Hoe analoog en haaks op de voortschrijdende digitalisering ook, radio blijft ons raken. ‘And everything I had to know, I heard it on my radio.’

Het waren woelige weken voor de Brusselse ether. De stadsradio FM Brussel zou worden opgedoekt om plaats te maken voor, ja voor wat eigenlijk? De bevoegde ministers Sven Gatz (Open VLD) en Pascal Smet (SP.A) dachten daar gemakkelijk mee weg te komen door gebruik te maken van het ultieme TINA-argument: er is helaas geen alternatief. De huidige regering heeft die drogreden al zo vaak met succes gebruikt dat Gatz en Smet wellicht dachten dat de bevolking het ook ditmaal als zoete koek zou slikken. Tot bleek dat ze de cijfers niet aan hun kant hadden, dat ceo Tubbax zich verslikte in managementpraatjes en de al lang opgedoekte zender Radio Donna als concurrent bestempelde, en dat de Brusselaars niet van plan waren hun geliefde radiostation zonder slag of stoot op te geven. Zoals het politici betaamt, keerden Gatz en Smet onder druk van de vox populi hun kar en boden ze het hoofd van Tubbax op een zilveren schaaltje aan als zoenoffer. Toch gênant dat twee rasechte Brusselse politici niet aanvoelen wat in hun stad leeft.

Goed dat verzet nog resultaten kan opleveren. Helaas werden op andere zenders twee andere unieke programma’s afgevoerd. Op Studio Brussel verdween Duyster, zowat het enige programma waarvoor je nog op de zender zou afstemmen, en op Klara konden we de laatste aflevering van Laika beluisteren. Ayco Duyster schonk haar naam aan een muziekgenre, op zich al een prestatie. Wie melancholische, intimistische en dreigende bands wilde duiden, sprak simpelweg van ‘duystermuziek’. Maar hoe vaak heb ik ’s avonds aan mijn schrijftafel niet naar Laika geluisterd? In welk ander programma kon je Alva Noto en Godspeed You! Black Emperor horen, al dan niet afgewisseld met liveoptredens van het jaarlijkse Silence Is Sexy- festival, dat helaas ook net zijn laatste editie achter de rug heeft?

Vreemd dat een analoog medium je in deze digitale tijden nog zo ter harte kan gaan. Nagenoeg alle muziek die ooit is gemaakt, is met één druk op de knop beschikbaar en toch hechten we nog aan soms moeilijk te ontvangen zenders waar anderen voor ons beslissen wat ons ter ore komt. Misschien wensen we net een beperking van onze keuzevrijheid. Misschien is het goed om gidsen te hebben in een informatiejungle. Misschien hunkeren we vooral naar de zachte stemmen van Ayco Duyster en Lies Steppe – weten dat je niet alleen bent, dat iemand ver bij jou vandaan in een klein hokje ook op zoek gaat naar fragiele schoonheid in een woelige wereld.

Roderik Six

We hechten aan gidsen in de informatiejungle en hunkeren naar de zachte stemmen van Ayco Duyster en Lies Steppe.