JA

Die massa-aperitieven zijn uit Frankrijk en Spanje overgewaaid. De komende weken zijn er gepland in verschillende Belgische steden, maar vorig jaar vond de eerste in ons land al plaats in Gent. Wat is uw ervaring?

Die openluchtreceptie is uiteindelijk zonder incidenten verlopen. Omdat de oproep via een socialenetwerksite was gelanceerd en we de initiatiefnemer niet kenden, heeft de politie alles in het werk gesteld om die te vinden. Eén of twee dagen voor het evenement is dat gelukt, en zijn we met die student overeengekomen dat hij zou instaan voor de schoonmaak en dat de stad in politie zou voorzien. Achteraf was er echter zo massaal veel afval, dat de stadsdiensten met machines de boel hebben moeten opvegen. De rekening bedroeg duizenden euro’s. De stad, de belastingbetaler, heeft dat bedrag uiteindelijk op zich genomen. Voor de eerste en de laatste keer. Want Gent is gastvrij en tolerant, maar wie een activiteit organiseert op het openbaar domein, eender welke, moet daartoe een aanvraag indienen.

Voor elk minuscuul evenement?

Zelfs al ben je maar met twee of drie, het principe blijft: geen aanspreekpunt, geen toelating. Want zonder aanspreekpunt kunnen we geen afspraken maken. Past de datum of is er op diezelfde dag en plaats al een andere happening gepland? Moeten we straten afzetten? De stad en de initiatiefnemer moeten de taken kunnen verdelen.

Om een evenement te kunnen verbieden, moet de overheid er wel weet van hebben. Kunt u dat garanderen?

Nee. Maar tot nog toe ben ik altijd perfect geïnformeerd. We hebben een gespecialiseerde politiecel die socialenetwerksites nauwlettend in de gaten houdt.

Laat het duidelijk zijn: we hebben één keer onze goede wil getoond. Maar als dit nog eens gebeurt, zullen we alles doen om de initiatiefnemer te vinden en presenteren we de rekening.

Als de overheid de organisator van het evenement niet kent, kan ze er geen afspraken mee maken. Geen probleem, vindt u?

Die massa-aperitieven verbieden omdat je de initiatiefnemer niet kent, dat lijkt me een nogal krampachtige reactie. Ik zie zo’n feest niet als een gevaar voor de samenleving. De perceptie dat het om een georganiseerde slemppartij zou gaan, lijkt me fel overtrokken.

Zo’n activiteit laten doorgaan betekent niet dat je een vrijgeleide geeft voor openbare dronkenschap. Als iemand de wet overtreedt of er duikt een praktisch probleem op, dan moet de overheid op dat moment maar optreden. Daar betalen wij belastingen voor.

Beter voorkomen dan genezen: dien een aanvraag in. Dat kan de belastingbetaler geld besparen.

Een verantwoordelijke zoeken die als het fout loopt de rekening moet betalen? Dat is in realiteit maar een schijnoplossing, want de belastingbetaler betaalt sowieso. De overheid moet schade voorkomen, akkoord, maar dat doe je niet door de organisatie verantwoordelijk te stellen. Wel door paraat te staan en bijvoorbeeld een voldoende grote politiemacht klaar te houden. Je moet al een aanvraag indienen om te mogen betogen. Is dat niet genoeg?

Wie het openbaar domein wil gebruiken, heeft een vergunning nodig. Hoe springt u daar als tv-maker mee om?

Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 wilde ik een livedebat houden op de Grote Markt in Antwerpen. Wel, de administratie en vergaderingen met de politie die daartoe nodig waren, kostten bijna meer werk dan de organisatie van het evenement zelf.

Als we die massa-aperitieven verbieden, leven we voor we het goed en wel beseffen in een politiestaat. Als ik een anarchistisch feestje wil bouwen op de Grote Markt, dan moet dat toch kunnen? Als er grenzen worden overschreden, moet de overheid op dat moment maar ingrijpen.

NEE

Die massa-aperitieven zijn uit Frankrijk en Spanje overgewaaid. De komende weken zijn er gepland in verschillende Belgische steden, maar vorig jaar vond de eerste in ons land al plaats in Gent. Wat is uw ervaring?

Die openluchtreceptie is uiteindelijk zonder incidenten verlopen. Omdat de oproep via een socialenetwerksite was gelanceerd en we de initiatiefnemer niet kenden, heeft de politie alles in het werk gesteld om die te vinden. Eén of twee dagen voor het evenement is dat gelukt, en zijn we met die student overeengekomen dat hij zou instaan voor de schoonmaak en dat de stad in politie zou voorzien. Achteraf was er echter zo massaal veel afval, dat de stadsdiensten met machines de boel hebben moeten opvegen. De rekening bedroeg duizenden euro’s. De stad, de belastingbetaler, heeft dat bedrag uiteindelijk op zich genomen. Voor de eerste en de laatste keer. Want Gent is gastvrij en tolerant, maar wie een activiteit organiseert op het openbaar domein, eender welke, moet daartoe een aanvraag indienen.

Voor elk minuscuul evenement?

Zelfs al ben je maar met twee of drie, het principe blijft: geen aanspreekpunt, geen toelating. Want zonder aanspreekpunt kunnen we geen afspraken maken. Past de datum of is er op diezelfde dag en plaats al een andere happening gepland? Moeten we straten afzetten? De stad en de initiatiefnemer moeten de taken kunnen verdelen.

Om een evenement te kunnen verbieden, moet de overheid er wel weet van hebben. Kunt u dat garanderen?

Nee. Maar tot nog toe ben ik altijd perfect geïnformeerd. We hebben een gespecialiseerde politiecel die socialenetwerksites nauwlettend in de gaten houdt.

Laat het duidelijk zijn: we hebben één keer onze goede wil getoond. Maar als dit nog eens gebeurt, zullen we alles doen om de initiatiefnemer te vinden en presenteren we de rekening.

Als de overheid de organisator van het evenement niet kent, kan ze er geen afspraken mee maken. Geen probleem, vindt u?

Die massa-aperitieven verbieden omdat je de initiatiefnemer niet kent, dat lijkt me een nogal krampachtige reactie. Ik zie zo’n feest niet als een gevaar voor de samenleving. De perceptie dat het om een georganiseerde slemppartij zou gaan, lijkt me fel overtrokken.

Zo’n activiteit laten doorgaan betekent niet dat je een vrijgeleide geeft voor openbare dronkenschap. Als iemand de wet overtreedt of er duikt een praktisch probleem op, dan moet de overheid op dat moment maar optreden. Daar betalen wij belastingen voor.

Beter voorkomen dan genezen: dien een aanvraag in. Dat kan de belastingbetaler geld besparen.

Een verantwoordelijke zoeken die als het fout loopt de rekening moet betalen? Dat is in realiteit maar een schijnoplossing, want de belastingbetaler betaalt sowieso. De overheid moet schade voorkomen, akkoord, maar dat doe je niet door de organisatie verantwoordelijk te stellen. Wel door paraat te staan en bijvoorbeeld een voldoende grote politiemacht klaar te houden. Je moet al een aanvraag indienen om te mogen betogen. Is dat niet genoeg?

Wie het openbaar domein wil gebruiken, heeft een vergunning nodig. Hoe springt u daar als tv-maker mee om?

Voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 wilde ik een livedebat houden op de Grote Markt in Antwerpen. Wel, de administratie en vergaderingen met de politie die daartoe nodig waren, kostten bijna meer werk dan de organisatie van het evenement zelf.

Als we die massa-aperitieven verbieden, leven we voor we het goed en wel beseffen in een politiestaat. Als ik een anarchistisch feestje wil bouwen op de Grote Markt, dan moet dat toch kunnen? Als er grenzen worden overschreden, moet de overheid op dat moment maar ingrijpen.

Opgetekend door Jan Jagers

‘De stad en de initiatiefnemer moeten de taken kunnen verdelen.’

‘Een anarchistisch feestje bouwen op de Grote Markt, dat moet toch kunnen?’