De diamantzaken in de Antwerpse stationsbuurt zouden verplicht moeten worden foto’s op te hangen van Afrikaanse diamantmijnen. Daar zeven arbeiders dagelijks meer dan twaalf uur ononderbroken zand en modder, in de hoop ’s avonds wat maniok voor hun familie te kunnen kopen. Wat wij als het summum van luxe en schoonheid presenteren, verbergt veel arbeidersleed. Als onze maatschappelijke normen naar Congo zouden worden overgeplant, zouden alle mijnen daar dicht moeten.
In ons land geniet de arbeider nu gelukkig allerlei vormen van bescherming. Maar bedrijfsleiders zijn niet vergeten dat premier Guy Verhofstadt (VLD) in een overmoedig moment stelde dat hij zichzelf pas positief zou evalueren als hij erin slaagde tweehonderdduizend nieuwe jobs te creëren.
Het koerierbedrijf DHL liet de kans niet liggen en koppelde zijn plannen voor een verhoging van het aantal storende nachtvluchten aan duizend nieuwe banen. DHL weet het geregeld opflakkerende debat over zijn buurtonvriendelijke exploitatie steeds opnieuw te smoren door op een goed gekozen moment een voorstel te lanceren waarvan in het nauw gedreven politici dankbaar gebruik kunnen maken om zich uit een moeilijk parket te redden. Bij een vorig crisismoment kwamen er eensklaps minder lawaaierige toestellen uit de hoed – een plan dat al bestond, maar dat enkele maanden vervroegd werd doorgevoerd.
Nu zijn er dus duizend nieuwe jobs in het spel. Vakbonden lieten weten dat het waarschijnlijk slechts deeltijdse banen tijdens nachtelijke piekuren zullen worden. Politici zoeken evenwel al naarstig naar handigheidjes om de extra overlast voor de burger in zijn bed te minimaliseren.
Het is niet langer de arbeider maar – in dit geval – de buurtbewoner die slachtoffer is van de banenterreur. De kans bestaat zelfs dat het Waalse dorpje Bauffe zal moeten verdwijnen als DHL het voorstel aanvaardt om van Zaventem gedeeltelijk uit te wijken naar de militaire luchthaven van Chièvres. Ook het bedrijf P&O Ports gebruikt de wortel van 1500 nieuwe jobs om zijn investering in het Antwerpse Deurganckdok te verantwoorden, dat de doodsteek betekent voor het polderdorp Doel.
Wat belet een chemisch bedrijf met duizend banen in de aanbieding om de regering te melden dat die jobs gekoppeld zijn aan minder strenge uitstootnormen – zeker nu steeds meer gezagsdragers de mening ventileren dat de Kyo-tonormen om de opwarming van het aardklimaat tegen te gaan vooruitgang noch concurrentiekracht in de weg mogen staan? Wie zal een zakenman tegenhouden die zijn aanbod van vijfhonderd extra banen koppelt aan een uitbreiding van zijn bedrijf in een woonzone?
Tweehonderdduizend nieuwe banen, dat zijn er vierduizend per maand – in de veronderstelling dat de regering haar rit uitrijdt. Dat zijn per maand minstens vier sterke argumenten om aan de normen of aan het comfort van de verwende burger te tornen.
Dirk Draulans
