De loopbaan van Jacques Rogge verhoudt zich tot die van de meesten onder ons, als een Bentley Mulsanne tot een Gogomobil.
Jacques Rogge is geboren in Gent op 2 mei 1942. Hij is getrouwd met Anne Bovijn en heeft twee kinderen. Hij is dokter in de geneeskunde en orthopedisch chirurg in Gent.
In zijn jeugd speelde hij rugby bij Asub Waterloo, en bracht het tien keer tot international. Maar het was vooral de zeilsport die hem internationale sportroem opleverde. Rogge werd wereldkampioen en twee keer vice-wereldkampioen in de Finn-klasse, en behaalde liefst zestien Belgische titels. Hij nam deel aan de Olympische Spelen van Mexico, München en Montreal. Al tijdens zijn actieve zeilcarrière begon hij aan een nog indrukwekkender loopbaan als bestuurslid. Van ’72 tot ’76 was hij vice-voorzitter van de de Belgische Rugbybond. In 1981 werd hij bestuurslid van de landelijke Bond van Watersportverenigingen.
Maar zijn gepredestineerde bestemming lag in de Olympische Beweging. Rogge was delegatieleider van de Belgische ploeg op de Zomerspelen van Moskou (’80), Los Angeles (84′) en Seoul (’88), en op de Winterspelen van Innsbrück (’76) en Calgary (’88). In november 1976 werd hij ondervoorzitter van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC), waarvan hij tussen ’89 en ’92 voorzitter was.
Maar Rogges ambities lagen buiten België. Hij werd in 1989 voorzitter van de Europese Olympische Comités, en vanuit die functie meteen ook vice-voorzitter van Wereldvereniging van Olympische Comités. In 1991 werd hij IOC-lid naast prins Alexandre de Merode (België had als gewezen gastland van de Spelen recht op twee zitjes in het IOC). Hij werd er ook lid van de medische commissie en werd voorzitter van het coördinatiecomité voor de Spelen van Sydney (2000) en Athene (2004).
Toen een groot omkoopschandaal aan het licht kwam bij de toewijzing van de Winterspelen 2002 in Salt Lake City, maakte Rogge indruk door vastberaden mee te werken aan de interne IOC-onderzoekscommissie, en door nieuwe toewijzingsprocedures op te stellen die de kans op fraude moeten minimaliseren. Rogge was een van de drijvende krachten achter de grote anti-dopingconferentie van het IOC in februari 1999 en achter de oprichting van het World Anti-Doping Agency (WADA).
Sinds ’99 is hij lid van het Uitvoerend Comité van het IOC. Op maandag 26 maart 2001 maakte hij in het Koning Boudewijnstadion in Brussel officieel zijn kandidatuur voor het voorzitterschap bekend. Hij kan de tweede Belgische voorzitter van het IOC worden, na graaf Henri de Baillet-Latour die tussen 1925 en 1941 het hoogste ambt bekleedde en de twijfelachtige eer genoot om in de schaduw van Hitler te staan tijdens de Spelen van 1936 in Berlijn.
België leverde ook al kortstondig de voorzitter van de wereldvoetbalbond FIFA. Rodolphe William Seeldrayers bekleedde het hoogste voetbalambt van 1954 tot 1955. Hij volgde toen de legendarische Jules Rimet op, naar wie de wereldbeker is genoemd. Seeldrayers, Belgisch Voetbalbondvoorzitter van 1929 tot 1937, was eerst 25 jaar lang onder Jules Rimet vice-voorzitter van de FIFA geweest. Toen Rimet 80 werd, ruimde hij plaats voor de Belg. Seeldrayers overleed in oktober ’55 en werd aan het hoofd van de FIFA opgevolgd door de Engelsman Arthur Drewry.
