Roger Federer (38) voor comeback op Roland Garros: ‘Dankzij mijn kinderen voel ik me nog heel jong’

Serge Fayat Freelancemedewerker van Sportmagazine.be

In 2009, won Roger Federer Roland Garros. Nu staat hij voor het eerst sinds 2015 weer in Parijs. Misschien voor de laatste keer van zijn carrière… ‘Het is van goesting, ik hou van gravel.’

Waarom kwam u na vier jaar afwezigheid terug naar Roland Garros?

Roger Federer: ‘Uiteindelijk is het de goesting. Vergeet niet dat ik ben opgegroeid op die ondergrond. Ik hou van uitglijden, dropshots, op kousenvoeten naar het net komen, spelen met de hoeken om spel wijder te maken…. En dat is allemaal mogelijk op gravel, waar je de punten meer dan op eender welk ander oppervlak moet opbouwen. Het is interessant en het bezorgt me veel plezier.’

In welke mate hebt u de gravel en de uitdagingen die ermee gepaard gaan, gemist?

Federer: ‘Ik heb het vooral in 2016 gemist, omdat ik in Parijs was. Ik heb er alles aan gedaan om in Roland Garros mee te doen, maar heb me moeten terugtrekken omdat mijn knie gezwollen was en mijn rug ook pijn deed na het spelen in Rome. Dat was erg frustrerend. In 2017 heb ik beslist om op te geven omwille van mijn carrière, mijn gezondheid en mijn gezin. En omdat dat dat goed had gewerkt (hij won Wimbledon voor het eerst sinds 2012, nvdr.), koos ik in 2018 voor dezelfde strategie. Maar dit jaar zou ik er spijt van hebben gehad, want mijn knieproblemen zijn achter de rug en ik speel graag op gravel.’

Binnenkort viert u uw 38ste verjaardag. Wat is uw geheim om zo lang op het hoogste niveau mee te draaien?

Federer: ‘De liefde voor het spel, in de eerste plaats…. Ik werd ook geïnspireerd door Andre Agassi, die nog na zijn dertigste een lange carrière had. Ik wilde mezelf die kans geven en in staat zijn om tegen een of twee verschillende generaties te spelen. En er is het gezin. Je moet goed georganiseerd zijn. Ik zie steden vanuit een heel andere hoek, met parken en dierentuinen. Dat gezegd zijnde, voel ik me dankzij mijn kinderen nog steeds erg jong, ook al vragen ze me hoe lang ik nog van plan ben om te spelen. Het is niet dat ze willen dat ik ermee stop, maar…’

En wat antwoordt u daarop?

Federer: ‘Hetzelfde als tegen jullie journalisten. Ik weet het nog niet.’

Lees verder onder de foto

Roger Federer
Roger Federer© Belga Image

U hebt onlangs een nieuwe mijlpaal in uw carrière bereikt, met het winnen van uw 1200ste single wedstrijd in Madrid. Wat betekent dat voor u?

Federer: ‘Ik wist niet dat ik in de running was voor mijn 1200ste overwinning in die wedstrijd tegen Monfils. Ik heb het pas daarna vernomen. Vooral nummer 1000, een paar jaar geleden in Brisbane, toen ik de titel won (hij versloeg Milos Raonic in de finale, nvdr.), was een bijzonder getal voor mij. Dat gezegd zijnde, was ik door het dolle heen. Ik ben al lang op het circuit en ik heb het geluk gehad om veel wedstrijden te winnen. Het was zeker niet makkelijk, want ik moest twee matchpoints opslaan, maar ik heb het mooi gedaan.’

Van deze 1200 overwinningen moeten sommige specialer zijn dan andere. Kunt u er een paar noemen?

Federer: ‘Misschien die tegen Ferrero in Australië in 2004 (in de halve finale van de Australian Open, nvdr.). Daardoor werd ik voor het eerst in mijn carrière nummer 1 van de wereld. En misschien ook die tegen Safin in Hamburg, in 2002, waardoor ik in de top 10 kwam te staan. Ik denk dat ik naar de 8e plaats was geklommen. En natuurlijk mijn finale tegen Philippoussis op Wimbledon in 2003 (de eerste van zijn 20 grandslamtitels, nvdr.).’

Nog maar tien jaar geleden won u uw enige titel op Roland Garros, in de finale tegen Robin Söderling. Het is één grandslam van de twintig, maar wat betekent die overwinning voor u?

Federer: ‘Het is iets meer waard dan een grandslam. Het staat zelfs vrij hoog. Het was een aardbeving (hij bleef op drie opeenvolgende nederlagen in de finale tegen zijn grote rivaal Rafael Nadal, nvdr.) : voor het eerst met de Coupe des Mousquetaires zwaaien en het nationale volkslied horen. Het was een ongelofelijk gevoel. Als ik hier nog eens over nadenk en ik naar de foto’s kijk, raakte het me erg. Daarom is dit één van de meest bijzondere momenten uit mijn carrière.’

Wat zijn uw ambities dit keer? Denkt u het toernooi te kunnen winnen ?

Federer: ‘Ik weet het niet. Het is een groot vraagteken voor mij. Ik voel mij een beetje zoals voor aanvang van de Australian Open in 2017, er zijn veel onbekende factoren. Ik heb goed tennis gespeeld in Madrid en Rome, maar zal het voldoende zijn tegen de echte toppers die Rafa, Thiem en Novak zijn? Rafa blijft wat mij betreft de referentie op gravel.

‘Nu, het is misschien geen slechte zaak om hier met minder verwachtingen aan de start te staan. Ik zal met meer vrijheid kunnen tennissen. Ik hoop hier zo lang mogelijk te kunnen blijven. Het zou spijtig zijn om er al na ronde een uit te liggen op Roland Garros. De eerste week overleven zou al zeer cool zijn. Ik ga er in ieder geval alles voor doen. Ik hoop ook dat ik hier niet verloren zal lopen, met de moderniseringswerkzaamheden die hier aan de gang zijn. (lacht) Het wordt een fascinerend toernooi, daar ben ik zeker van.’

Er wordt gefluisterd dat dit weleens uw laatste Roland Garros zou kunnen zijn…

Federer: ‘Het zou kunnen. Op mijn ouderdom kan men niets uitsluiten. Maar ik loop hier zeker niet met die gemoedstoestand rond. Ik heb een beslissing voor dit jaar genomen. Ik ben zeer gemotiveerd en ik wil dit toernooi spelen zoals tien jaar geleden… (lacht)

Is het redelijk om te denken dat de Olympische Spelen van Tokyo in de zomer van 2020 het hoogtepunt van uw carrière zullen zijn?

Federer: ‘Ten eerste weet ik niet of ik ze wel of niet ga spelen. Tokio is ver weg. Ik weet niet eens hoe de kwalificatiecriteria er uitzien, want de regels zijn veranderd, aangezien het formaat van de Davis Cup ook veranderd is. Eerlijk gezegd zijn de Olympische Spelen geen doel op zich. Veel mensen vinden dat mijn carrière het perfecte hoogtepunt zou moeten hebben, maar ik zie het niet zo. Als ik dat wilde, had ik na mijn overwinning op de Australian Open in die epische finale tegen Rafa kunnen vertrekken (2017). Omdat ik niet weet of er een manier is om het beter te doen. Eerlijk gezegd, zolang het mijn beslissing is, zal ik er gelukkig mee zijn. Als ik naar Tokio ga en me daar goed voel, zoveel te beter.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content