Patrick Martens

Steve Stevaert is ‘progressief’, maar niet voor groene socialisten.

Dat SP.A-voorzitter Steve Stevaert zo karig is met zijn commentaar op de veroordeling van het Vlaams Blok wegens racisme hoeft niet te verwonderen. Het arrest van het Gentse hof van beroep van vorige week dreigt van die partij een meer dan storend verkiezingsthema te maken. En dat zou de eenvoudige en daarom ook door Jan Modaal gemakkelijk te begrijpen electorale denkschema’s van Stevaert danig kunnen overschaduwen. Naargelang van het medium en zijn doelgroep gaan die schema’s de ene keer over links versus rechts en de andere keer over progressief versus conservatief.

Niet dat ze bedoeld zijn om de vele kiezers die de jongste vijftien jaar de socialisten de rug toekeerden en naar Vlaams Blok trokken, nog vóór 13 juni terug te halen. Zij zullen pas in 2006 worden aangesproken en dat voornamelijk in de steden waar ervaren SP.A-burgemeesters nu met veel inzet de maatschappelijke zuurtegraad naar beneden proberen te krijgen. Het handelsmerk ‘progressief’ maakt in deze campagne wél deel uit van de lokroep naar de stemmen van ACW’ers voor wie het ‘conservatieve’ kartel van CD&V en N-VA een brug te ver is. Sinds vorige week gebeurt dat lonken zonder twijfel ook met extra dank aan het politieke geweten van N-VA’er Matthias Storme.

De tegenstelling progressief-conservatief moet voorts de kiezers aan boord houden die in mei van vorig jaar mee stapten in de zeer geslaagde hype rond de politieke ‘rattenvanger van Hasselt’ en die toen in het stemhokje massaal overliepen van Groen! naar het kartel van SP.A en Spirit. Zappende ‘progressieve’ kiezers, die intussen weer aan het twijfelen zouden zijn gegaan, werden intussen al door Stevaert duidelijk gewaarschuwd dat een stem voor Groen! de SP.A uit alle regeringen kan doen verdwijnen.

De groenen zijn na Spirit niet meer de ‘volgende schakel’ om socialisten te worden (lees het interviewboekje ‘Steve op de rooster’ van 2003). Groen! is sinds het novembercongres van die partij van vorig jaar, haar uithaal naar het ‘schijnheilig paterke van Hasselt’ en haar afwijzing van een kartel met Stevaert en co. ‘de vijand’ (lees het interviewboekje ‘Steve gratis’ van 2004). Een dergelijke sta-in-de-weg om de verrechtsing in de politiek een halt toe te roepen, mag dan ook gejend worden met groene overlopers die hun ‘zelfbehoud’ één voor één met veel strategische argumenten pogen te verdedigen. Maar de omgekeerde weg bestaat voor Stevaert niet. Wie in de socialistische beweging – Stevaert heeft zoals bekend altijd het belang en het nut van de eenheid van partij, ziekenfonds en vakbond hoog ingeschat – eraan denkt bij de komende verkiezingen kandidaat voor Groen! te zijn, krijgt meteen te maken met de aloude verzuilde waarschuwing van een beroepsverbod. ‘Wat goed is voor de mensen, is socialistisch’, zegt Stevaert. Maar voor socialistische mensen die Groen! zijn, is hij ongenadig.

Patrick Martens

Voor socialistische mensen die Groen! zijn, is Steve Stevaert ongenadig.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content