Peter t'Kint

Argentijnen zijn de underdog, maar niet in de straat

Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Rio wacht met ongeduld op de apotheose van dit WK. Iedereen is er klaar voor. Na een laatste training op ‘eigen’ bodem – de Argentijnen in Belo Horizonte, de Duitsers in het zuiden van Bahia – zijn ze sinds gisteren in de stad, de twee goudzoekers

De fans zwerven hier al een paar dagen een beetje doelloos rond, in een stad die het deken van de regen van zich heeft afgeworpen en waar langzaam steeds bredere zonnestralen door het wolkendek priemen. Voor iedereen is slechts één ding van tel: morgen. De finale. Na vier weken sluipt er al een klein beetje vermoeidheid in, tenzij bij hen die nu pas invliegen voor de eindstrijd. De rest wil nog één wedstrijd zien en dan snel naar huis.

De kop in Bild vandaag liegt er niet om, het zelfvertrouwen is groot bij de Mannschaft. Noch 1 Tag en de Pokal is van hen. Op de slotpagina allerlei slogans, waar ze maandag slechts uit te kiezen hebben. Allemaal rond één thema: tranen van Argentinië, de Paus die weer van hen is, maandag worden ze weer wakker in een wereld die schrik heeft van de Duitsers. Of hoe een voetbaltornooi een hele natie zeer veel kracht kan geven.

De Argentijnen zijn de underdog. Niet hier in de straat, hier vormen ze een meerderheid. Velen zijn met het vliegtuig gekomen, nog meer met de auto. Een ticket voor de finale hebben ze meestal niet, die zijn in handen van hen die banden hebben met het establishment. Op tornooien vormen barra brava, politici en voetbalbobo’s een front. Zelfs zij die in eigen land omwille van geweld geen stadion binnen mogen. Het is de donkere kant van hun voetbal.

De albiceleste, de hemelsblauwen (al spelen ze morgen in donker blauw, zij zijn de ‘bezoekers’) gaven het tornooi de voorbije vier weken kleur. Meer dan Oranje, meer dan de VS, meer dan de Duitse armada. Vlak voor de start lanceerden er een paar een eigen song, een beetje lachen met Brazilië en de nederlaag in ’90, hun eigen Maradona boven Pelé verkiezen, zingend dat Messi de Copa mee naar huis gaat brengen. Zoek gerust wat beelden op het internet.

In hun openingswedstrijd, tegen Bosnië, was het nog geen hit. Maar gaandeweg pikte iedereen het op en na de zege in Belo Horizonte, en die treffer in de slotminuut van Messi, zongen ze, met een heel stadion, uit volle borst, minutenlang hetzelfde lied. Sindsdien is het niet meer weg. In shopping centra, voor wedstrijden, hier op Copacabana.. Telkens hetzelfde lied. Hun mantra. Na de halve finale zongen zelfs de spelers op het veld mee.

Maar morgen zijn ze weer de underdog. Dat weten ze, ondanks Messi. Brazilië kiest de kant van de Duitsers, de Duitsers uiteraard ook. Zelfs de voetbalwereld en zijn romantici, wil eigenlijk alleen Duitsland zien winnen, omdat zij beter voetbal brachten.

Geen Argentijn die daar van wakker ligt. Titel of geen titel, de wereld gaat zondag om 19 uur Braziliaanse tijd (of later, als er verlengingen zijn) niet anders tegen het voetbal aankijken als ze winnen. Niemand gaat hun spel ‘kopiëren’. Stel dat Mascherano en co het tegen alle logica in toch halen, dan is dat geen nederlaag voor het voetbal. Puristen vinden misschien van wel, maar zij die in de bubbel van dit tornooi zitten, denken er anders over. Zondag gaat het maar om één ding: de Pokal. A Copa.

Zei meester-tacticus Louis Van Gaal immers niet dat het alleen maar ging om winnen? Welaan dan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content