Luk Lambrecht

De Vleeshal als een Bühne

Kelly Schacht schittert met een interactieve tentoonstelling in Middelburg. (****)

Kelly Schacht (1983) won de belangrijke Prijs Jonge Belgische Schilderkunst 2011. Met haar ruime solo- expo in de moeilijke, historische en open ruimte van De Vleeshal in Middelburg bevestigt ze met bravoure haar inmiddels gelauwerde artistieke kwaliteiten.

Met de titel ‘One Voice Makes Two Perspectives’ kondigt Kelly Schacht al aan dat inhoudelijke eenduidigheid in de kunst niet kan bestaat en de interpretatie van kunstwerken afhangt van het moment, de sfeer en het gemoed waarop de toeschouwer de ruimte van de kunst activeert met zijn actieve, mentale aanwezigheid. In heel wat vroeger werk zinspeelt Kelly Schacht al op de individuele noodzaak tot participatie aan een kunstwerk. Via mooie én poëtisch geformuleerde instructies weet zij de gedachten van een mens te beroeren en te laten omslaan in actieve (zelf)reflectie.

Taal is het hart van haar kunstproductie; taal wordt in haar werk omgezet tot beelden en tot (geheime) bedenkingen die te maken hebben met het bewust worden van het onbewuste handelen dat ons leven al te veel leidt tot routine. De pientere curator/directeur van De Vleeshal Lorenzo Benedetti omschrijft op een rake manier dat de dialoog van Kelly Schacht “tussen ruimte en materie verwijst naar het conflict tussen illusie en werkelijkheid, verbeelding en feiten of gebeurtenissen”.

Tribune

Op het einde van de machtige De Vleeshal bouwde Kelly Schacht een heuse tribune als een bocht en als forum met uitzicht op haar kunst en op de versteende en verstilde “scènes” die ze bedacht met ondermeer de historische beelden die vroeger tegen de gevel prijkten van De Vleeshal.

Die statige, mens-hoge beelden staan nu in De Vleeshal opgesteld als stenen getuigen en kijken als vanuit een historisch standpunt rond naar de manier waarop het publiek kan omgaan met de open kunstinterventies van de jonge kunstenares.

Rodin

Een houten sokkel nodigt uit om erop te staan en dialoog uit te lokken met andere bezoekers. De sokkel verwijst natuurlijk naar de historische beelden die nu sokkel-loos op de vloer staan en zinspelen meteen ook op de geschiedenis van de (westerse) beeldhouwkunst.

Auguste Rodin zette zijn beelden op de grond zodat de grens tussen kunst, publiek en omringende ruimte werd afgevoerd. Bij Kelly Schacht vervullen de beelden ook een “scènisch-theatrale” rol; ze zijn als beelden die de maat der dingen aanhalen en aangeven. Aanhalingstekens zonder tekst in witte neon gemonteerd naast een rij beelden zinspelen hier letterlijk op het veelduidige karakter van de kunst en op het culturele belang van de tijdsgeest bij het inhoudelijk invullen van wat men ziet. Het publiek kan hier een gratis poster meenemen naar huis die doorheen het flinterdunne bijbelpapier een mooie instructieve tekst laat doorschemeren: “trade your desire”…

Het zijn allemaal subtiele vingerwijzingen die de toeschouwer aanmoedigen uit zijn normale rol te treden en zich op een actieve maner te verplaatsen in de historische ruimte met de al even spaarzame ingrepen van Kelly Schacht.

Luidsprekers

In het midden van De Vleeshal die hier echt als een sociale ruimte functioneert – zoals De Markt van Middelburg een drukke plaats is voor interactie en ontmoeting – staat een houten paal met luidspreker waaruit opmerkingen en bespiegelingen weerklinken zoals “Are we still Public” , “Let’s make a pact”, “I am only pretending… but what is your motivation?” of “Where are the Common Places?”.

Langs de zijkanten van De Vleeshal staan sculpturale ingrepen uit houten dragers met fragmenten van foto’s en tekeningen die doen denken aan de typisch Nederlandse ruit-motieven.

Leegte, tekst, installaties en foto’s lokken associaties uit die in een perfecte setting in deze moeilijke ruimte een intense ervaring worden “oog in oog” met de historische beelden die letterlijk van hun voetstuk werden gehaald en toekijken. Kelly Schacht voert een visueel spel op de slappe koord tussen realiteit en theatraliteit. Ze weet zoals haar beelden te schikken zoals ineen “Nouveau Roman”; de de hoofdstukken volgen elkaar niet lineaire op maar wijzen inhoud aan die door iedere individuele bezoeker zelf tot een verhaal kan worden omgezet.

Poëzie

“One Voice Makes Two Perspectives” is een heerlijke expo die het “beleven” en het “opleven” van de kunst dichterbij brengt en aantoont dat het “vermalen” en opnieuw interpreteren van conceptuele strategieën met woordelijke allusies op het onbewuste menselijke handelen kan uitmonden in mentaal-prikkelende kunst die de bezoeker op een ongerijmde en poëtische wijze ferm kan raken.

Luk Lambrecht

‘One Voice Makes Two Perspectives’ nog tot 4 september in de Vleeshal in Middelburg.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content