Aftellen naar de MLS: een spinnenweb aan competitieformules

Zaterdag openen Philadelphia Union en Toronto FC officieel het nieuwe MLS-seizoen. Deel 1: zes verschillende competities die elk op de een of andere manier met elkaar in verband staan. En u dacht dat ons systeem moeilijk was?

Net zoals in andere Amerikaanse sporten, zijn de teams verdeeld in conferences. Zo wordt een aparte stand opgemaakt voor de oostelijke teams en de westelijke. Na de wedstrijden van de reguliere competitie verdient de respectievelijke leider van beide conferences samen een ticket voor de CONCACAF Champions League (CCL), de plaatselijke variant van onze UEFA Champions League.

Vorig jaar ging die eer naar de New York Red Bulls met een recordbrekend aantal van 71 punten. Dat maakt van hen de winnaars van de Supporter’s Shield. Nu mogen de Red Bulls dus spelen tegen de andere vijftien beste teams uit de VS, Midden-Amerika en de Caraïben. De CCL wordt echter al jaren gedomineerd door de Mexicaanse ploegen.

Na de reguliere competitie volgen de play-offs. Centraal daar staat de MLS Cup, de beker die wordt uitgereikt aan de officiële kampioen. En ook die winnaar mag de volgende jaargang naar de CCL.

Van de 23 ploegen die in 2018 deelnamen aan de Amerikaanse eerste klasse, plaatsten er zich twaalf voor de eindfase van de strijd om de beker.

Dit jaar springt FC Cincinnati in de dans, waardoor het aantal nu naar 24 stijgt. Andere nieuwe teams uit Miami en Nashville komen er vanaf 2020 ook nog bij.

Canadees trio

Drie van die 24 teams bevinden zich op Canadees grondgebied. De drie grootste steden (Toronto, Montréal en Vancouver) vertegenwoordigen de noordelijke belangen in de MLS.

Zo won Toronto in 2017 zowel de Supporter’s Shield als de MLS Cup. Toch mochten zij niet rechtstreeks deelnemen aan de Champions League het volgende jaar. Seattle Sounders (MLS Cup 2016), FC Dallas (US Open Cupwinnaar en Supporter’s Shield 2016), Colorado Rapids (runners-up Supporter’s Shield) en NY Red Bulls (Eastern Conferencewinnaar 2016) verdedigden daar de Amerikaanse eer.

Canadese ploegen plaatsen zich immers voor de CCL via het Canadian Championship, een jaarlijks toernooi voor de beste teams van het land. Daar steekt Toronto er duidelijk bovenuit. De MLS loopt door een apart speelrooster (maart-oktober) dus eigenlijk een jaar achter op het plaatselijke kampioenenbal.

Daarnaast is er nog deU.S. Open Cup, een aparte bekercompetitie voor zowel MLS als USL (United Soccer League, Amerikaanse 2e klasse) en tevens ook de oudste van het land.

En er is ook nog de Campeones Cup, een nieuw initiatief ter promotie van de liga. In deze galawedstrijd neemt de winnaar van de MLS Cup het op tegen de kampioen van de Liga MX, de Mexicaanse eerste klasse.

Eigen arena’s

Dat de bazen van de Major League Soccer al jarenlang werken aan nationale en internationale promotie, is geen geheim. Via een online mediaplatform en de ontwikkeling van een uitgediepte app, proberen ze de supporters dichter bij de clubs en de sport te krijgen. Iets wat wel z’n succes kent.

Sinds de start van het decennium verdubbelden de bezoekersaantallen. Waar voetbalploegen vroeger hun stadions moesten delen met andere sporttakken, investeren eigenaars en sponsors steeds meer in eigen arena’s.

Voetbal groeide zo de laatste jaren uit tot de op twee na best bezochte sport van het land na baseball (MLB) en American football (NFL). Het laat zo de NBA (basket) en de NHL (ijshockey) achter zich. Dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat de stadiums in die sporten kleiner zijn, maar het toont de groeiende populariteit van het voetbal in Amerika.

Nick Vandierendonck