Vier Engelsen, een Spanjaard, twee Noord-Ieren, een Duitser, een Italiaan, een Zweed, een Schot en een Belg… Samen stonden deze miljonairs/golfers te juichen en te huilen in elkaars armen na het binnenhalen van de Ryder Cup 2012.
Team Europe. En dat net op een moment dat het gedachtegoed van een eengemaakt Europa wankelt. We kennen geen enkel ander sportevenement waarin de strijd tussen Europa en de VS – de ijdele grote broer die we met z’n allen zo graag bekritiseren, zij het met een tikje jaloezie – zo fel wordt uitgevochten en uitvergroot.
En dan wil een continent dat kreunt onder de economische crisis en de grote onderlinge culturele verschillen zich wel eens verenigen. Symbolisch trouwens dat de winnende put uiteindelijk van Martin Kaymer moest komen… een Duitser.
De Ryder Cup behoort tot de tien meest gevolgde sportevenementen ter wereld. Volgens een studie van de BBC wordt het driedaagse toernooi uitgezonden in ongeveer 750 miljoen huiskamers in 195 verschillende landen. Het ideale platform om een mooie boodschap te verspreiden…
We weten allemaal dat succes in de sport een land kan samenbrengen. Kijk naar Spanje, dat op financieel vlak rake klappen krijgt, maar waar Basken, Catalanen en Andalusiërs toch momenten van eenheid kennen. Dankzij de sport.
Of neem ons land. Wat smachten we toch met z’n allen naar eindelijk nog eens een triomf van de Rode Duivels. Onze politici niet in het minst, zij weten maar al te goed dat een knalprestatie van onze populairste sportlui Walen en Vlamingen hun verschillen kan doen vergeten.
In België mag de golfsport dan nog als een sport in de marge beschouwd worden, in de rest van de wereld is dat niet het geval. Het was mooi om zien hoe de Medinah Golf Club in Illinois het pretpark werd waar Spaanse, Ierse, Italiaanse, Duitse, Engelse en Scandinavische fans broederlijk naast elkaar stonden te applaudisseren en aanmoedigingen schreeuwden voor dezelfde twaalf kerels. We zagen ook heel wat Belgische vlaggen, daar in Medinah. Bij elke belangrijke put van een golfer uit het Team Europe kamp werden de vuisten gebald en vlogen Europeanen elkaar in de armen alsof ze tot dezelfde familie behoorden. Zelden gezien.
Ook onder de heren topgolfers zelf werden er high fives en broederlijke tikken uitgedeeld alsof ze al jaren samen hun vakantie doorbrengen in hetzelfde Club Med Hotel in Agadir. Golf, bij uitstek een individuele sport waarin elke golfer een gevecht met zichzelf aangaat, is op de Ryder Cup heel even een teamsport.
En wat het allemaal nog authentieker maakt: er hangt geen prijzengeld vast aan de Ryder Cup. Miljonairs strijden er puur om de eer, vandaar ook de pure emoties die op de greens te bewonderen vielen. Zoals bij Ian Poulter, één brok emotie. De flamboyante Engelsman was wellicht de belangrijkste pion in het Europese team dat kapitein José Maria Olazábal samenstelde. Poulter verloor geen enkele wedstrijd en was ook in de kleedkamers de man die het vuur in het Europese team hield, ondanks de penibele situatie waarmee het de beslissende dag drie in ging (een 10-6 achterstand).
Met een compilatie van Poulters gelaatsuitdrukkingen tijdens deze Ryder Cup kan je een ideale promocampagne voor de golfsport in elkaar draaien. Intense euforie, immense ontgoocheling, verbetenheid, passie. Alles wat de meeste mensen niet meteen met golf associëren.
Deze Ryder Cup toonde dat er ook voor België toekomst zit in het verder promoten van de golfsport. Dat Sporza de laatste dag rechtstreeks uitzond, betekent veel in de ontwikkeling van deze in België (helaas) nog altijd te elitaire sport. Met Nicolas Colsaerts, een Brusselaar, als uitstekende ambassadeur. Een gracieuze speler. Talentvol, welbespraakt en sereen. Hij bewees de voorbije week dat hij zijn plaats heeft aan de top van het mondiale golf.
Vooral zijn prestatie op dag 1, vrijdag, was adembenemend en ging de wereld rond. Nooit eerder was een rookie (iemand die voor de eerste keer deelneemt) zo goed begonnen aan de Ryder Cup. Colsaerts bleef die dag tien onder par en zette zo zelfs een levende legende als Tiger Woods op zijn nummer. De volgende twee dagen sloeg de stress dan toch toe bij de Belg en verloor hij zijn overige drie partijen, maar met dat ene punt op vrijdag had hij niettemin een belangrijke bijdrage in de uiteindelijke 14,5 – 13,5 overwinning van Team Europe.
Deze ervaring zorgt bij Colsaerts – die zijn leven als topsporter vroeger soms te licht opnam – ongetwijfeld voor de motivatie en drive om nog beter te doen. Om zich als nummer 35 van de wereld definitief een weg naar de top tien te spelen. Het talent heeft hij.
Matthias Stockmans
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier