‘Elio, maak dat je wegkomt uit de regering’

De Brusselse PS-politicus Merry Hermanus doet op zijn blog een emotionele oproep aan premier Elio Di Rupo: maak dat je wegkomt uit de regering. Hermanus waarschuwde Di Rupo een maand geleden dat hij zeker geen premier mocht worden.

Merry Hermanus is de voormalige fondsenwerver van de PS. Hij is veroordeeld in de Uniop en Agusta-Dassault affaires maar binnen de PS nog altijd een man met macht en aanzien en de vertrouweling van Philippe Moureaux.

Precies een maand geleden deed hij op zijn veelgelezen blog een oproep aan formateur Elio Di Rupo om geen premier te worden. ‘Elio doe het niet! Dit wordt de hel. Dit zal onze partij vernietigen.’

Wie verwacht dat Hermanus na de eedaflegging en de eerste beleidsdaden van Di Rupo is bijgedraaid, komt bedrogen uit. Het PS-zwaargewicht doet opnieuw een publieke oproep, ditmaal om zo snel mogelijk de handdoek in de ring te gooien als eerste minister van ons land.

‘Elio, wij zijn blij voor u. Trots, voor alle Franstaligen en socialisten. Wij bewonderen u voor uw moed, uw intelligentie en uw fijngevoeligheid. Iemand moest zich smijten en jij hebt dat gedaan. Je hebt tijd gegeven aan ons land, maar hoeveel tijd? Ik heb het je nog zo gezegd Elio. Doe dit niet. Hoe moet je regeren met mensen die de toekomst enkel zien in termen van vernietiging van het sociale weefsel dat het land bijeenhoudt?’

‘Elio, komaan ! De overlevingspensioenen! Hoe durf je zoiets aan te vallen? Denk je nu echt dat dit het belangrijkste is dat in dit land moest hervormd worden? De Open VLD, met de heren De Croo en Van Quickenborne, hebben ons hier in de val gelokt. Je moet meteen zwaar betalen voor je intrede in de 16.’

‘De prijs die je moet betalen is de breuk tussen links en zijn achterban. Dit wordt een vertrouwensbreuk die zeer lang zal aanslepen. Waarom moest jij dat in godsnaam doen?’

‘Je mag geen gelijk geven aan de critici die zeggen dat de regering bestaat uit zes rechtse partijen waaronder de PS. In de jaren 50 zei Sartre dat de socialistische partij een lijk was dat op omvallen stond. Zo zie ik onze toekomst niet. Elio, geef hem geen gelijk.’

‘Elio. Neem de benen! Sluit de deur van de 16 achter u en gooi de sleutel ver weg. Vervoeg opnieuw de rangen van de arbeiders die zich verzetten tegen dit sociale kerkhof dat men aan het voorbereiden is. Ik weet dat jij daar echt zin in hebt!’ (EE)