KV Oostende, een club met groeipijnen

© BELGA
Thomas Bricmont

Als rode lantaarn in de Jupiler League is KV Oostende de slechtste leerling van een klas waarin dit jaar nochtans veel steenezels zitten. Wankelt de positie van Yves Vanderhaeghe? En wat zijn eigenlijk de redenen van die 1 op 21? Een analyse.

In de 92e minuut duikt Louis Verstraete alleen op voor Mike Vanhamel. Hij fusilleert de Oostendse doelman en boort tegelijk alle lokale hoop de grond in. Yves Vanderhaeghe, tot dan rusteloos langs de zijlijn, is knock-out geslagen. Zijn blik is dof terwijl zijn ploeg de helletocht aanvat.

Wat hogerop in de tribune zit een gedesillusioneerde Luc Devroe, die al tekenen van ongerustheid vertoonde toen het scorebord 0-1 aangaf. Aan zijn zijde had Marc Coucke, die nochtans een traditioneel kleurrijk kostuum had aangetrokken, evenmin zin om te lachen. Nochtans zullen alle neutrale waarnemers zeggen: Oostende verdiende beter, in elk geval beter dan een nederlaag, de zesde al op zeven speeldagen. De echte optimisten zullen zelfs aanhalen dat de kustjongens ook tegen Excel Mouscron en Anderlecht meer hadden verdiend.

Maar de cijfers zijn daar om hen met hun neus op de harde werkelijkheid te drukken: 1 op 21. Niemand had zo’n desastreus seizoensbegin zien aankomen. Zeker het bestuur niet, dat op 27 juli nog een en al glimlach was bij de verplaatsing naar Marseille voor de eerste Europese wedstrijd in de geschiedenis van de club.

Maar die dubbele confrontatie, waarin het kleine Oostende zich zowel uit als thuis meer dan kranig verweerde, verbloemde een hoop problemen die in de loop van de maand augustus aan het licht kwamen.

Ook al is het niet abnormaal dat een profspeler op zoek gaat naar een beter contract, Yves Vanderhaeghe krijgt wel met erg veel spelers te maken die hun zinnen hebben gezet op een vertrek.

Van de sleutelspelers verlieten alleen Landry Dimata (Wolfsburg), die een moeilijk te vervangen profiel heeft, Adam Marusic (Lazio) en Yassine El Ghanassy (Nantes) afgelopen zomer het Oostendse schip. Maar er waren er een heel aantal die in het tussenseizoen wel van een transfer droomden na een erg geslaagd vorig seizoen. Des te meer omdat ze zich realiseerden dat de ploeg soms boven haar waarde gepresteerd had en dat de vertrokken spelers niet vervangen waren. Een van de sleutelspelers van vorig seizoen, Sébastien Siani, behoort tot degene die graag waren vertrokken – hij wilde graag verder surfen op het succes van de Afrika Cup. Er werd van buitenaf druk op hem gezet om een transfer te forceren. Eerst viel er een bod van een club uit de Emiraten op het bureau van Devroe, nadien kwam er een van Toulouse, maar ze werden geweigerd door het bestuur van KVO. Knowledge Musona zat in hetzelfde schuitje. De aanvaller uit Zimbabwe ontving meerdere aanbiedingen, maar geen kreeg toestemming voor een vertrek.

Een pijnlijk vertrek

De zaak-Silvio Proto was ook een slecht signaal naar de groep, ook al had het Oostendse bestuur weinig keuze gezien de druk die er in de laatste uren van de transferperiode werd uitgeoefend.

De komst van de ex-doelman van Anderlecht was al een keuze bij gebrek aan beter geweest. Hij had immers liever de zon van Monaco opgezocht dan die van de Belgische kust. In de zomer van 2016 bood AS Monaco hem aanvankelijk een statuut van nummer 2 en een contract voor twee jaar, maar vervolgens trok de club zich terug. Oostende bood een uitweg aan de 33-jarige keeper van wie Anderlecht zich wilde ontdoen. Met 880.000 euro bruto gedurende vier jaar dekte Proto zich goed in, zelfs in geval van een eventuele blessure.

De blingblingtransfers zijn tot nog toe op mislukkingen uitgedraaid. We kunnen ons voorstellen dat de puissant rijke voorzitter daar lessen uit trekt.

Maar de doelman voelde zich nooit echt gelukkig in Oostende. Toen Guillaume Gillet hem in de loop van de maand augustus belde om hem uit te nodigen om bij Olympiacos te komen, greep Proto die kans en contacteerde hij meteen Besnik Hasi om hem te polsen over een mogelijke transfer naar Athene.

Twee weken voor het einde van de transferperiode stuurde Proto een boodschap naar het bestuur van KV Oostende: ‘Ik heb op dit moment geen geïnteresseerde club, maar zou ik eventueel gratis weg mogen?’ Bij KVO wisten ze op dat moment genoeg: Proto wilde een transfer forceren.

De keeper belde vervolgens ook met Mogi Bayat, die de deal tussen Gillet en Olympiacos in goede banen had geleid. Bayat zat in het kantoor van Herman Van Holsbeeck toen hij het telefoontje kreeg van Proto. Vanaf dat moment speelde Bayat zijn rol voortreffelijk en deed Proto er alles aan om een gratis vertrekticket te krijgen.

‘Ik zit al 25 jaar in het vak, dus ik ben niet verbaasd. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat een speler druk zet op het bestuur om een gunstige vertrekregeling te bekomen’, preciseert zijn ex-makelaar Jacques Lichtenstein. ‘Maar het getuigt van weinig elegantie om een club zo onder druk te zetten, terwijl diezelfde club hem een jaar eerder een genereus contract voor vier jaar bood.’

Oostende is een onrijpe bende.

Bron die dicht bij de club staat

Ook weinig respectvol: voor de match tegen Antwerp aarzelde zijn entourage niet om te zeggen dat ze hoopten dat Proto in de fout zou gaan zodat zijn transfer gemakkelijker zou worden.

Maar Proto is niet de enige die een bedenkelijke rol heeft gespeeld. ‘Oostende is een onrijpe bende’, vertelde ons iemand die dicht bij de club staat. Een kleedkamer waarin men jaloers is op het salaris van zijn buur. Een anekdote: vorig jaar circuleerde het gerucht dat een van de sleutelspelers van de ploeg 600.000 euro netto verdiende, terwijl dat in werkelijkheid 450.000 euro bruto was.

Ook al is het niet abnormaal dat een profspeler op zoek gaat naar een beter contract, Yves Vanderhaeghe krijgt wel met erg veel spelers te maken die hun zinnen hebben gezet op een vertrek. De coach, die voor het eerst onder zo’n grote druk is komen te staan, lijkt een deel van de kleedkamer al opgegeven te hebben, namelijk de Franstaligen. Ook al lijkt de bemoedigende prestatie tegen AA Gent het tegendeel aan te tonen.

Blingblingtransfers

Gezien de concurrentie vanwege Club Brugge en ook AA Gent is KV Oostende een club die moeilijk kan groeien en die het de voorbije jaren zo goed deed dankzij de generositeit van voorzitter Marc Coucke en de wijze blik van Luc Devroe, aan wie de transfer van Dimata te danken is.

Maar de sportief directeur staat ook machteloos tegenover de beslissingen van zijn voorzitter. Wanneer Devroe niet moet weten van Yassine El Ghanassy, contacteren de makelaars van de speler Marc Coucke, die verleid wordt door het ‘vermarktbare’ profiel van de speler. In die optiek moeten ook de transfers van Nicolas Lombaerts en Silvio Proto gezien worden. Volgens Coucke doen dergelijke transfers – genre: vedetten op hun retour – de ogen op Oostende richten, terwijl de club minder makkelijk in de aandacht geraakt dan haar grote buren.

‘Ik was vorig jaar nooit kampioen geworden als ik Lombaerts had getransfereerd in plaats van Uros Spajic‘, vertelde Herman Van Holsbeeck ons onlangs nog. Die blingblingtransfers zijn tot nog toe op mislukkingen uitgedraaid. We kunnen ons voorstellen dat de puissant rijke voorzitter daar lessen uit trekt.

Deze week speelt Oostende tegen Union voor de beker en dan trekt het naar Genk, een ander gewond dier uit de competitie. Een nieuwe nederlaag in Limburg zou weleens een schokgolf kunnen jagen door de anders zo rustige kustclub.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content