Altijd wat in Parijs: is PSG het nieuwe FC Hollywood geworden?

© BELGAIMAGE - GETTY
Antoine Grynbaum Medewerker Sport/Voetbalmagazine

Bij PSG, dat veel weg heeft van een permanent circus, is de controverse nooit ver weg. De Parijse club wordt vaak bespot om zijn onvermogen om respect af te dwingen bij zijn sterspelers. Hoe komt dat?

FC Hollywood. Die bijnaam kreeg Bayern tijdens de periode Trapattoni- Effenberg en de bijbehorende ego-oorlogen in de kleedkamer. Tot groot jolijt van Bild en alle Duitse media. In de categorie ‘extrasportieve schermutselingen’ heeft Paris Saint-Germain de koppositie intussen vlotjes overgenomen van de Duitse club, die overigens erg braaf geworden is.

De lijst van incidenten is lang. Er was Zlatan Ibrahimovic die zijn vrienden Javier Pastore, Marco Verratti en co in het midden van het seizoen meenam naar Miami voor een kleine roadtrip door Florida. Er was Serge Aurier die in een uitgelekt filmpje zijn coach Laurent Blanc en zijn teamgenoten beledigde. Er waren spelers die meer in de discotheek hingen dan in de club en voortdurend geblesseerd waren.

Recenter kwam PSG wereldwijd in het nieuws door de aanval op Kheira Hamraoui. De Parijse middenveldster werd begin november door gemaskerde mannen uit haar auto gesleurd en geslagen met een metalen staaf. En het meest treffende voorbeeld is misschien het geval Mauro Icardi, die de Champions Leaguewedstrijd in Leipzig aan zich voorbij liet gaan vanwege zijn huwelijksproblemen met Wanda Nara. Bij welke club kan een speler zich terugtrekken wegens huwelijksproblemen? Gebeurt dat dan op doktersvoorschrift? En wie valideert de afwezigheid van de speler?

Een institutioneel probleem

De terugkeer van Leonardo in de functie van sportief directeur bij PSG in 2019 moest de rust herstellen in een huis waar de coach ( Thomas Tuchel) regelmatig en publiekelijk zijn sportief directeur ( Arturo Henrique) aanviel, waar de voorzitter ( Nasser Al-Khelaifi) amper aanwezig was en waar de sterren deden wat ze wilden.

Ondanks het sportieve succes – een finale en halve finale in de Champions League – is de autoriteitscrisis twee jaar later totaal. Kylian Mbappé zit in een machtspositie door het naderende einde van zijn contract in juni, Neymar doet nog steeds waar hij zin in heeft, en de vele Zuid-Amerikanen in het team voeren efficiënt oppositie tegen Leonardo.

De meest opzienbarende episode in de soap was het driedubbele verjaardagsfeest van de heren Icardi (hij weer)- Cavani- Di María, twee dagen na de jammerlijke 2-1-nederlaag in Dortmund in de heenwedstrijd van de achtste finales van de Champions League in 2020. Uitgelekte beelden toonden hoe de spelers een stevig feestje bouwden, maar wat waren ze precies aan het vieren? Het falen van de volledige ploeg in Duitsland? Die nederlaag had trouwens nog veel erger kunnen zijn indien de Duitsers iets efficiënter hadden afgewerkt.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Anders dan bij de uitbundige Parijse verjaardagsfeesten van Neymar, had het Zuid-Amerikaanse trio niet de moeite genomen om bij de ingang mobiele telefoons in beslag te nemen. De beelden verspreidden zich dan ook als een lopend vuurtje over sociale media en lieten de communicatieafdeling van de club overuren draaien. Eén filmpje sprong het meest in het oog. ‘Zó wordt de Champions League gewonnen!’, riepen enkele spelers, alsof ze zichzelf – dronken? – ervan probeerden te overtuigen dat een feestje kan helpen in moeilijke tijden.

Leonardo toonde zijn ongenoegen, maar werd meteen op de vingers getikt door… Keylor Navas! Is er dan eigenlijk nog een kapitein op het schip? Een baas bij de club? Hoe dan ook, het grote feest had uiteindelijk het gewenste effect, want PSG schakelde Borussia Dortmund met 2-0 uit in de terugwedstrijd, dankzij een fantastische Neymar. In de finale verloor PSG echter van Bayern. Soms is het blijkbaar beter om wat te wachten alvorens een oordeel te vellen.

Neymar, een geval apart

Hij mag dan geniaal zijn, nogal wat Parijse supporters hebben langzamerhand genoeg van de strapatsen van Neymar. Er waren de nachtelijke potjes poker voor een Braziliaanse realityshow en zijn ‘revalidatie’ op het carnaval van Rio in 2019, maar het voorval dat de relatie tussen de club en zijn ster het meest verzuurde, vond plaats in 2018, toen Neymar enkele maanden voor het WK in een wedstrijd tegen Olympique Marseille een voetblessure opliep. In een interview sprak vader Neymar senior, buiten de officiële communicatie van PSG om, over een afwezigheid van zes tot acht weken. Terwijl Neymar junior in Brazilië revalideerde, zag hij hoe PSG zich – nog eens – liet elimineren in de 1/8 finale van de Champions League door Real Madrid.

Hij mag dan geniaal zijn, nogal wat Parijse supporters hebben langzamerhand genoeg van de strapatsen van Neymar.

Intussen begonnen geruchten over een mogelijk vertrek rond te zoemen, en de Madrileense sportmedia, soms een beetje een spreekbuis voor Real, sprongen erbovenop met schreeuwende voorpagina’s en ronkende artikels. Ze waren er zeker van: uiteindelijk zou Neymar PSG verlaten en in Spanje tekenen. Bij Real Madrid? Terug naar Barça? Het Madrileense dagblad AS maakte melding van contacten tussen Real en de vader van Neymar. Met het WK in Rusland voor de deur wilden de Brazilianen echter één ding weten: zou Neymar op tijd hersteld zijn?

De saga van Neymars voetblessure maakte het onvermogen van de Parijse club duidelijk tegenover de almacht van de Braziliaanse voetbalbond. ‘Maakt niet uit hoeveel geld hij verdient in Parijs, of wat daar zijn status is. Het is ondenkbaar dat hij zijn deelname aan het WK, of zelfs maar een percentage van zijn vormpeil, in gevaar zal brengen’, zei een Franse journalist in Brazilië.

De Frans-Braziliaanse Eduardo Rihan Cypel, links politicus en ex-kapitein van het voetbalteam van Franse parlementsleden, verwoordde hoezeer de zaak-Neymar de Brazilianen beroerde. ‘Het land werd in onzekerheid gestort. Zou hij het WK gaan missen of zou hij geblesseerd zijn? De speler en de Seleção hadden dezelfde prioriteiten, en de terugwedstrijd tegen Madrid was bijzaak. Zo interpreteer ik ook het interview van zijn vader. Braziliaanse spelers, dat lijken wel heiligen. Nasser, de voorzitter van PSG, begreep als intelligent man al snel dat de voetoperatie onvermijdelijk was.’ Volgens Maxime Bossis, oud-speler van het Franse nationale elftal, ‘doet een voetballer zoals Neymar wat hij wil. Hij heeft privileges en het PSG-bestuur kan daar weinig tegenin brengen, hoe machtig het ook is.’

In Brazilië volgden de media de rehabilitatie van het wonderkind van uur tot uur, met de nodige controverse. Voor een operatie aan een voetbeentje werd een hele verdieping van het ziekenhuis van Belo Horizonte ontruimd. Neymar kreeg het bezoek van een bevriende zanger en een grote tv-presentator. En dat terwijl het land een zeer ernstige economische crisis doormaakte. ‘U bent erg aardig voor de kleine teen van Neymar, maar wij willen ook graag weten wat er binnenkort in het land gaat gebeuren’, lachten enkele Brazilianen.

Altijd wat in Parijs: is PSG het nieuwe FC Hollywood geworden?
© GETTY

De meesten waren echter blij dat Neymar in Brazilië revalideerde, omringd door familie en vrienden. Een voetballer weegt zwaarder dan zijn club, punt uit. Dat had de penaltygate tussen Cavani en Neymar in 2017 tijdens de wedstrijd PSG-Olympique Marseille al aangetoond. Het incident volgde op de spanningen tussen de voormalige Uruguayaanse aanvoerder van de PSG-aanval en de Braziliaan die naar Parijs kwam om de Gouden Bal te winnen. De nieuwe nummer 1 wilde alles naar zich toe trekken: goed geplaatste vrije trappen, strafschoppen en de beste pose voor de fotografen.

Neymar verontschuldigde zich later voor het feit dat hij ruzie maakte om een penalty te trappen, maar wat zijn de gevolgen van die botsende ego’s voor de kleedkamer? Frédéric Rasera, socioloog en auteur van het boek Des footballeurs au travail, legt uit: ‘In mijn onderzoek waren twee spelers in de Ligue 2, die vrienden waren, met elkaar op de vuist gegaan. De volgende ochtend kochten ze ontbijt voor iedereen, als verontschuldiging. Het voorval was snel vergeten. De ruzie tussen Neymar en Cavani had sporen kunnen nalaten, of ook niet.’

De twee spelers werden tot de orde geroepen door Al-Khelaifi, en hun contracten bevatten clausules over goed gedrag op het veld en fatsoenlijke communicatie in de mixed zone. ‘Ondanks alle spotlights weet Neymar heel goed dat dit not done is, maar op het veld, als hij in zijn spel zit, ontgaat het hem en pas later stelt hij zich vragen over zijn imago’, tempert Rasera. ‘Over het algemeen worden zulke zaken onder vier ogen geregeld.’ En wat zijn die clausules werkelijk waard? Niet genoeg alleszins om een buitenmaats ego af te schrikken.

Hoe Paris Saint-Germain de zaken probeert te veranderen (of niet)…

Hoe ga je als club om met jaloezie in de kleedkamer? Is het onvermijdelijk om zwakker te zijn dan je sterren? Is het mogelijk om tegen wereldsterren te vechten?

Wie zou het bij Real hebben kunnen opnemen tegen Cristiano Ronaldo? Bijna niemand. Was Lionel Messi groter dan Barça? Ja. Hoe gaat Liverpool om met de grillen van hun BIG 3 ( Firmino- Mané- Salah)? Toch is er een verschil met PSG. Deze clubs kunnen rekenen op een autocratische president ( Florentino Pérez), een zeer discrete speler ( La pulga) of een coach die zeer gerespecteerd wordt door zijn spelers ( Jürgen Klopp). Bij City geldt hetzelfde: de spelers respecteren Pep Guardiola te veel om zich ook maar de minste misstap te permitteren.

En bij Chelsea won Tuchel, vijf maanden eerder ontslagen bij PSG, in 2021 de Champions League. Zijn methode bleef dezelfde, maar er was één verschil: hij had geen speler van wereldklasse, maar wel trouwe soldaten als Mason Mount, Christian Pulisic, Kai Havertz en Timo Werner, die zijn project respecteerden en zich wegcijferden voor hem.

Natuurlijk zijn er ook in de geschiedenis van deze clubs enkele speciale gevallen: Gareth Bale, ‘de golfer’ die de greens van Madrid verkoos boven de trainingsvelden van Valdebebas, of Ronaldinho, ‘de koorddanser’ van de nachtclubs van Barcelona. En dan is er nog die oud-speler van PSG die af en toe jonge vrouwen naar zijn kamer liet komen tijdens afzonderingen in zijn Parijse periode (2001-03)…

In Parijs zijn dit soort controverses met de geschiedenis van de club verweven. Klein of groot, kandidaat voor de overwinning in de Champions League of vechtend voor het behoud, geen enkele club is te vergelijken met PSG. Is het de glamour van de hoofdstad, van het leven in een van de mooiste steden ter wereld, die de hoofden op hol brengt?

Grote spelers zijn altijd moeilijk te managen geweest. Kuren, sportieve rivaliteit, salarissen: aanleidingen genoeg voor een conflict. Kunnen bepaalde sterren, of zelfs een kleedkamer, sterker of machtiger zijn dan het instituut? Dat is de hele vergelijking. Een club wint dankzij zijn kampioen, maar ook dankzij een project, een sportieve politiek, een evenwicht tussen al zijn onderdelen. Als een speler dan belangrijker wordt dan de club…

Bij Manchester United gaat het verhaal dat Sir Alex Ferguson spelers als Beckham en Ronaldo liet vertrekken op een moment dat zij machtiger waren geworden dan de club. In Parijs gaat het beleid van sterren-ten-koste-van-alles niet in die richting. En ja, sommigen hebben geprobeerd om de excessen beter onder controle te krijgen, zonder daar echt in te slagen.

En dus luidt tot slot de grote vraag: kan PSG dit jaar de Champions League winnen, in een zee van gemediatiseerde roddels en geruchten, waar de ene controverse de andere opvolgt, wat de club regelmatig destabiliseert? De vraag stellen is ze beantwoorden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content