De grap van Bruno Tobback

Hoe geloofwaardig is de oproep van sp.a-voorzitter Bruno Tobback om werk te maken van pensioenhervormingen?

Hoe geloofwaardig is de oproep van sp.a-voorzitter Bruno Tobback om werk te maken van pensioenhervormingen?

Op het einde van de jaren 1970 waarschuwde Emiel Van Broekhoven, vandaag emeritus hoogleraar economie van de Universiteit Antwerpen, voor een nijpend pensioenprobleem dat er zat aan te komen. De politieke klasse hoonde hem collectief weg.

Gedurende de jaren 1980 won Louis Tobback verkiezingen met de belofte dat er met hem niet zo geraakt worden aan de sociale zekerheid en zeker niet aan de pensioenen. Het pensioenprobleem is vandaag, helaas, een kwalijke realiteit. En nog geen klein beetje. Vooral de pensioenrekening van de ambtenaren is hallucinant aan het oplopen.

Heel positief is dus de oproep door sp.a-voorzitter Bruno Tobback in de franstalige media om nu snel tot echte hervormingen van ons pensioenstelsel te komen. Positief, maar weinig geloofwaardig.

Toen Vincent Van Quickenborne als minister van Pensioenen bij de start van de regering Di Rupo I als een speer vertrok met een trein pensioenhervormingen kwam er vooral vanuit socialistische hoek zware tegenkanting en -werking. Vooral door die tegenkanting is er, zoals Tobback indirect ook bevestigt, niet veel in huis gekomen. De PS-excellenties speelden daarbij de eerste viool, maar op veel steun van zijn sp.a-collega’s kon de haantje de voorste van de Open VLD niet rekenen. Een Tobbak die vandaag geloofwaardig wil zijn, had toen andere directieven moeten meegeven.

Bovendien was Bruno Tobback gedurende de periode 2004-07 zelf al minister van Pensioenen. Zijn portefeuille hield ook de materie Leefmilieu in en dat moet veel tijd en energie opgeslorpt hebben, want van de ernstige hervormingen waar hij nu voor pleit kwam tijdens die vier jaar nauwelijks iets in huis. Nochtans was in die dagen voor iedereen die het wou zien de noodzaak aan hervormingen in ons pensioenstelsel al minstens even nadrukkelijk aanwezig dan het vandaag het geval is.

Partijgenoot Frank Vandenbroucke poogde tijdens zijn mandaat als minister van Sociale Zaken (1999-2003) wel een paar pensioenbakens te verzetten. Vandenbroucke zag de onhoudbaarheid van het huidige pensioenstelsel in ons land ondubbelzinnig onder ogen, maar zijn partij volgde hem daarin niet.

Onder meer daarom stapte Vandenbroucke uit de actieve politiek.
Maar misschien valt het allemaal nog wel mee met die pensioenproblematiek. Hebben we immers niet nog altijd het Zilverfonds achter de hand? Johan Vande Lanotte, vandaag sp.a-vice-premier in Di Rupo I, zwaaide op persconferenties ooit met bankuitreksels waaruit moest blijken dat er miljarden op de rekening van het Zilverfonds stonden. Naar aanleiding van de oproep van Bruno Tobback is het misschien het moment om het ook daar nog eens over te hebben.

Johan Van Overtveldt