Voor de kust van Mauritius worden reuzenschildpadden ingezet om de met uitsterven bedreigde mahonieboom te redden van de ondergang.
Het lokaal uitsterven van soorten kan schadelijke gevolgen hebben voor een leefmilieu. Want soorten raken ingebouwd in een netwerk, waardoor hun verdwijning voor een destabilisatie kan zorgen, waarvan andere soorten het slachtoffer kunnen worden. Een cascade van problemen dus.
Reuzenlandschildpadden
Op een van de Galapagos Eilanden in de Stille Oceaan hebben wetenschappers onlangs, bijna noodgedwongen, reuzenlandschildpadden van een ander eiland uitgezet. Oorspronkelijk leefden er ook op het eiland in kwestie reuzenlandschildpadden, maar die zijn verdwenen (uitgeroeid), waardoor sommige planten zo sterk konden groeien dat het eiland overwoekerd dreigde te worden.
Faunavervalsing
De introductie van nieuwe schildpadden zorgde voor een ommekeer. Om tegemoet te komen aan tegenstanders van het project, die schermden met het argument van faunavervalsing, werden de dieren voor hun komst gesteriliseerd. Ze dienen dus uitsluitend als een vorm van graasmachines.
Experiment
Op een klein eiland voor de kust van Mauritius is, volgens het vakblad Current Biology, een vergelijkbaar experiment bezig. Daar werden reuzenlandschildpadden van het enige eiland in de Indische Oceaan waarop de dieren niet zijn uitgestorven (Aldabra) ingevoerd om het definitief verdwijnen van de belangrijke mahonieboom te bestrijden.
Overdreven kappen
De mahonie had zwaar te lijden van overdreven kappen door de mens, maar het herstel van de soort werd bemoeilijkt, omdat zijn zaden door de darm van een schildpad moeten passeren om gemakkelijk te kunnen rijpen en om verspreid te worden. Schildpadden worden aangetrokken door het fruit van de boom, die voor zijn overleving dus deels van hun aanwezigheid afhankelijk is.
Ook dit project stootte op weerstand, maar voorstanders wijzen op een onmiddellijk succes: sinds de introductie van de schildpadden zijn er al vele nieuwe mahoniescheuten op het eiland opgedoken. (DD)
