Knack Blogt is het virtuele verlengstuk van Knack, Weekend en Focus. Op www.knack.be/blog worden permanent 15 weblogs aangeboden. Die geven een nieuwe dimensie aan het compleetste en interessantste weekblad van Vlaanderen. Elke week vindt u op deze pagina een bloemlezing.
NICK HANNES DE BLOKKEN VAN KAPAN
Fotograaf Nick Hannes en Anja Peeters trekken van Antwerpen naar Vladivostok. Ze zijn ondertussen in Armenië aanbeland.
‘Hotel Lernagods in Kapan is een blok Sovjetnostalgie met ouderdomskwalen. Een kamer kost 5000 dram, met douche 8000. We nemen de goedkoopste, want er komt toch geen druppel water uit de kraan. Nochtans zijn de leidingen niet bevroren. Vergeleken met de grensstreek lijkt het wel lente in Kapan. Een verouderde waterhuishouding, dat is de oorzaak van de schaarste. Armenië heeft water genoeg, maar het geraakt niet altijd even vlot bij de mensen. Kapan heet een naar Armeense normen ‘welgestelde’ stad te zijn, dankzij de kopermijn, grotendeels in Canadese handen. Er zijn inderdaad nieuwe winkels en bars, maar die wegen niet op tegen het troosteloze uitzicht van de woonblokken, die in het centrum tegen een bergflank werden aangebouwd. De blokken vormen een stad in de stad, met winkels, kapsalons en een internetcafé. De muren in de gang dragen sporen van wilde verhuizers en opstandige pubers. Een vuile lift brengt ons heel langzaam naar de vijftiende verdieping, die een wijds panorama biedt over de bergen die Kapan omsingelen. Er steekt een storm op. De was wordt met een katrolsysteem binnengehaald. Lakens en kledij dansen door de lucht.’
Blogs.knack.be/nickhannes.
ROEL VERNIERS ‘PEK EN VEREN VOOR LEFEVERE’
Roel Verniers volgde met stijgende verbazing de Museeuw & Lefevere-saga.
‘Hoe komt vertrouwelijke e-mail op een krantenredactie? Via Wouter Vandenhaute? Museeuw zelf? Lefevere? Kwatongen hebben het over een lek van Dedecker. Om Lefevere een loer te draaien, zeggen ze. Twee schreeuwers tegenover elkaar. Twee straatvechters in pak gehesen, arrogante testosteronbommetjes. Beiden hebben ze de neiging tijdens een interview hun hoofd wat hoger te houden. Ze doen dat om hun dubbele kin te verbergen. Maar ze doen het ook om hun dubbele tongen te maskeren. Stel dat Lefevere echt de eerste biecht van Museeuw tegenhield op een moment dat hij zijn fetisj van de ethische code al met bloed in zijn lichaam had getatoeëerd. Wel. Dan staat hem naast pek en veren ook de verantwoordelijkheid te wachten dat hij van een leeuw eerst een schoothondje en dan een voetveeg heeft gemaakt. Zeg dat het niet waar is. Zelfs vloermatten uit koeienleder hebben meer glans na een carrière in de modder en de sneeuw.’
blogs.knack.be/verniers
GERT MEESTERS IN ANGOULêME ‘COMMERCIEEL EEN TOPEDITIE’
Focusmedewerker Gert Meesters trok naar het mekka van de strip: het festival van Angoulême. Hij bracht op zijn festivalblog dag na dag verslag uit.
‘l Voor het eerst wint een manga de prijs voor het beste album.
l De (kleine) alternatieve uitgevers zijn op het feest: Cornélius, Atrabile, L’Association. Dat juryvoorzitter Lewis Trondheim L’Association mee oprichtte, zal daar niet helemaal vreemd aan zijn. Nochtans vertrok hij daar onlangs.
l Trondheims regelmatigste uitgever Delcourt valt ook flink in de prijzen.
l De jury pikte de dikke boeken eruit. (…). Trondheim is met zijn vriend Joann Sfar al maanden bezig met een pleidooi voor langere strips.
l De Belgen Olivier Schrauwen en Nix hebben hun nominatie niet verzilverd. Volgend jaar?
l Al bij al een eigenzinnig en hoogstaand palmares.
l De verhuizing van de uitgeverstenten naar Montauzier was hét controversiële onderwerp (ver weg, maar wel een groot publiek).
l De tentoonstellingen vielen tegen, een grote tentoonstelling ontbrak.
l Het spektakel nam toe.
De organisatie spreekt van een recordeditie, maar dat was vooral commercieel zo. Artistiek mag de 35e editie, met José Muñoz (winnaar van de Grote Prijs van Angoulême) als voorzitter van de jury, een tandje bijsteken.’
Blogs.knack.be/ stripfestival
DIRK DRAULANS ‘ER ZIJN GEEN ECHTE AVONTURIERS MEER’
Dirk Draulans reisde in een Uruguayaans oorlogsschip drie weken lang Adrien de Gerlache na naar Antarctica (zie pagina 48). Het deed hem toch even twijfelen.
‘Wij maakten op onze trip geen enkel incident die naam waardig mee. Wij zaten ons op het einde wel collectief druk te maken, omdat er een storm was opgestoken en we niet van boord konden om het vliegtuig te nemen. We dreigden wel enkele dagen vertraging te hebben. Een ramp. Uiteindelijk waren we allemaal met amper een dag vertraging weer thuis. Wat een verschil met vroeger, toen een jaar vertraging eerder regel dan uitzondering was. Er zijn geen echte avonturiers meer. Zelfs de mannen die zich als echte avonturiers verkopen, hebben meestal zoveel communicatieapparatuur mee dat er niets kan mislopen. De echte avonturiers zijn uitgestorven met de opmars van de moderne technologie. Vandaag zijn er alleen nog salonavonturiers. In feite is dat jammer. De grote verhalen blijven steken in boeken uit lang vervlogen tijden. Een initiatief als dat van Gerlache, Shackleton of Scott zou niets voor mij zijn. Drie jaar lang in absolute ontbering leven om iets te doen dat niemand ooit eerder heeft gedaan… Laat die kelk maar aan mij voorbijgaan.
Ik troost me met de gedachte dat nog nooit iemand aan boord van een Uruguayaans slagschip de Zuidpool heeft bezocht.’
Blogs.knack.be/draulans
