Van suikerziekte tot osteoporose: de mogelijkheden van de chipimplantaten zijn ‘eindeloos’.
Veel gebruikers en ontwikkelaars voorspellen vooral in de gezondheidszorg een grootse toekomst voor onderhuidse chips. ‘Als er iets is wat een ruim publiek over de streep kan trekken, zijn het wel medische toepassingen’, zegt Peter van Hees, innovation manager bij KBC. ‘Binnen de kortste keren zullen we via microchips gegevens over onze lichaamsfuncties kunnen verzamelen, die dan automatisch naar een dokter worden gestuurd.’ Ook mensen met een chronische ziekte of een verhoogd risico van bepaalde aandoeningen zouden volgens hem gebaat kunnen zijn bij een implantaat. ‘Een diabetespatiënt, bijvoorbeeld, moet tot drie keer per dag in zijn vinger prikken om zijn bloedsuikerspiegel te controleren. Hoeveel makkelijker zou zijn leven niet zijn als hij een onderhuidse chip heeft die dat voor hem doet?’ zegt Van Hees. ‘Zodra de chips gesofisticeerder worden, zouden ze zelfs alarm kunnen slaan als je een hartaanval dreigt te krijgen.’
Amal Graafstra van het Amerikaanse Dangerous Things ziet dat nog niet zo snel gebeuren – toch niet met het soort microchips dat hij verkoopt. ‘In de gezondheidszorg kan een onderhuidse chip gebruikt worden om medische gegevens op te slaan. Meer niet’, zegt hij. ‘Het is nog niet mogelijk om er allerlei medische data mee te verzamelen. In veel gevallen zou de chip veel dieper in het lichaam moeten worden ingeplant dan nu. Dat lijkt me iets om voor te behouden voor mensen die aan een ernstige ziekte lijden. Ik ben in elk geval niet van plan om zulke toepassingen te ontwikkelen. Daar bestaan andere sectoren voor.’
De farmasector, bijvoorbeeld, waar al veel medische implantaten werden gemaakt. Er bestaan al onderhuidse chipimplantaten die vrouwen na de menopauze krijgen om het risico van osteoporose te verkleinen. ‘De mogelijkheden zijn eindeloos’, zegt medisch trendwatcher Koen Kas. ‘Een Zwitsers bedrijf heeft nu bijvoorbeeld RFID-chips ontwikkeld die in medicijnen worden verwerkt. Zodra de pil die je hebt ingeslikt in contact komt met maagzuur, wordt er een signaal gestuurd naar een smartphone. Zo kun je er zeker van zijn dat je kind of je bejaarde vader zijn medicijnen heeft ingenomen. Dat is natuurlijk heel handig, maar toch blijkt het idee dat iemand anders je kan controleren weerstand op te roepen. Daarom richt het bedrijf zich nu eerder op mensen die zelf niet altijd meer goed weten of ze hun medicatie wel hebben genomen.’
