Leroy Sané: ‘Ik moest eerst eens keihard tegen de muur knallen’

Leroy Sané (25) maakte na zijn terugkeer naar Duitsland een moeilijke doorstart in München. Een gesprek met de Duitse international over voetbalclichés, Pep Guardiola, Bayern en racisme.

Geboren in Essen, zijn eerste voetbalstappen gezet bij Wattenscheid, de club waar zijn vader als voetballer furore maakte, en later met Schalke 04 zijn Bundesligadebuut gemaakt : meer banden met het Ruhrgebied kan je niet hebben, maar vandaag is Leroy Sané in Beieren bij Bayern München aan de slag, na vier jaar Engeland.

Niet alleen met zijn dribbels haalt hij vaak het nieuws. Er is ook iets aan hem wat velen stoort.

Blingbling

Ben je een snob ?

Leroy Sané : ‘Nee, maar ik snap wat je bedoelt.’

Je staat bekend als het prototype van de omhooggevallen, arrogante voetballer.

Sané : ‘Ik heb dat al van vrienden gehoord, die me zeiden dat velen me arrogant vinden. Ik kan dat ergens begrijpen. Buitenshuis houd ik liever afstand, ik wil niet zoveel van mezelf prijsgeven. Dat kan verkeerd geïnterpreteerd worden, want ik ben niet arrogant.’

Maakt het je niets uit wat men van je denkt ?

Sané : ‘Toch wel. Als je bij mij thuis zou komen, zou je zien dat daar geen gouden kettingen of diamanten liggen. Ik ben geen blingblingman, ik sta geen uren in de badkamer. ’s Morgens sta ik op, poets mijn tanden en rijd vaak in korte broek naar de club. Dat duurt alles samen vijf minuten, schat ik.’

Toen je twee jaar geleden in dure merkkleding voor een interland arriveerde, maakte dat veel ophef. Men rekende uit hoeveel die hele outfit zou gekost hebben.

Sané : ‘Ik deed dat niet om aandacht te trekken of om te provoceren, ik hou van mode. Daarbij telt niet hoe duur die stukken zijn. Dat men daar zo’n zaak van maakte, heeft me toen wel verrast. Ik denk niet dat men ooit bij een andere international uitrekende hoeveel zijn outfit had gekost.’

Waarom bij jou dan wel ?

Sané : ‘Geen idee, ik voel alleen dat men me anders bekijkt dan anderen. Ik heb daar toen over nagedacht. Punt is dat ik kleren wil dragen die ik graag draag, ik voel niet de behoefte om mezelf helemaal te veranderen.’

De grootste ontgoocheling in je carrière was toen bondscoach Joachim Löw je kort voor het WK 2018 uit de selectie liet voor Rusland. Hoe kwam dat aan ?

Sané : ‘Dat WK was mijn droom. Na die teleurstelling heb ik me een tijdje opgesloten. Ik was boos op mezelf, op heel die toestand, en ben meteen met vakantie vertrokken om mijn hoofd leeg te maken. Daar heb ik over alles nagedacht : wat had ik verkeerd gedaan, welke zaken moest ik anders aanpakken en wat kon ik uit die gebeurtenissen leren ? ‘

De officiële versie was dat je op stage niet professioneel genoeg zou geweest zijn.

Sané : ‘Ik heb dat ook meegekregen. Het was een klap, ook dat een aantal mensen uit mijn omgeving zich negatief hadden uitgelaten over mij. Daarna besliste ik er een punt achter te zetten. Waarom zou ik boos zijn op Löw ? Ik was nog jong en nam me voor te bewijzen dat ik wel mijn plaats in de nationale ploeg waard was.’

Heb je daar met de bondscoach zelf over gepraat ?

Sané : ‘Eigenlijk hebben we dat niet uitgediept. Ik wilde me ook niet opdringen en hem om verantwoording vragen, hoe het kwam dat hij me na zo’n seizoen bij Manchester City niet meenam. Hij zal daar zijn redenen voor gehad hebben, en onze verstandhouding was altijd goed. Toen hij na het WK benadrukte dat hij in me gelooft, heb ik die zaak in mijn hoofd afgesloten.’

Wat je ook nog steeds achtervolgt, is die grote tattoo : een beeld van jezelf, juichend na een doelpunt.

Sané : ‘Ik snapte niet dat er toen zo veel ophef was over een tattoo van een jonge snotneus, want dat was ik nog. Vandaag zou ik waarschijnlijk iets anders doen. Ik was iemand die in zijn jonge jaren eerst eens keihard tegen de muur moest knallen, tot het pijn deed en ik daar kon uit leren. Misschien moet ik me in het algemeen wat meer openstellen naar de buitenwereld.’

Racisme

Denk je dat de vooroordelen tegenover jou iets te maken hebben met je huidskleur ?

Sané : ‘Bij een interland in Wolfsburg in maart 2019 werd duidelijk dat er nog altijd mensen zijn die iemand wegens zijn huidskleur be- of veroordelen. In Engeland heb je ook racisme, en ik heb aan Antonio Rüdiger al eens naar zijn ervaringen in Italië gevraagd. Daar word ik niet vrolijk van.’

Je vader, Souleyman Sané die in Senegal en Frankrijk opgroeide maar in de jaren ’80 en ’90 voetbalde in de Bundesliga, werd met apengeluiden beschimpt en schreef in december 1990 samen met Anthony Yeboah en Anthony Baffoe in Bild Zeitung een open brief onder de titel : ‘Help ons, wij willen geen aangeschoten wild zijn.’ Heeft hij je over die tijd verteld ?

Sané : ‘Ja. Er waren momenten waarop hij van alle kanten aangevallen werd en hij het gevoel had dat niemand hem hielp. Hij vertelde me dat hij niet wilde dat zulke types hem klein kregen. Als kind kreeg ik van hem al de tip : ‘Maak je niet boos op mensen die vooroordelen tegen je hebben, geloof in jezelf.’ Daar houd ik me nog altijd aan.’

Ook je moeder Regina Weber-Sané was een topsporter, die op de OS 1984 brons won in de ritmische gymnastiek. Heeft ook zij je sportieve loopbaan beïnvloed ?

Sané : ‘Ik heb van mijn ouders in elk geval goeie genen meegekregen, en de interesse in sport. Maar nooit hebben ze druk gezet op mij, ik moest het niet maken.’

Hoe ga je om met tegenslagen ?

Sané : ‘Dan focus ik me op momenten waarop alles goed ging en waar ik zelfvertrouwen uit putte. Vervolgens keer ik terug naar dat moeilijke moment en probeer er een andere richting aan te geven.’

Pep

Al bij Schalke was je een hype, omdat je als 20-jarige in augustus 2016 meteen de duurste uitgaande Duitse voetballer ooit was, toen je voor 50 miljoen naar Manchester City trok.

Sané : ‘Ik ben alleen naar Manchester getrokken, deed veel in mijn eentje en moest de taal nog leren. Ik heb er een gezin gesticht, mijn beide kinderen zijn daar geboren. Ik ben in Manchester volwassen geworden en maakte er de sprong naar een hoger sportief niveau.’

Klopt het dat je in Manchester in hetzelfde gebouw woonde als je trainer Pep Guardiola ?

Sané : ‘Ja. Ook Ilkay Gündogan en David Silva woonden daar. Ik heb in dat gebouw het gezin van Pep vaker gezien dan hijzelf. Het was niet dat hij me bij de deur opwachtte wanneer ik thuiskwam, om me te controleren. Ik vond het juist fijn om zo dicht bij een paar collega’s te wonen.’

Guardiola had veel lof, maar ook veel kritiek op jou. Was er sprake van een haat-liefdeverhouding ?

Sané : ‘Dat is nog zo’n vooroordeel. We hadden een goeie band, hij bracht me naar een ander, hoger niveau. Vooral door het schaven aan details. Met welke voet neem je de bal in welke situatie aan ? Door welke beweging kan ik het beste ruimte maken voor een ploegmaat ? Andere trainers zeggen je dat ook, maar hij herhaalt het dag na dag, tot je ergens in je lichaam een klein mannetje hebt met een stemmetje dat je zegt wat wanneer te doen.

‘Het speciale aan Pep is dat hij niet stopt met je bij te sturen wanneer hij ziet dat je zijn tips opgepikt hebt. Hij vindt altijd weer iets wat nog beter kan. Zonder mijn transfer naar City had ik nooit mijn beste niveau bereikt.’

Bayern

Waarom koos je dan om in Manchester weg te gaan en terug te keren naar de Bundesliga, waar Bayern afgelopen zomer 45 miljoen voor je betaalde ?

Sané : ‘Omdat ik vond dat ik aan een nieuwe uitdaging toe was. Ook al besefte ik dat ik me bij Bayern dubbel zou moeten bewijzen en nog meer in de kijker zou lopen dan in Engeland. Ik kende er ook al een paar spelers goed, zoals Joshua Kimmich, Leon Goretzka en Serge Gnabry. Het was de beste optie die ik op dat moment had.’

Maar makkelijk kreeg je het niet. Net voor de winterstop werd je tegen Leverkusen eerst als invaller het veld ingestuurd, en kort daarna weer naar de kant gehaald. De ultieme vernedering voor een voetballer.

Sané : ‘Toen ik mijn rugnummer aan de zijkant op het bord zag en besefte dat ik weer naar de kant moest, wist ik wat er op me af zou komen. Maar weet je wat op dat moment belangrijker was voor mij ? Dat de ploeg me meteen volop steunde en ploegmaats zeiden dat ze in mij geloofden. Wanneer iemand als Thomas Müller het voor de tv-camera’s zo nadrukkelijk voor iemand opneemt, betekent dat iets. Het betekent dat de ploeg je steunt. Ik besef dat ik na mijn kruisbandblessure nog niet mijn oude topniveau bereikt heb, maar dat iemand als Thomas me bij de hand nam om me te verwelkomen en te tonen hoe het er bij Bayern aan toegaat, heeft enorm geholpen om me snel thuis te voelen.’

Toch benadrukte de sterke man bij Bayern, Karl-Heinz Rummenigge, dat je je karakter aan dat van Bayern moet aanpassen, en niet omgekeerd.

Sané : ‘Hij heeft gelijk. Ik moet me bij Bayern nog bewijzen. Maar als ze niet in me geloofden, hadden ze niet zo’n inspanning gedaan om me te halen. Ook die kritiek beschouw ik als wijze raad.’

Is het anders leven in München dan in Manchester ?

Sané : ‘Hier is het rustiger, met kinderen komen je prioriteiten anders te liggen. Toen mijn dochter wat groter werd, wilden we een tuin, zodat de kinderen buiten vrij konden rondlopen.’

Als je kinderen groot genoeg zijn om in de pers zaken over jou te lezen, wat wil je dan graag dat ze te lezen krijgen ?

Sané : ‘Dat ik een goeie voetballer ben die anderen inspireert. En dat ik een goed mens ben, iemand die niet vergeet waar hij vandaan komt. Ik wil graag het hele pakket zijn, een goeie sporter en een goed mens.’

Door Jörn Meyn en Gerhard Pfeil