Zinédine Zidane heeft het maximum uit een ploeg gehaald die eigenlijk al begraven was. Het is nu tijd voor verandering.
‘Ik ga het de club gemakkelijk maken.’ Zinédine Zidane (48) had het een paar weken geleden al eens langs zijn neus weg gezegd op een van de ontelbare persconferenties die hij dit seizoen gegeven heeft. Toen al wist hij dat hij, ondanks een contract van nog een jaar, zelf de handdoek zou gooien. Het is de derde keer dat hij zijn verbintenis voortijdig stopzet: in 2006 deed hij het als speler en in mei 2018 gaf hij er een eerste keer de brui aan als trainer.
Gemakkelijke beslissingen zijn dat nooit, zo lichtte hij toe voor de wedstrijd bij Bilbao, op twee speeldagen van het einde van de competitie. ‘Misschien denken jullie dat ik stop omdat ik de verantwoordelijkheid niet meer wil, of omdat de situatie te ingewikkeld wordt. Nee, nooit, niets van dat. Wat ik doe, doe ik met hart en ziel, maar er komt altijd een moment om te veranderen. Niet alleen voor mij, voor iedereen. Dat is ook in het belang van de spelers en van de club.’
Sterven op het veld
Het is duidelijk dat Real Madrid, en in de eerste plaats voorzitter Florentino Pérez, véél wil veranderen met het oog op volgend seizoen. Een aantal spelers die al jaren de dienst uitmaken, mogen beschikken, met name Sergio Ramos (35), Raphaël Varane (28), Isco (29), Marcelo (33) en Lucas Vázquez (29). Pérez wil verjongen en hij heeft een punt. De houdbaarheidsdatum van de ploeg die Zidane in januari 2016 een eerste keer in handen kreeg, was eigenlijk al lang overschreden. Er bestaat een theorie die zegt dat je een team moet laten sterven op het veld. Wel, het Real Madrid waarmee Zidane drie keer op rij de Champions League won, was eigenlijk al gestorven op 5 maart 2019, toen het in eigen huis met 1-4 weggespeeld werd door Ajax. Zidane was toen geen trainer meer, maar het was wel grotendeels ‘zijn’ ploeg die Santiago Solari opstelde. Een week later verdween Solari weer in de anonimiteit en maakte de Franse coach zijn comeback.
Zidane deed wat niemand voor mogelijk achtte: hij reanimeerde een dood team.
Zizou drukte in de zomer van 2019 door voor de komst van Eden Hazard. De aanvoerder van de Rode Duivels moest de nieuwe leider van het team worden. Dat bleek ‘ a wrong bet‘, zoals Jean-Claude Van Damme zou zeggen. Ook die andere miljoenentransfer Luka Jovic zakte al snel door het ijs. Alleen Ferland Mendy was een voltreffer. De Franse linksachter speelde Marcelo uit de ploeg. Wanneer het stof van de mercato was gaan liggen, was de vaststelling dat Zidane het weer met dezelfde jongens moest doen. Alleen in doel had Keylor Navas plaats moeten ruimen voor Thibaut Courtois. Voor de duur betaalde speeltjes van de voorzitter – Vinícius Júnior, Rodrygo en andere Odegaards – haalde de coach achter de schermen zijn neus op.
Eergevoel
De afgelopen twee seizoenen deed Zidane wat niemand voor mogelijk achtte: hij reanimeerde een dood team. Vorig seizoen won hij met Real de Spaanse supercup en leidde hij zijn troepen na de corona-onderbreking naar de titel. Met in de frontlinie de usual suspects: Toni Kroos, Casemiro, Luka Modric, Karim Benzema en een vaak met doelpunten beslissende Ramos. Het zijn spelers die voor Zidane door het vuur gaan en dat gevoel is wederzijds. Ook dit seizoen haalde Zizou het onderste uit de kan met een tweede plaats in La Liga en een halve finale in de Champions League. Door de blessureregen – méér dan 60 dit seizoen – zaten heel wat spelers de laatste weken op hun tandvlees, maar de kleedkamer werd gedreven door een soort eergevoel, genre ‘we zullen het nog een laatste keer laten zien’.
Dat lukte net niet en zo beëindigt Real het seizoen zonder prijzen. Maar Zidane, die beseft dat een cyclus ten einde is, mag het strijdperk met opgeheven hoofd verlaten.
ZIJDELINGS: Een middenvinger naar de Super League
Aleksander Ceferin zal in zijn vuistje gelachen hebben. De UEFA-voorzitter was er woensdagavond in de Polsat Plus Arena in Gdansk getuige van hoe het grote Manchester United de Europa Leaguefinale verloor van het kleine Villarreal, na een thriller in de strafschoppenreeks (11-10).
Ceferin is in een rondje juridisch armworstelen verwikkeld met de ‘harde kern’ van de Super League: Real Madrid, Juventus en FC Barcelona. De UEFA maakte onlangs bekend dat het zijn strafzaak tegen de drie Europese topclubs verderzet, maar die zijn niet bij de pakken blijven zitten. Een rechter, niet toevallig eentje uit Madrid, wil van het Hof van Justitie van de Europese Unie weten of de voetbalbonden FIFA en UEFA hun machtsposities hebben misbruikt bij het tegenwerken van de Super League.
Dat Villarreal door de Europa Leaguewinst volgend seizoen mag meedansen op het Europese kampioenenbal, druist in tegen de idee achter de Super League – een gesloten competitie voor de absolute topclubs. Iedereen herinnert zich de uitspraak van Juventusvoorzitter Andrea Agnelli, die vond dat Atalanta, een club zonder geschiedenis in de Europese toernooien, eigenlijk niet thuishoort in de Champions League.
In die optiek is Villarreal, zeg maar het Westerlo van Spanje, daar dan zeker niet welkom. Maar ze staan er wel. En dat feit alleen al is een heel dikke middenvinger naar de Super League. Want Villarreal CF toont dat ook kleine clubs mogen dromen van Europese roem. Ook dát is voetbal: dromen, kunnen dromen, blijven dromen. En dat mag nooit verdwijnen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
