Het conflict tussen Israëliërs en Palestijnen wordt voelbaar in Antwerpen.
De Arabisch-Europese Liga (AEL) schuwt de provocatie niet. Na de aanslag op Hamas-leider Ahmed Yassin schreef de AEL op haar website dat het zionisme van ‘de fascistische premier Sharon’ ook in België bestaat en ‘bestreden moet worden als hoe men terrorisme bestrijdt’. Verder eiste de AEL dat regeringspartijen SP.A en VLD zo vlug mogelijk ‘de zionisten onder hun middens weren’. Minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS) reageerde geschokt. Ze stuurde prompt een brief aan het Antwerpse parket-generaal om die ‘oproep tot geweld tegen de joodse gemeenschap’ zo vlug mogelijk te onderzoeken.
Volgens Claude Marinower, joods VLD-gemeenteraadslid in Antwerpen, betreft het hier geen alleenstaand incident: ‘De AEL wil al langer het conflict in het Midden-Oosten exporteren naar Antwerpen. Deze onverholen oproep tot geweld tegen joden is maar een nieuwe stap. De laatste vijf jaar zijn we steeds meer het slachtoffer van antisemitisch geweld door allochtonen. Joden worden openlijk op straat bedreigd, bespuwd en geslagen. Onze kinderen durven zelfs niet meer alleen de trein nemen. De confrontatie escaleert en wordt stilaan oncontroleerbaar. Hoe moet ik de oorlogstaal van de AEL anders interpreteren?’
Ahmed Azzuz van de Arabisch-Europese Liga is zich van geen kwaad bewust: ‘Als Onkelinx en Marinower zo verder onze naam besmeuren, dienen we klacht in. Het AEL is absoluut niet anti-joods. Wij bestrijden wel het zionisme, de racistische ideologie die nu toegepast wordt door de politieke leiders in Israël. De joodse versie van Eigen Volk Eerst, het nieuwe fascisme van Ariel Sharon. In België vinden we ook vertegenwoordigers van die verwerpelijke ideologie. Fred Erdman bij de SP.A en Claude Marinower van de VLD zijn de meest frappante voorbeelden. Wij eisen dat die twee partijen onmiddellijk de banden met hun zionistische politici verbreken.’
‘Want de gevolgen zouden ernstig kunnen zijn voor België, en voor Antwerpen in het bijzonder. Hamas heeft recent besloten ook internationaal aanslagen te gaan plegen. Antwerpen is daarbij een evident doelwit: de diamantsector steunt openlijk het zionistische regime en laten we niet vergeten dat tweehonderd Belgisch-Israëlische reservisten ieder jaar drie maanden naar Israël trekken om onschuldige burgers te vermoorden. De AEL roept de joodse gemeenschap in Antwerpen op om zo vlug mogelijk zijn steun aan het joodse beleid op te zeggen en zich te distantiëren van de staat Israël. Anders zijn aanslagen in Antwerpen bijna onvermijdelijk. Ik heb schrik, schrik voor mijn eigen stad.’
De Antwerpse politie neemt alvast voorzorgsmaatregelen. ‘De ongerustheid bij de joodse gemeenschap en de gevoelige gebeurtenissen in de internationale politiek nopen ons tot bijkomende maatregelen’, heet het op het Antwerpse politiekantoor. De volgende maanden worden tunnels en bruggen bijzonder in het oog gehouden en de politie behoudt de verhoogde waakzaamheid aan joodse doelwitten, die normaal deze maand zou worden afgebouwd.
‘Tientallen jaren leven moslims en joden vreedzaam naast elkaar, maar sinds het opduiken van de AEL is dat niet meer zo evident’, zegt Marinower. ‘Als de beruchte AEL-betoging van april 2002 niet toevallig op een joodse feestdag gevallen was, waren er ongetwijfeld toen al grote ongelukken gebeurd in de joodse wijken.’
‘Er gebeuren op onze betogingen alleen ongelukken wanneer onze jongeren geprovoceerd worden door de politie’, reageert Azzuz. ‘Verhofstadt doet er namelijk alles aan om AEL-leden in de cel te krijgen. Hij wordt daarbij gretig geholpen door het Antwerpse politiekorps, dat niet vies is van een racistische belediging meer of minder. Maar wij trappen niet in die val.’
Jef Van Baelen
‘Antwerpen is voor Hamas een evident doelwit.’
