‘Veel jonge talenten gebruiken hun talent niet’

© Belga
Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Op 27 en 28 oktober vindt in Kortrijk het sportfestival WILL plaats. Twee van de vele sprekers zijn Cedric Dumont en Marc Herremans. Sport/Voetbalmagazine sprak vijf jaar geleden uitgebreid met hen over optimaal presteren. Een bloemlezing uit het inspirerende interview.

Marc Herremans kennen we van zijn triatlonprestaties, voor en na de val die hem van borst tot teen verlamde, en van zijn foundation To Walk Again. Cedric Dumont doet aan skydiven, basejumpen en wingsuitvliegen, behaalde een masterdiploma in de toegepaste sport- en prestatiepsychologie en is mental coach van zakenmensen en sporters. “Voor mij is sportpsychologie bewust worden van wat je kan, een doel stellen en weten hoe je het gaat bereiken.” In 2008 begon ook Marc Herremans met het coachen van atleten. Onder meer een triatlonploegje van vier jongens uit Wuustwezel dat hij toen opstartte, maakte onder zijn begeleiding furore. “Door er extreem mee bezig te zijn, door er een passie van te maken en over te brengen dat je veel kunt compenseren met wat er tussen de oren gebeurt. Mannen met talent denken soms: we komen er wel. Mannen met minder talent maar met de droom en de wilskracht om er te geraken, met determination, komen dikwijls veel verder. Wereldtoppers bezitten de twee.”

CEDRIC DUMONT: “Veel jonge talenten gebruiken hun talent niet.”

Hoe gebruik je je talent?

DUMONT: “Door gedisciplineerd te zijn, hard te werken, gefocust te blijven, energie te kanaliseren. Het zijn details die het verschil maken tussen een gewone topsporter en een toptopsporter. LionelMessi bijvoorbeeld is iemand die overbewust is van al wat hij doet. Elke match speelt hij op een blanke pagina. Wat voorbij is, is voorbij. We leven te veel in het verleden, absorberen te veel angsten die onze energie vervuilen. Een van mijn basisoefeningen is: in het nu blijven.”

Hoe train je dat?

DUMONT: “Daar zijn veel triggers voor, zoals visualisatie, inner talk, pre performance routines. Beter presteren gaat voor mij via het emotioneel welzijn. Visualiseren is een van mijn basistools. Als ik mij kan visualiseren wat ik wil bereiken en ik elke dag weer gefocust kan blijven op elke keuze en elke actie in het proces daarheen, dan zal dat einddoel een evidentie worden.”

‘Beter presteren gaat voor mij via het emotioneel welzijn.’ Cedric Dumon

Het begint met een plan.

HERREMANS:Goalsetting! Na mijn ongeval was mijn eerste doel Hawaï winnen – en daarna de Crocodile Trophy doen en papa worden. Ik zag mezelf daar als eerste over de streep komen. Maar in het hier en nu moet je ervoor knokken natuurlijk. Een van de dingen die ik deed, was mijn rollen meepakken naar de garage, de poort dichttrekken en daar acht uur aan een stuk trainen. Zonder muziek, zonder tv, met enkel de garagepoort om op te kijken. Dan ben je alleen maar met de wedstrijd bezig. Als je zegt: dat moet en zal lukken, is er veel mogelijk. Soms zelfs het onmogelijke, ondervond ik. Dat moeten we proberen over te brengen op de jongeren.”

DUMONT: “Wat het verschil maakt, is: wilskracht, discipline, structuur, toewijding. De klimmer Alex Honnold zegt: ‘There’s no secret trick, there is just 15 years of preparation and training.’ Dat is het.”

Wat maakt dat je dat kunt blijven opbrengen?

DUMONT: “Ik werk veel op het implementeren van positieve gewoontes. Elke topsporter heeft een structuur van positieve rituelen. Hij staat op en weet: ik ga dàt doen. Als dat goed geïmplementeerd is, moet je er niet meer over nadenken. Het is geen inspanning, het maakt deel uit van je leven.”

‘Superbelangrijk voor jonge atleten die naar de top willen, is hun zin om te trainen.’ Marc Herremans

HERREMANS: “Superbelangrijk voor jonge atleten die naar de top willen, is hun zin om te trainen. Voor mij was trainen een feest. Van vijf uur touwspringen op zolder met een regenvest aan, daar kreeg ik een kick van. Uit lactaattesten bleek dat ik niet het grote fysieke talent was, maar ik compenseerde dat met wilskracht. Ik werkte tien uur per dag in de bouw, at ’s avonds een bord couscous, trok mijn loopschoenen aan en liep nog naar Scherpenheuvel. Dat is 65 kilometer.”

Cedric Dumont en Marc Herremans
Cedric Dumont en Marc Herremans© Belga

Maar zo kun je ook je lichaam breken.

HERREMANS: “Ja, dat ondervond ik in de Crocodile Trophy in de outback van Australië. Daar maakte ik mij helemaal kapot, omdat mijn geest bleef zeggen: je zult naar die finish gaan! Na de achtste etappe werd ik ’s avonds op mijn bed ijskoud. Ik wilde de dokter roepen, maar mijn stem viel weg. Ik kon niet meer bewegen en ben in tranen in slaap gevallen met het idee dat mijn leven voorbij was. Ik ben toch nog wakker geworden, deed ook nog de laatste twee etappes, maar verloor daarna zes maanden lang elke dag het bewustzijn. Omdat mijn laatste droom papa worden was en ik een gezonde papa wou worden, deed ik sindsdien nooit meer een wedstrijd.”

DUMONT: “Marc is heel extreem. Maar je kunt daar veel van leren en toepassen op minder extreme dingen, zoals pijn en blessures verminderen door er anders over te denken. Maar Marc is ongelooflijk extreem.”

‘Als je zegt: dat moet en dat zal lukken, is er veel mogelijk. Soms zelfs het onmogelijke, ondervond ik.’ Marc Herremans

HERREMANS: “Misschien is dat ook wel gegroeid uit kwaadheid om wat er gebeurd is.”

DUMONT: “Het is colère?”

HERREMANS: “Ja. Ik brak mijn rug, maar ik wou niet stoppen omdat het ongeval anders weer zou winnen. Als je die colère kunt blijven omzetten in positieve energie en blijft pushen, kan je misschien toch nog je doelen bereiken.”

DUMONT: “Mijn sport is minder fysiek. Wat Marc deed, deed ik nooit. Maar ik probeerde het ook nooit. Veel mensen zeggen: muziek, bijvoorbeeld, daar heb ik geen talent voor. Dan zeg ik: ‘Hoeveel uren heb je het al…”

HERREMANS: “… geprobeerd.” (lacht)

DUMONT: “Voila. Ik ben overtuigd dat iedereen met training en doorzetting iets kan bereiken. In mijn laatste blog schreef ik: we are not mutants, we are just people wanting more than the rest.”

‘Ik ben overtuigd dat iedereen met training en doorzetting iets kan bereiken.’

Maar het verst kan je geraken in dat waar je het meeste aanleg voor hebt.

DUMONT: “Natuurlijk.”

HERREMANS: “In wat je graag doet…”

Is dat niet hetzelfde?

DUMONT: “Een woord dat we nog niet gebruikten, is passie.”

Hartstocht, waar je hart naar smacht.

HERREMANS: “Ja.”

Een woord dat jullie vaak gebruiken is ‘determination’. Wat betekent dat voor jullie?

DUMONT: “Dat je bereid bent om alles op te offeren om je doel te bereiken. Dat kan ook je sociaal leven zijn, wat kan leiden tot een egoïstisch leven. Maar ik gebruik dat woord niet graag, want wat is egoïsme? Dat is een ander debat.”

Je eigen weg gaan? Een onafhankelijk leven leiden?

DUMONT: “Ik zou zeggen: een heel zelfstandig leven. Alléén uiteindelijk. Zo voel ik mij soms ook, want mijn levensstijl en manier van denken is totaal anders dan die van de meeste mensen.”

Wat is daarin essentieel?

DUMONT: “Voor mij bestaat zekerheid niet. Ik kan dat loslaten. Eén ding is zeker: we zullen allemaal sterven. Maar voor de rest: wat is er zeker?”

HERREMANS: “Ik denk dat de meeste mensen ook leven in een angst om wat er allemaal kan gebeuren.”

DUMONT: “Controle door angst.”

‘Ik denk dat de meeste mensen leven in een angst om wat er allemaal kan gebeuren.’ Marc Herremans

HERREMANS: “Ik zeg altijd: only control the controllable.”

Cedric Dumont en Marc Herremans
Cedric Dumont en Marc Herremans© Belga

DUMONT: “We zijn overgecontroleerd door allerlei angsten. Dat komt door een kleine bol in onze hersenen: de amygdala. Het zijn primitieve angsten die we projecteren op dingen die niet levensbedreigend zijn. Als we die met de prefrontale cortex rationeel kunnen bekijken, dan kunnen we die loslaten.”

HERREMANS: “Veel mensen zetten voor zekerheid hun eigenwaarde opzij en doen bij wijze van spreken dertig jaar aan een stuk dingen die ze niet graag doen. Dan kan je niet echt gelukkig zijn, dan sleep je je door het leven. Eigenwaarde moet je altijd proberen te behouden. Dat is toch de essentie, denk ik.”

DUMONT: “Iedereen denkt dat ik geen angst heb, maar ik heb die wel en dat is ook nodig. Het maakt mij bewust van wat er mis kan gaan. Ik hou niet van angst, maar het gevoel mijn angst te kunnen overwinnen en mijn limieten te kunnen pushen, vind ik wel geweldig. Het is ook endorfine. Je wordt er snel afhankelijk van.”

‘Ik hou niet van angst, maar het gevoel mijn angst te kunnen overwinnen en mijn limieten te kunnen pushen, vind ik wel geweldig.’ Cedric Dumon

Je zoekt de angst op?

DUMONT: “Ja. In de film Point Break wordt er gezegd: ‘If you want the ultimate rush, you gotta be willing to pay the ultimate price.'”

De dood.

DUMONT: “Ja. Voor mij is dat oké. Ik weet wat er kan gebeuren, ik aanvaard het en ik ben er klaar voor.”

Wat kunnen jullie jonge atleten leren over angstmanagement?

DUMONT: “Veel. Er is altijd een relatie tussen druk en voorbereiding. Een slechte voorbereiding zorgt voor veel meer druk.”

HERREMANS: “Je moet naar een wedstrijd kunnen gaan en zeggen: meer kon ik er niet voor doen.”

DUMONT: “Hoe beter je op iets voorbereid bent, hoe minder angst je zult voelen. Hoe beter je in het nu kan zijn, in de flow.”

‘Je moet naar een wedstrijd kunnen gaan en zeggen: meer kon ik er niet voor doen.’ Marc Herremans

Hoe zie jij ‘flow’?

HERREMANS: “Voor mij is dat het perfecte evenwicht tussen optimale focus, bij elke beweging perfect weten wat je doet, en met je zintuigen hypergeconnecteerd zijn met je omgeving. Weten dat je goed voorbereid bent, maar ook alles kunnen loslaten. Voor ik ga springen, krijg ik ook negatieve gedachten, maar dan vul ik mijn geest met positieve gedachten en uiteindelijk kom ik op een punt dat mijn mindset honderd procent positief is. Dan weet ik: nu ben ik klaar, ik ga ervoor.”

Hoe kun je dat trainen?

DUMONT: “Via relaxatieoefeningen, meditatie, manier van denken, emotieanalyse, blokkeren van negatieve emoties, … Het zijn veel dingen en het is heel simpel, maar je moet het kunnen gebruiken. Ik leerde mijn angst om te zetten in een drijfveer. Ik train non-stop, want als ik stop verlies ik mijn feeling in de lucht, mijn lichaamsbewustzijn, maar ook mijn mentale sterkte. Maar als je non-stop bezig bent, moet je opletten voor routine, want dat kan ook gevaarlijk zijn. Het is een fijne lijn tussen bravery en stupidity.”

HERREMANS: “Als topsporter leef je met oogkleppen op, omdat je dag in dag uit bezig bent met je doel en het plan om het te bereiken. Mijn dochter deed mijn ogen open gaan. Bij haar geboorte moest ik voor het eerst in mijn leven wenen van geluk. De allermooiste momenten in mijn leven zijn nu met mijn dochter en mijn honden naar het bos gaan. Als ik mij op mijn sterfbed zal afvragen wat ik van mijn leven zal missen, dan zal dat mijn familie en vrienden zijn. Dat is de essentie. Ik word vaak gevraagd om voor bedrijven te spreken en eigenlijk doe ik dat niet graag, maar ik doe het om mijn dochter een toekomst te kunnen geven. Sommigen zeggen: ‘Amai, een uurtje spreken, dat verdient goed.’ Dan zeg ik: ‘Weet je wat? Pak je fiets, rij in de ravijn, breek je rug, win vier jaar later Hawaï en doe het jaar erna de Crocodile Trophy. Dan kan je dat zelf ook doen.'”

‘Mijn dochter deed mijn ogen open gaan.’ Marc Herremans

DUMONT: “Toen mijn vriendin zwanger was, werd ik vaak gevraagd of ik niet zou stoppen. Maar zou mij dat een langer leven garanderen? Bovendien is een van de waarden die ik mijn zoon wil meegeven: volg je passie.”

HERREMANS: “Als dat je passie is, moet je dat doen zolang je het graag doet.”

DUMONT: “Voila. Er zijn formule 1-piloten met kinderen. Kijk naar Michael Schumacher: die is na zijn carrière op een steen gevallen. Zo kan ik 25 voorbeelden geven.”

Marc Herremans
Marc Herremans© Belga

HERREMANS: “Wat is je volgende grote doel?”

DUMONT: “Nog beter worden in wat ik doe. Mijn techniek nog verfijnen, is mijn dagelijkse doel, want hoe beter ik ben, hoe veiliger ik vlieg. En: plezier beleven aan wat ik doe en die passie kunnen behouden.”

HERREMANS: “Oké.”

‘Een van de waarden die ik mijn zoon wil meegeven: volg je passie.’ Cedric Dumon

DUMONT: “Had jij nog andere passies dan die voor triatlon?”

HERREMANS: “Van mijn zestiende tot mijn achttiende trainde ik extreem zwaar als bokser, maar na mijn legerdienst kwam ik tot het inzicht dat ik met een fundamenteel probleem zat. Namelijk dat ik agressie haat. Toen ik beelden van de Ironman in Hawaï zag, wist ik: dat is het! Het is ook vechten, tegen de natuurelementen, jezelf en de andere atleten, maar zonder fysiek geweld te gebruiken.”

DUMONT: “Je kon de harde training en de discipline van het boksen toepassen in triatlon?”

HERREMANS: “Ja, het hardde mijn lichaam en bij de paracommando ’s kreeg ik dan nog wat schoppen en werd ik in de modder geduwd. Het is een heel proces geweest dat mij maakte tot wie ik ben. Misschien komt alles wel voort uit het feit dat ik niet tegen onrecht kan. Op de lagere school kregen jongens die mee waren met de leerstof snoep en de anderen de hand. Ik zat altijd met brio in de tweede groep en vond dat zo onrechtvaardig. Vroeg of laat zou ik bewijzen dat ik ook iets waard ben.”

‘Misschien komt alles wel voort uit het feit dat ik niet tegen onrecht kan.’ Marc Herremans

DUMONT: “Revanche.”

HERREMANS: “Ja.”

DUMONT: “Misschien is wat ik doe ook wel een soort revanche van wat er in mijn jeugd is gebeurd. Maar dat zou ons te ver leiden.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content