Ze stonden beide vooraf aangestipt als grote favorieten voor de eindzege en maken die reputatie nu helemaal waar. Ivoorkust en Ghana spelen de finale van de Afrika Cup 2015. Een voorbeschouwing.
De Afrikaanse buurlanden Ghana en Ivoorkust hebben er een bewogen geschiedenis opzitten, met talloze grensincidenten. In november 1993 bijvoorbeeld vielen er meer dan veertig doden onder Ghanese immigranten nadat Ivoorkust een interland verloor van Ghana.
Ook sportief heerst al decennialang een grote rivaliteit. Voorafgaand aan deze Afrika Cup golden beide teams als favorieten voor de eindzege en doorheen het toernooi bleek dat de twee landen (eindelijk) kunnen beantwoorden aan die hoge verwachtingen.
Ghana bereikte de finale dankzij twee keer een droge 3-0-zege, in de kwartfinale tegen Guinea en in de halve finale tegen gastland Equatoriaal-Guinea. Een halve finale die in de slotminuten ontsierd werd door supportersrellen vanwege het thuispubliek. Ivoorkust op zijn beurt boekte tweemaal een 3-1-overwinning op weg naar de finale. Eerst ging Algerije voor de bijl, daarna de Democratische Republiek Congo (met Mbokani, Mbemba, Kebano en Kabananga tussen de lijnen).
Prijzenpakker Hervé Renard
Voor de Ivorianen heeft de affiche tegen Ghana een grote symbolische waarde: de laatste keer dat ‘Les Eléphants’ een prijs wisten te pakken was in 1992, toen het de Afrika Cup won na een bloedstollende penaltyreeks tegen Ghana. 11-10 werd het toen. Sindsdien kon Ivoorkust nooit zijn reputatie waarmaken, ondanks het feit dat het lange tijd de meest talentvolle selectie bezat op het Afrikaanse continent – met kleppers als Drogba, Touré, Aruna, Zokora,… – pakte het geen enkele prijs.
De Ivorianen bereikten wel nog tweemaal de finale van de Afrika Cup, in 2006 en 2012, maar gingen daarin telkens onderuit in de strafschoppenreeks. Twee jaar geleden was het verrassend Zambia dat zo de eindzege op zak stak. Met als coach: Hervé Renard, de huidige coach van Ivoorkust. Een bescheiden Franse voetballer die al op zijn 31e het trainersvak instapte en nu op 46-jarige leeftijd een serieuze reputatie geniet in het Afrikaanse voetbal. Met zijn arrogante houding langs de zijlijn en zijn playboylooks wordt hij hier en daar zelfs vergeleken met José Mourinho.
Er was de stunt met Zambia, maar eerder in 2008 pakte hij ook al een derde plaats op de Afrika Cup, toen als assistent-coach bij… Ghana. Inderdaad, de ploeg die Renard nu moet zien te verslaan om Ivoorkust in feestgewoel onder te dompelen. Slaagt de Fransman daarin dan wacht hem in Abidjan en omstreken eeuwige roem.
Enkele jaren geleden sprak doelman Barry Copa in een interview met Sport/Voetbalmagazine over het belang van sportieve successen voor zijn politiek gedestabiliseerde land: “Het enige dat wij als profvoetballer kunnen doen, is de mensen een glimlach bezorgen met onze prestaties op het veld. Zoals met de burgeroorlog in 2006, toen is het volk weer dichter naar elkaar gegroeid door ons succes op de Afrika Cup.”
Ivoorkust rekent daarbij op een nieuwe lichting vedetten. Het nam afscheid van de oude garde: geen Didier Zokora, Didier Drogba, Emanuel Eboué, Gilles Yapi Yapo of Aruna Dindane meer. De nieuwe steunpilaren heten Wilfried Bony -net nog voor 35 miljoen euro van Swansea naar Man City getransfereerd-, Gervinho (AS Roma), Max Gradel (Saint-Etienne), Serge Aurier (PSG) en Wilfried Kanon (ADO Den Haag).
Kritiek op Yaya Touré
En Yaya Touré natuurlijk. De viervoudige Afrikaanse voetballer van het jaar krijgt al jaren kritiek voor zijn prestaties bij de Ivoriaanse nationale ploeg. Ook tijdens dit toernooi weer wordt hem een gebrek aan interesse en inzet verweten. Maar de middenvelder van Man City drukte in de halve finale tegen DR Congo toch zijn stempel door met een snoeiharde volley de score te openen. In de finale moet hij dé generaal op het middenveld worden.
Voor Copa is ondertussen geen heldenrol meer weggelegd bij Les Eléphants. De doelman van Lokeren is nog steeds een leider in de kleedkamer, maar op het veld is het de 26-jarige Sylvain Gbohouo die de honneurs onder de lat waarneemt. Een opvallende keuze van coach Renard want Gbohouo bezit geen enkele internationale ervaring en keept ‘slechts’ in de vaderlandse competitie bij Séwé Sport.
Invaller Acheampong
Bij Ghana zijn het de broers Ayew -samen met aanvoerder en topschutter Asamoah Gyan- die met de meeste aandacht gaan lopen. Jordan en Andre gelden in de Ligue 1 al enkele seizoenen als absolute smaakmakers. Vooral Andre, aanvallende middenvelder bij Marseille, is met zijn snelheid van uitvoering en technische bagage een lust voor het oog. Voor Anderlechtwinger Frank Acheampong was er op dit toernooi vooralsnog slechts een invallersrol weggelegd. In de halve finale tegen Equatoriaal Guinea viel hij tien minuten voor tijd in op de linkerflank.
Net als Ivoorkust wordt Ghana getraind door een Europese trainer die op eigen continent niet het succes en de erkenning vergaarde die hem nu te beurt vallen in Afrika. De Israëlier Avram Grant (60) stond op een blauwe maandag (2007/2008) nog aan het roer bij Chelsea, maar moest daar na één seizoen alweer opkrassen, ondanks het feit dat hij in 2008 de finale van de Champions League bereikte.
Sinds november vorig jaar is hij bondscoach van Ghana waar hij James Kwesi Appiah opvolgde. Bezorgt hij de Black Stars straks een vijfde titel op de Afrika Cup? Of wordt het een derde trofee voor Les Eléphants? Antwoord zondagavond omstreeks 22u, tenzij er weer een zenuwslopende strafschoppenreeks van komt…
De finale vindt zondag om 20u plaats in het stadion van Bata. Live te bekijken via Eurosport.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier