Arthur Theate’s eerste, volledige en succesvolle seizoen in Italië heeft de scepsis rond zijn vroege transfer vorig jaar volledig overschaduwd. En het mooie verhaal lijkt allesbehalve gedaan.
Het lijkt sterk dat Arthur Theate zich de zomer van 2014 niet meer zal herinneren. De Luikenaar sloot zich toen aan bij de academie van zijn favoriete club Standard, na drie jaar in Genk, terwijl de Rode Duivels voor de eerste keer in jaren nog eens mochten deelnemen aan een groot toernooi.
Wellicht herkende hij zich al in Thomas Vermaelen of Jan Verthongen die, net als hij voor een groot deel van zijn opleiding, op linksachter speelden in een verdediging met Van Buyten, Kompany en Alderweireld. Vijf monumenten van ons Belgisch voetbal, 513 (!) caps samen, die nu een voor een afscheid nemen van het voetbal.
Vandaag zijn er enkel nog de twee ex-Tottenhamspelers, maar lijkt er wel een reserve te zijn aangelegd in de verdediding van de Rode Duivels. Tussen Wout Faes (24) en Zeno Debast (18) zijn er bijna een dozijn jonge centrale verdedigers die de Belg hoopvol naar de toekomst doen kijken. Tussen die nieuwelingen is Zinho Vanheusden al langer een grote naam, maar sinds diens haast onophoudelijke blessures lijkt Arthur Theate de show te hebben gestolen.
Van de tribunes naar het veld
De verdedigers van de gouden generatie Rode Duivels stonden allemaal al op erg jonge leeftijd op een hoog niveauk dat was bij Theate niet het geval. Ondanks zijn opleiding bij Standard en Genk en zijn 22 caps bij de nationale jeugdploegen, boden coaches als Philippe Clement en Michel Preud’homme hem nooit een kans in het eerste elftal aan. Niet goed genoeg, was de pijnlijke conclusie.
De profcarrière van de Luikenaar begon pas echt op de dag na zijn 20ste verjaardag, na een overtuigende test in Oostende, in de zomer van 2020. Vanaf het begin van het seizoen lanceerde Alexander Blessin hem in de ploeg naast Tanghe en Hendry in zijn 5-3-2-formatie. De Pro League ontdekt een speler met evenveel energie en verlangen als zijn haren.
‘Toen ik in Oostende aankwam, zei ik tegen mijn vader: ‘De enige fout die de coach kan maken, is mij op het veld te zetten, want daarna ga ik er niet meer af”, vertelde Theat later over zijn Oostendse periode. Maar het klopte wel, want in heel het reguliere seizoen zit de haarbos maar één keer op de bank. Een debuutseizoen van de bovenste plank dus en genoeg om Bologna te overtuigen om 6 miljoen euro neer te tellen voor jonge verdediger.
Luikenaar in de rode stad
Bij zijn aankomst in de Serie A moet Theat nog een tijdje vanop de bank toekijken. De meer ervaren verdedigers Adama Soumaoro en Gary Medel krijgen aanvankelijk nog de voorrang op de Belg. Maar een verandering van het systeem, tijdens de rust van de vijfde speeldag tegen Genoa, schudt de kaarten opnieuw door elkaar. Sinisa Mihajlovic besluit zijn traditionele 4-2-3-1 in te ruilen voor een ongekende 3-5-2, waarin de nieuwe nummer zes zich in het hart van de verdediging nestelt. Een systeem dat de Servische coach niet meer loslaat. De week daarop, tegen Lazio, wordt het nog beter voor Theate, met een assist én een goal bij zijn eerste basisplaats.
Met zijn nieuwe status als basisspeler, verworven na slechts een maand in de rode stad, komt de vijfde Belgische rossoblù in de geschiedenis (na Demol, Oliveira, Mudingayi en Jean-François Gillet) in het oog van bondscoach Roberto Martínez. Hij wordt een eerste keer opgeroepen voor de Final Four van de Nations League, maar moet daar nog toekijken langs de zijlijn. Maar een paar weken later is daar de eerste cap voor Theate, tijdens de laatste WK-kwalificatiewedstrijd, tegen Wales (1-1).
Soms vergeleken met Vermaelen op het veld, zijn de prestaties van Arthur Theate een weerspiegeling van zijn temperament: vastberaden. Het is een overblijfsel van zijn opleiding als linksback, een positie waarin hij dit seizoen ook al eens werd neergezet. Theate neemt namelijk initiatief door de groep op scherp te stellen of door met de bal wat meters te maken op het veld. Dat blijkt ook uit zijn uitstekende passinggemiddelde (3,34 per wedstrijd), progressief sprints (3,91 per wedstrijd) en zijn voor een verdediger laag percentage succesvolle passes (83%). Ondernemend in zijn manier van verdedigen, kan hij ook bogen op een hoog gemiddelde wat betreft onderscheppingen en het onder druk zetten van de tegenstander. Allemaal manieren om zijn defensieve tekortkomingen wat te compenseren.
Een moderne verdediger die nog veel kan opbrengen
Ondanks zijn kanonstart van het seizoen, leek Theate na een paar maanden een terugslag te kennen. Net als de rest van zijn team, nog steeds in de race voor een Europees ticket tijdens de winterstop, viel hij wat terug wat resulteerde in een 13e plaats in de Serie A op dit moment. Een kleine dip dus, die volgens zijn coach vooral in het hoofd zit. ‘Omdat hij opgeroepen werd voor het nationale team, werd hij wat eigenwijzer en minder gefocust. Volgens hem is dat niet zo, maar als ik hem zie spelen, kan ik zien dat hij dingen doet die hij voorheen niet deed. Hij moet orde op zaken stellen”, vertrouwde Sinisa Mihajlovic toe op een persconferentie afgelopen januari.
Sindsdien werd Theate echter nog een keer opgeroepen en bleef hij ook in de ploeg staan in Bologna, wat rendeerde voor hem en de ploeg. Dit seizoen hebben slechts zes Bologna-spelers meer speeltijd verzameld dan hij (2.347′). We kunnen alleen maar hopen dat Theate, die kan rekenen op de interesse van alle Italiaanse topclubs, ook de andere talentvolle Belgische verdedigers in zijn zog meenement. Zodat ze erin slagen om, tien jaar na het prachtige avontuur in Brazilië, de toppers te worden die de ’tussengeneratie’ van Kabasele, Boyata of zelfs Denayer nooit zijn geworden.
Door Thibault Debrus
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
