Met 96 interlands is Jan Ceulemans nog even recordhouder bij de Rode Duivels. Volgende week volgt Jan Vertonghen hem op. Hoe voelt dat?
1 Hoe voelt dat, op het punt staan een record dat u al 26 jaar bezit, te verliezen? En waarom heeft het zo lang geduurd?
‘Het heeft lang geduurd omdat de Duivels een aantal grote toernooien op rij gemist hebben. Wakker lig ik er niet van. Records zijn er om gebroken te worden, en dat het mijne nu gebroken wordt, betekent dat het momenteel goed gaat met de Rode Duivels. Ik supporter nog altijd voor hen, al ga ik na een zege niet zingend de straat op. Zo’n record kan maar gebroken worden door spelers uit een lichting die grote toernooien speelt, van een generatie die ook meer interlands afwerkt dan wij vroeger. Toen ik indertijd het record van Paul Van Himst verbeterde – een wedstrijd tegen Denemarken in Brugge, geloof ik – kreeg dat ook veel aandacht. Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik een paar interlands heb laten schieten en in een conflict met Guy Thys een paar keer niet heb willen invallen. Anders had ik er nu 100 gehad, dat is toch een mooier getal dan 96. ‘
2 Had u de voorbije jaren gedacht dat het precies Jan Vertonghen zou zijn die uw record breekt?
‘Naarmate Vincent Kompany vaker en langer geblesseerd raakte, wel. Maar hij zal hooguit drie à vier jaar recordhouder zijn en niet gedurende bijna 30 jaar zoals ik. Omdat er een paar talenten van deze lichting nog erg jong zijn en toch al veel interlands op hun naam hebben. Een aantal van hen, zoals Eden Hazard en Romelu Lukaku, zal ruim boven de 100 interlands uitkomen.’
3 Wat hebben u en Vertonghen, behalve een voornaam en een recordaantal caps, nog met elkaar gemeen?
‘Onze gestalte, en het feit dat het ook een clevere jongen is, die met beide voeten op de grond staat. Dat mocht ik ervaren toen we onlangs in Londen samengebracht werden. Het is iemand die meters kan maken, de bal goed kan aanpakken en goed inspelen. En vooral: hij weet wat hij kan en wat hij niet kan. Dat is het allerbelangrijkste voor een voetballer.’
4 Deze generatie wordt bedolven onder lof, maar bracht het nog niet zo ver als jullie destijds. Wat missen ze om een podiumplaats op een groot toernooi te halen?
‘Het grote probleem is dat het verwachtingspatroon helemaal anders is. Wij waren een counterploeg die nooit veranderde van systeem en stoelde op een stevige organisatie. Wij hadden nooit een ploeg die dominant voetbal kon brengen, en dat werd van ons ook niet verwacht. In onze tijd waren ze al tevreden als we wonnen. Nu moeten ze winnen met goed voetbal. Bij ons vond men het normaal dat we in 1986 verloren van Argentinië omdat Diego Maradona daarbij liep, al zal je, als je die wedstrijd herbekijkt, zien dat wij daar wel degelijk de kansen kregen om te winnen. Nu vond men het niet kunnen dat deze lichting verloor van Argentinië, en gaat men te snel voorbij aan het feit dat daar wel ene Lionel Messi in de ploeg staat. Dat wij bij de beste vier ter wereld eindigden, vond iedereen, wijzelf incluis, een wereldwonder. Nu is het een drama als de Belgen niet bij de laatste vier geraken. Dat komt ervan als je een tijdje nummer één ben geweest op de wereldranglijst. Dat brengt extra druk met zich mee.’
5 Straks gaat België naar het WK in Rusland. Wat is de sleutel om ver te geraken op zo’n toernooi?
‘Een beetje meeval. In 1986 wonnen wij van de zeven WK-wedstrijden er maar één binnen de negentig minuten. Als het in het begin een beetje meezit, kan een ploeg met extra talent ver geraken. Vergeet niet dat Guy Thys tot in 1978 zo’n 50 spelers, ongeveer iedereen die een beetje kon voetballen, opriep tot hij ineens de juiste formule en de goeie samenstelling vond, met Wilfried Van Moer als belangrijkste schakel. Spektakelwedstrijden hebben wij amper gespeeld, al hadden we geen slechte ploeg. In de openingswedstrijd van het WK 1982, die we wonnen tegen het Argentinië mét Maradona, kregen wij wel de beste kansen. Maar tikitakavoetbal zat niet in onze aard, terwijl de huidige lichting daar wel de technische kwaliteiten voor heeft.’
GEERT FOUTRÉ
‘Vertonghen zal hooguit drie à vier jaar recordhouder zijn.’ – Jan Ceulemans
