Waalse mijnsites erkend als werelderfgoed

(Belga) Vier grote Waalse mijnsites zijn door de Unesco als werelderfgoed erkend. Het gaat om de mijnsites Grand-Hornu, Bois-du-Luc (beide rond Bergen), Bois du Cazier (Charleroi) en Blegny-Mine (Luik). Het comité voor het werelderfgoed van de VN-organisatie voor Cultuur keurde de aanvraag zondag goed.

“Deze sites vertegenwoordigen de best bewaarde steenkoolmijnen van België, daterend van begin 19de eeuw tot de tweede helft van de 20ste eeuw. Ze getuigen van de onder- en bovengrondse ontginning, van de industriële architectuur gelinkt aan de mijnen, van de woonomstandigheden van de arbeiders, van de stedenbouwkunde van de mijnsteden, en van de sociale en humane waarden van hun geschiedenis, in het bijzonder de mijnramp van Bois du Cazier in 1956”, zo staat in het dossier over de aanvraag. Bij een brand in de kolenmijn Bois du Cazier in Marcinelle, een deelgemeente van Charleroi, op 8 augustus 1956, verloren 262 mijnwerkers het leven. Het was de grootste mijnramp in de geschiedenis van België. De Waalse mijnsites vormen de elfde Belgische erkende site op de Unesco-werelderfgoedlijst. Die bevat onder meer nog het historische centrum van Brugge, de Grote Markt van Brussel en de Vlaamse begijnhoven. De werelderfgoedlijst bevat bijna duizend sites. De volledige lijst staat op http://whc.unesco.org/en/list. (HERWIG VERGULT)