Minister van staat Herman De Croo (Open VLD) vreest dat er nieuwe verkiezingen aankomen.
Denkt u dat Bart De Wever en Elio Di Rupo er op den duur uit komen?
De Croo: Ik hoop het maar ik vrees ervoor. Meteen na de verkiezingen was al duidelijk dat De Wever en Di Rupo aan een lange lijdensweg begonnen. Dat heb ik al op 14 juni voorspeld. Toen verwachtte ik ook al dat men binnen de kortste keren met allerlei waarschuwingen zou komen aanzetten. De Belgische staatsobligaties lopen gevaar! We worden een Portugal aan de Zenne! Griekenland aan de Schelde! Allemaal doemscenario’s om De Wever en Di Rupo toch maar tot een akkoord aan te sporen. En binnenkort zal er ongetwijfeld nog een tandje bij worden gestoken: het duurt nu echt niet lang meer voor ook de Nationale Bank de alarmbel luidt. Heel voorspelbaar allemaal. En volstaat dat niet om de onderhandelaars tot een oplossing te dwingen, dan zal het spook van nieuwe verkiezingen weer opdoemen als laatste hamerslag om de PS en de N-VA alsnog in elkaars richting te duwen. Lukt het dan nóg niet, dan zullen her en der stemmen opgaan om een klassieke tripartiete coalitie te vormen. Want ook dát heb ik meteen na de verkiezingen voorspeld: mijn partij zal het nog duivels moeilijk krijgen om uit de federale regering te blijven.
Gelooft u dat de N-VA tot een akkoord wil komen, of is die partij al campagne aan het voeren voor de volgende verkiezingen?
De Croo: Ik ben er in elk geval niet echt van overtuigd dat de N-VA op het cruciale moment haar verantwoordelijkheid zal durven op te nemen. Men heeft nu al een paar kansen laten voorbijgaan, hè. Want er waren wel degelijk momenten waarop de mayonaise had kunnen pakken. Er is de voorbije maanden welgeteld één aanwijzing geweest dat de N-VA echt voor een akkoord wilde gaan: toen De Wever in het Oosterweeldossier de brug verloochende en de tunnel slikte. Door die beslissing werd de SP.A in de Vlaamse regering gebetonneerd, en ik dacht dat De Wever dat had gedaan om daarna op federaal niveau een afspiegelingscoalitie in stelling te brengen. Maar dat bleek niet helemaal te kloppen.
Ik vrees dus dat we in de richting van nieuwe verkiezingen gaan. De onderhandelingen zullen zo lang aanslepen dat de N-VA-militanten zich op den duur zullen roeren. Bart is zichzelf aan het verslijten, zullen ze zeggen, hij wordt gedwongen om met linkse partijen te regeren en als we niet opletten benoemen ze straks ook nog die drie burgemeesters in de Brusselse Rand. Want vergis u niet: van die burgemeesters zijn we nog niet af. Het zou me niets verbazen als de onderhandelingen uiteindelijk op dat dossier zouden afspringen. In 1987 viel de regering over één burgemeester, nu zou er geen nieuwe regering kunnen worden gevormd door drie burgemeesters. In twintig jaar tijd is dit land er dus enorm op vooruitgegaan. (grijnst)
(APE)
