RC Genk ambieerde de top drie en waande zich heimelijk zelfs al landskampioen. Een half jaar later staat het sportieve beleid ter discussie. Te veel spelers lijken tegen hun plafond te stoten. Een overzicht.
Augustus 2012 is Christian Benteke na de jeugdproducten Thibaut Courtois, Marvin Ogunjimi en Kevin De Bruyne de vierde speler uit de kampioensploeg van 2011 waarmee RC Genk de jackpot trekt. De verkoop van het kwartet levert dik 30 miljoen euro op. De toekomst lacht de Limburgers toe. De zomer van 2012 is de eerste waarin algemeen directeur Dirk Degraen en technisch directeur Gunter Jacob samen de sportieve lijnen uitzetten.
Julien Gorius is de eerste speler die op voorspraak van Jacob wordt aangetrokken. Vandaag, bijna twee jaar later, slaagt de Fransman er nog steeds niet in de verwachtingen in te lossen. De absolute leider die hij bij KV Mechelen was, is in Genk nog niet opgestaan. Hij draait mee, maar tilt de ploeg niet naar een hoger niveau. Gorius lijkt te plafonneren in de Cristal Arena. En hij is niet de enige.
Benji De Ceulaer is de laatste aanwinst die zomer. In de geboren en getogen Genkenaar ziet de club haar nieuwe publiekslieveling mocht met Jelle Vossen ook het laatste jeugdproduct vertrekken. Mislukt bij de top in Nederland, maar zich in anderhalf jaar aardig laten opmerken bij Lokeren en nu bij Genk de cirkel rond gemaakt. Knap, maar ook niet meer dan dat. Ook De Ceulaer stoot tegen zijn plafond. Scoren lukt hem zelden en met de regelmaat van een klok is hij geblesseerd. Dan is 3 miljoen euro fors betaald. Zeker voor een aanvaller van al 30 ondertussen.
De Ceulaer is 30, Gorius wordt 29 volgende maand, Fabien Camus over enkele weken, Jeroen Simaeys en Sekou Cissé in mei. Cissé was top bij Roda JC, maar speelde de voorbije jaren weinig bij Feyenoord. Trainer Mario Been drong aan op zijn komst, zoals hij eerder deed met een andere ex-speler van hem, Dani Fernandez. Die was ook al 30 en maakte RC Genk niet beter. Meer dan ooit barst het van de bijna-dertigers in de Cristal Arena. Thomas Buffel wordt zelfs 33 over enkele dagen. Allemaal spelers bij wie een blik op hun identiteitskaart leert dat ze niet meer beter zullen worden. Dat ze geen toptransfer meer zullen maken. Die dus goed zitten bij RC Genk. Te goed misschien.
Nieuwkomers waar – toch gezien hun leeftijd – wel nog rek op zit, zijn Derek Tshimanga, Kalidou Koulibaly en Kara Mbodj. Drie verdedigers. Niet de duurste vogels doorgaans, maar voor Tshimanga legde Genk wel het behoorlijk stevige bedrag van 2,5 miljoen euro neer. De aanstaande linksback van de Rode Duivels, klonk het in de pr-praatjes, maar dat komt er vooralsnog niet uit. Ook Steven Joseph-Monrose draagt voorlopig niet de belofte uit nog grote stappen te zetten. Hij is ook al vaker geblesseerd dan fit.
Blijven over: Kara en Koulibaly. De verpersoonlijking van de nieuwe weg die het huidige Genk lijkt te zijn ingeslagen: atletisch, groot en sterk, Afrikaans. Zonder veel reserve werd hen al direct een grote toekomst in de Premier League toegedicht, maar hun foutenlast blijft opmerkelijk hoog en kostte de ploeg van Been al dure punten. Daar lachen ze in de Engelse top niet mee.
Alles bij mekaar levert het een leuke ploeg op. Maar leuk alleen volstaat niet voor een nieuwe titel. Er zit, om het zo maar eens te zeggen, geen Thorgan Hazard tussen. Te veel jongens maken door een gebrek aan kwaliteit of door hun leeftijd – of een combinatie van beide – kennis met hun plafond. En spelers die flirten met het plafond, maken een ploeg doorgaans niet beter. Die zijn blij met wat ze hebben. De bekerwinst vorig seizoen zou wel eens het vroege hoogtepunt van dit Genk kunnen zijn geweest.
Het hele achtergrondverhaal over de malaise bij RC Genk leest u deze week in Sport/Voetbalmagazine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier