië. Een aantal jonge sterren van toen staat inmiddels drie jaar verder in de ontwikkeling. Het zelfvertrouwen is dan ook groot. Zeker gezien het format. Engeland speelt zijn drie groepswedstrijden op Wembley, tegen Kroatië (de revanche voor de halve finale in Moskou), Tsjechië en Schotland, en kan bij groepswinst voor een korte trip naar Ierland (Dublin) en dan via Rome terugkeren naar de home base. Het slot van het tornooi wordt immers opnieuw op Wembley afgewerkt. Het thuisvoordeel in de halve finale en verder kan zijn rol spelen.

Dat het EK een jaar werd uitgesteld, kwam Harry Kane goed uit. Vorig seizoen raakte de spits in de drukke eindejaarsperiode geblesseerd aan de hamstrings. Er kwam een operatie aan te pas en daarna was het een race tegen de klok om hersteld te raken. Eerst met het EK in zicht, vervolgens, na COVID-19 en het uitstel van de eindfase, voor het hervatten van de competitie begin juni. Dat lukte, en met nog zeven goals in het slot van de vorige competitie toonde Kane aan dat hij zijn doelpunteninstinct niet verloor.

Zijn grootste troef is ook nog eens dat bondscoach Gareth Southgate hem kan gebruiken in een dubbele rol. Kane is niet alleen een uitstekende afwerker, maar hij ontwikkelde zich de voorbije seizoenen ook tot een spits die afhaakt en anderen kan aanspelen met een dieptepass.

Kane is ook goud waard als aangever, bij Tottenham voor de Zuid-Koreaan Son Heung-min en bij Engeland voor de snelle flanken Marcus Rashford en Raheem Sterling. Vooral die laatste heeft de voorbije drie jaar een enorme progressie gemaakt in het afwerken. Hij is de schaduwspits van Engeland aan het worden: acht goals op weg naar het EK. Daar waar Engeland drie jaar geleden nog veel inzette op Dele Alli en probeerde diens partnership met Kane bij Tottenham door te trekken naar het nationale elftal, zijn het nu Sterling en Rashford die met hun snelheid vanaf de buitenkanten naar binnen kunnen snijden.

Zijn ze er niet, zoals in november tegen de Belgen in Leuven, dan moet Kane in de punt blijven, en moet hij worden aangespeeld door offensieve middenvelders. In Leuven waren dat Mason Mount en Jack Grealish. Dat bleek toen een probleem. Kane de hangende spits zakte ook terug, en moest eigenlijk Kane de diepe spits lanceren. En dat kan niemand, zeker niet tegenover de Belgische defensie, die dan alleen nog de raids van Grealish moest afstoppen.

Kortom: kan bij een ploeg als Frankrijk een spits als Kylian Mbappé het nog wel eens op zijn eentje forceren, dan hangt Engeland af van Kane, maar die kan het niet alleen.

De defensie

Even een zijsprongetje, los van Harry Kane. Woensdag tegen het Polen van Robert Lewandowski zal moeten blijken hoe sterk de Engelse verdediging is. Net als elk land heeft ook Southgate zijn problemen met geblesseerde spelers. Vorig jaar was Kane een grote zorg, dit seizoen is dat Jordan Henderson. Die is out met een liesletsel. In principe haalt hij na zijn operatie en zijn herstel het EK, maar met welk ritme?

Dat er in de Premier League maar drie wissels zijn toegestaan, is de Engelse bondscoach trouwens een doorn in het oog. Het gros van zijn spelers haalt hij bij de topploegen en die hebben dit seizoen een pak wedstrijden afgewerkt, zijn vaak ook nog internationaal bezig. Vijf wissels ook daar was beter geweest in de ogen van de coach. ‘In sommige landen werken bond en profliga op dat vlak goed samen’, liet hij al bitter noteren.

Een goeie verdediging wordt straks essentieel, leerde Southgate uit het voorbeeld van Frankrijk (wereldkampioen) en Portugal (regerend Europees kampioen). Daarom trekt hij zich weinig aan van de kritiek van de fans, die vinden dat hij het te verdedigend aanpakt. Drie centrale verdedigers en dan een goeie buffer voor de defensie – Henderson en Eric Dier zijn een optie – dat wordt het straks. En dan goeie lopers op de flanken: Ben Chilwell, Kyle Walker, Kieran Trippier. Die laatste is bij Madrid defensief sterker geworden, maar was in zijn periode in Tottenham al een goeie aangever voor Kane. Dat speelt ook mee bij Southgate. Opties genoeg alleszins.

De campagne in de Nations League was een goeie test. Het leverde soms saai voetbal op, vooral tegen Denemarken, en dat zorgde voor kritiek. Southgate heeft heel veel luxe op de flanken, veel offensieve snelheid, maar gooide die slechts met mondjesmaat.

Het dient gezegd: hij moest ook voortdurend brandjes blussen. Eerst was er de zomerfolie van Harry Maguire in Griekenland, daarna het lockdownfeestje met IJslandse schonen van Phil Foden en Mason Greenwood, de twee Manchester boys. Southgate moest tegelijk diplomaat (naar de buitenwereld) en streng (binnenskamers) zijn. Opstekers waren dan weer de ontwikkeling van Foden in clubverband en de wedergeboorte van John Stones als centrale verdediger bij City.

Als vanouds is de doelman een probleem. Jordan Pickford is de vaste nummer één, maar hij wordt nooit in het rijtje van absolute topkeepers geplaatst. Nummer twee Nick Pope evenmin. De ene voetbalt voor Everton, de andere in Burnley, dat zegt voldoende.

Engelse voetbalfans zien heel veel in Dean Henderson en volgen zijn ontwikkeling bij Manchester United. Aan zijn dilemma – ‘ik heb te weinig speelminuten om me te kunnen tonen’ – kwam Ole Gunnar Solskjaer tegemoet door een beurtrol met David de Gea af te spreken. De Spanjaard speelt meestal in de competitie, de Engelsman in de bekers.

Volstaat dat om Henderson voldoende ervaring te geven? Hij wisselde al goeie met mindere momenten af. Nu Pickford dit camp mist met een buikspierblessure – als die aansleept, wordt het misschien nog problematisch om het EK te halen – ligt de weg naar de lat van Engeland wel misschien sneller open voor Henderson dan hij een jaar geleden dacht. En heeft United misschien een keepersprobleem.

Eeuwige trouw of transfer

Hoe dan ook: Harry Kane, op het WK in Rusland al topschutter met zes goals (vijf in de eerste rond, een in de zestiende finales) speelt straks in de debatten bij leven en welzijn opnieuw een grote rol. En daarna?

Dat is nu al voer voor speculatie. Kane is Tottenham al heel zijn leven trouw gebleven, maar zwoer nooit eeuwige trouw. En dan blijft voor een ambitieuze voetballer als de aanvoerder van de nationale ploeg toch de afwezigheid van prijzen nijpen. Toen de Spurs in 2019 de finale van de Champions League haalden, werd dat een afknapper voor Kane. Hij raakte na de halve finale geblesseerd en was maar net op tijd fit. Hoewel, fit? Kane, door trainer Mauricio Pochettino verkozen boven Lucas Moura, leek in die finale helemaal niet fit. En de Spurs verloren.

Het uitblijven van prijzen is hem een doorn in het oog. Kane, 32 goals voor Engeland (cijfers voor aanvang van de wedstrijd tegen San Marino) en 160 in de Premier League, mag dan wel op weg zijn om als doelschutter records te breken – hij mikt op dat van Alan Shearer (260) in de Premier League, en Wayne Rooney (53 goals) bij de nationale ploeg – de spits wil ook collectief prijzen pakken. Met een Tottenham op een zesde plaats momenteel en een uitschakeling in de FA Cup (door Everton) en Europees (door Dinamo Zagreb) is er nog één kans over: de finale van de Carabao Cup op 25 april. Daarin is Manchester City de tegenstander. Dan weet je al de omvang van de taak.

Een transfer deze zomer naar de absolute top, als Tottenham zijn lot in de handen van José Mourinho blijft leggen, behoort tot de mogelijkheden. Vaak wordt in dat verband de naam van Manchester United genoemd, op zoek naar een spits met garantie voor goals. Dan tellen in het geval van Kane de zeven seizoenen op een rij met meer dan 20 doelpunten hard mee. In die zin wordt het komende EK, en de band met internationals als Rashford, Greenwood, Henderson en Maguire ook voor United interessant. Hoe ontwikkelen zij verder de band met Kane?