Koen Meulenaere

Verontschuldigingen

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Sinds wij vorige week onze verontschuldigingen hebben aangeboden aan een vijftiental personen die wij onheus hadden bejegend, gaan wij ook zelf opgewekter door het leven.

Vreemd hoe zoiets oplucht. Onderschat het niet: elke week opnieuw mensen beledigen, beschimpen en bespotten, ook al is dat altijd terecht, het laat toch ook bij de steller ervan een zeker onbehagen. Moest het wel? (Natuurlijk.) Kon het wel? (Blijkbaar, ja.) Mocht het wel? (Dat zeer zeker, zie het vonnis van de Raad voor de Journalistiek in de zaak Bracke versus Humo.)

Maar zie: niet zodra heeft men zijn spijt betuigd, of de hemel klaart op. En het kost niets. Niet de minste moeite hoef je ervoor te doen. Het zijn maar woorden. Of je nu zegt: ‘Ik bied mijn excuses aan’, of je zegt: ‘Mooi weer vandaag’, dat is juist dezelfde inspanning. Het is in beide gevallen niet meer dan het uitstoten van een paar overbodige klanken. Het schrijven van verontschuldigingen kost nóg minder moeite, dan heb je niet eens last van de triomfantelijke grijns van de ander, die vader Marchal zo meesterlijk demonstreerde na de knieval van Hugo Camps.

Wij gaan ons in deze rubriek voortaan dus disculperen dat het een aard zal hebben. En u, lezer, bij wie wij ons alvast verontschuldigen zo al die verontschuldigingen u snel de strot uitkomen, bent nu exact één zin verwijderd van een historisch moment, een dat de gang naar Canossa van Hendrik de Vierde ver in de schaduw zal stellen. Wij verontschuldigen ons bij den Baard!!

Nee maar, het einde der tijden moet echt heel nabij zijn, zult u denken, maar wij verontschuldigen ons wel degelijk bij Johan Vande Lanotte voor foutieve beweringen van onze kant. Wij hebben namelijk enkele weken geleden laten uitschijnen dat den Baard voor één keer géén puinhoop zou maken van iets waaraan hij zijn fikken steekt, en we hadden hem zelfs al gefeliciteerd met de ’triple’ die zijn BC Oostende dit seizoen zou behalen: de Belgische beker, de Eurochallenge én de landstitel.

Welnu, dat was verkeerd. In de finale van de Belgische beker werd Oostende verslagen door Bergen. In de halve finale van de Eurochallenge werd het gewipt door het grote Novo Mesto uit, even opzoeken… Slovenië, en in de play-off van de nationale competitie werd het er in de halve finale al in twee matchen uit gekegeld door Charleroi.

Rest één vraag: hoe is dat in godsnaam mogelijk? Oostende heeft een onuitputtelijk budget. Den Baard plukt tien peperdure Amerikanen van het internet, naturaliseert er in drie dagen tijd een stuk of vijf om in orde te zijn met de voorschriften van de Basketbalbond, koopt tijdens het seizoen nog twee volledige teams bij, koopt desnoods een paar tegenstanders om zoals twee seizoenen geleden liefst drie spelers van Okapi Aalst – in een ontwikkeld land vliegt men hiervoor in de gevangenis – en nóg loopt het telkens verkeerd af.

Onmogelijk om met de kern van dit seizoen géén prijs te pakken. Wij herhalen: onmogelijk, zelfs als je het met opzet zou willen doen. En aan de coach ligt het niet, want Jean-Marc Jaumin is top. Waaraan of aan wie ligt het dan wel? Bij veel kenners geïnformeerd, gewikt, gewogen, lang nagedacht, maar er is slechts één antwoord mogelijk: aan den Baard. Alles, maar werkelijk alles waar die clown zich mee bemoeit, draait uit op een fiasco. Niet veel, álles. Wij verontschuldigen ons bij hem omdat wij daar heel even aan getwijfeld hebben.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content