Vox Populi, Vox België

Als er niet spoedig een overeenkomst is, vrees ik dat de hoofdstad gelijkenissen toont met Jeruzalem.

België is een land waar twee volkeren moeilijk overeenkomen omwille van uiteenlopende culturen. De cultuur ‘clashes’ draaien vooral rond territoriale onenigheden rond Brussel. Daar heel wat Franstaligen in de randsteden leven, willen ze hun rechten vrijwaren. De Vlamingen verdedigen hun territorium terwijl de Franstaligen de administratie in huj moedertaal wensen.

Als er niet spoedig een overeenkomst is, vrees ik dat de hoofdstad gelijkenissen toont met Jeruzalem.

Door die conflicten is het Belgische beleid zowaar lamgelegd: er kunnen geen belangrijke beslissingen worden getroffen. Dit geldt bijvoorbeeld voor de sociale zekerheid. De economie is bevroren. Nu is het hoog tijd dat er iets gebeurt.

Deze zomer, meer dan 430 dagen na de verkiezingen, heb ik de indruk dat ik naar een ganzenbord kijk waarop alle deelnemers gedurig naar de start worden teruggestuurd. De coalitie voor een nieuwe regering vereist 8 partijen en een tweederdenmeerderheid om leefbaar te zijn.

Waarover wordt er voornamelijk gebekkevecht? Over BHV, Brussel-Halle-Vilvoorde en de splitsing.

In het verleden was ik actief in de lokale Brusselse politiek. Die heb ik vaarwel gezegd omdat ik niet akkoord ging met het taalbeleid. Nu ben ik een doorsnee Belgische met vrienden in Brussel, Vlaanderen en Wallonië. Ik ben opgelucht te vernemen dat sommige politici uit de impasse willen. Wanneer wordt er eindelijk gedacht aan de echte problemen: jeugdwerkloosheid, de economie, gezondheid, opvoeding en milieu? De enige belangrijke beslissing die de regering dit afgelopen jaar mocht nemen, was het sturen van troepen naar Libië. Blijven de politici met de mond vol tanden als België geteisterd wordt door een tsunami, een aardbeving of, geloofwaardiger misschien, terrorisme in een van onze grootsteden?

Wat mij betreft, weet ik dat ik verder blijf stemmen voor een federale regering hoewel ik de wraaklustige uitspraken van enkele Vlaamse vrienden en het misprijzen van andere Franstaligen beu ben. Ik wil dat iedereen in dit land respect afdwingt en eerbiedig wordt behandeld.

Brussel is een stad waar het gezellige leven is. Velen willen er leven omdat het een rustige en verdraagzame stad is. Nooit mag onze hoofdstad een slagveld worden. Die minderheid extremisten in beide gemeenschappen willen we niet.

Als de 8 partijen niet in staat zijn een akkoord te bereiken tegen eind september stel ik voor tot een referendum over te gaan dat zorgvuldig verwoorde vragen stelt waarin de Belgische burgers zich herkennen en een democratische opinie kunnen uitdrukken over de toekomst van hun land: al dan niet samen verder gaan of al dan niet splitsen. Dit is haalbaar en eerlijker dan nieuwe verkiezingen. Iedereen weet dat sommige politiekers er voordeel bij hebben spanningen aan te wakkeren.

Onze politici mogen niet uit het oog verliezen dat ze louter vertegenwoordigers zijn van het volk en als ze niet meer in staat zijn de wensen van hun kiezers tegemoet te komen, dan moeten wij eisen dat er naar ons geluisterd wordt: vox populi …

Marianne Vincent