Overal in de wereld krijgen kikkers en padden klappen, onder meer als gevolg van biotoopverlies, maar ook door de activiteiten van een dodelijke schimmel die sinds de jaren ’80 vanuit de tropen de wereld verovert.
Amfibieën doen het tegenwoordig uitermate slecht. Overal in de wereld krijgen kikkers en padden klappen, onder meer als gevolg van biotoopverlies, maar ook door de activiteiten van een dodelijke schimmel die sinds de jaren 1980 vanuit de tropen de wereld verovert en die floreert op kikkers. De dieren hebben geen weerstand tegen de parasiet.
Over heel de wereld hebben kikkerpopulaties klappen gekregen. Europa bleef niet gespaard, hoewel de catastrofe hier vooralsnog niet zo erg is als bijvoorbeeld in Australië en Centraal-Amerika. Daar zijn sommige soorten definitief in de vernieling gedreven.
Wetenschappers die een oplossing voor dit probleem wilden, zaten met de handen in het haar. Ze waren bang dat als je de natuur haar werk liet doen, zodat er finaal kikkers met weerstand tegen de schimmel zouden ontstaan, het voor vele zeldzame soorten te laat zou zijn.
Nu hebben ze, volgens het vakblad Frontiers in Zoology, een oplossing gezocht in een vorm van chemische bestrijding. Er zijn twee mogelijkheden. De eerste ervan omhelst het enten van het water waarin de kikkers leven met bacteriën die zich op hun huid nestelen en er de schimmel verdelgen. Een aanpak die momenteel in zoos getest wordt, en er goed blijkt te werken. Een andere is het behandelen op grote schaal van individuele kikkers in de vrije natuur met een schimmelbestrijder, maar dat is een omslachtig werkje, en er is geen enkele garantie dat de diertjes achteraf niet opnieuw besmet raken.
Er is dus voorlopig geen mirakeloplossing voor het schimmelprobleem. (DD)
