De eindafrekening van Dexia

De val van Dexia dreigt vele politici, groot en klein mee te slepen.

Na maanden van ontkenning van de problemen is er bij Dexia eindelijk een eerste stap gezet in de richting van een oplossing. Alle probleemonderdelen van Dexia, zoals de rommelkredieten, zullen worden onder gebracht in een zogenaamde bad bank, met staatsgaranties van België en Frankrijk, de twee voornaamste aandeelhouders van Dexia. Dat staat vast.

Minder duidelijk is wat er verder nog zal gebeuren, maar alles wijst er op dat de gezonde delen van de bank, waaronder mogelijk ook Dexia Bank België, zouden verkocht worden. Dat wordt dan het moment van de waarheid, want dan zal blijken met welk verlies de Belgische overheden (en dus de belastingbetaler) opgezadeld worden en hoeveel de redding van Dexia van een faillissement in september 2008 ons allen gekost heeft.

In februari 2011 verklaarde ontslagnemend premier Yves Leterme nog in Knack: ‘Ik zie voor Dexia geen enkele reden tot bezorgdheid. (…) De federale overheid is als aandeelhouder niet gehaast om opnieuw te verkopen, en het is uiteraard de bedoeling dat onze investering op termijn gaat renderen.’ In datzelfde nummer van Knack werd echter al berekend dat de participatie van onze overheden in Dexia toen al een miljardenverlies leed. De federale overheid, die 1 miljard euro investeerde bij de redding in september 2008, keek toen al aan tegen pakweg 700 miljoen verlies. Het Vlaams Gewest bracht bij de redding 500 miljoen in, maar was in februari al 350 miljoen kwijt.

Natuurlijk was dat toen ‘latent verlies’: zo lang er niets met Dexia gebeurde en de investering niet verkocht werd, was er geen ‘echt verlies’. Maar met wat nu te gebeuren staat zal de eindafrekening wel stilletjes aan volgen. Alle Belgische overheden samen investeerden bij de redding 4 miljard in Dexia en kregen daarvoor in ruil Dexia-aandelen tegen 9,90 euro. Nu is de koers minder dan 1,50 euro waard, dat wil zeggen dat er een ‘latent verlies’ van meer dan 3,5 miljard euro op zit.

De overheden, zowel de federale als de regionale, maar ook de steden en gemeenten (die via de Gemeentelijke Holding aandeelhouder zijn van Dexia) als de christelijke werknemersbeweging ACW (via Arco aandeelhouder) zullen binnenkort als Dexia verder ontmanteld wordt, de grote verliezen moeten nemen. De overheden zullen dat wel slikken, want ze kunnen die verliezen afwentelen op de belastingbetaler, voor de Gemeentelijke Holding en Arco wordt het veel pijnlijker.

De val van Dexia dreigt vele politici, groot en klein, mee te slepen.

Daarnaast bestaat er over de creatie van een bad bank, met staatsgaranties van België en Frankrijk, nog heel wat onduidelijkheid. Hoe zijn de staatsgaranties op de slechte bankonderdelen verdeeld? Hoeveel staatswaarborg verleent België en hoeveel Frankrijk? En tegen welke prijs? Dat is natuurlijk van kapitaal belang, want het zal bepalen hoeveel risico de Belgische overheid (en dus wij allen) lopen bij de creatie van de bad bank. Want we mogen dan wel het eind van Dexia naderen, het is nog niet het einde van het probleem Dexia.